Στα μυαλά που κουβαλούν...

17:02 17/3/2016 - Πηγή: Huffington Post Greece

Για άλλη μια φορά δυστυχώς αποδεικνύεται ότι το πολιτικό προσωπικό τη χώρας είναι κατώτερο των περιστάσεων.

Αίφνης λύσαμε όλα τα προβλήματα και αποφασίσαμε εν μια νυκτί να ξεθάψουμε το Μακεδονικό, με ιαχές και κραυγές που μέσα σε λίγες ώρες προκάλεσαν σενάρια πολιτικής αστάθειας. Στην ανωριμότητα που μας διακρίνει το μείζον πολιτικό θέμα, πάλι σε λίγες ώρες ξεπεράστηκε και με αναδιπλώσεις του «στρατηγού» Καμμένου, αναδείχθηκε εκ νέου η ισχυρή κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ

- ΑΝΕΛ.

Με λίγα λόγια θόρυβος χωρίς ουσία και όλα αυτά σε μια χρονική στιγμή ιδιαιτέρως κομβική και κρίσιμη, καθώς είναι η ώρα που θα παρθούν αποφάσεις σε κεντρικό επίπεδο στην Ευρώπη για το προσφυγικό, με την Τουρκία να επιδιώκει να αποκτήσει επιπλέον προνόμια στην ευρωπαϊκή της προοπτική, απειλώντας τις όποιες ισορροπίες σε Κυπριακό, σε μια χρονιά που όλοι απεργάζονταν εκ νέου λύση.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα κατά τη γνώμη μου δεν είναι τόσο η πολιτική, όσο μικροπολιτική και κυρίως η καιροσκοπική διάθεση των πολιτικών. Δεν θα μιλούσα για το θέμα της ανειλικρίνειας καθώς αυτό είναι σύνηθες και συναντάται στους πολιτικούς και άλλων χωρών και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Αν εστιάσουμε στα μυαλά και τις επιδιώξεις των 5 πολιτικών αρχηγών που λένε «ναι» σε πολιτικές συνεργασίες, πιστεύω ότι θα καταστεί σαφές, γιατί μετά από 5 χρόνια μνημονίου, επιμένουμε να θορυβούμε με θέματα άνευ ουσίας και όχι στα ουσιώδη, ώστε και η πολιτική να έχει συνέχεια αν υπάρξουν συνθέσεις, αλλά το βασικότερο, ο πολίτης να γνωρίζει και να ξέρει γιατί επιλέγει κάποιον πολιτικό.

Ο πρωθυπουργός είναι δεδομένο ότι βρίσκεται σε πίεση καθώς, τις επόμενες ημέρες θα κριθούν πολλά. Ο ίδιος επιθυμεί διακαώς να κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν αλλά και στο προσφυγικό να βάλει προ των ευθυνών τους και άλλους παίκτες, όπως την Τουρκία και τις χώρες της ομάδας του Βίζεγκραντ, ώστε να σταματήσει αυτή η συνεχής αμφισβήτηση προς την Ελλάδα. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι, θα το δούμε το επόμενο διάστημα, αλλά το κλείσιμο της αξιολόγησης περνά μέσα από δύσκολα νομοσχέδια (όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό και των κόκκινων δανείων), όπου σε εσωκομματικό επίπεδο, υπάρχουν αντιδράσεις βουλευτών. Το αν θα πεισθούν να αποδεχθούν νέα χαλάρωση των χιλιοειπωμένων κόκκινων γραμμών, προκείμενου να ανοίξει η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους, είναι κάτι που θα το δούμε, το σίγουρο είναι ότι στην παρούσα φάση ο πρωθυπουργός δε μπορούσε να διαχειριστεί εσωκομματικά, μια αποδοχή των απαιτήσεων Καμμένου, ειδικά όταν από την πρώτη στιγμή, πρωτοκλασάτοι υπουργοί, στάθηκαν στο πλευρό του Γιάννη Μουζάλα.

Στην αντίπερα όχθη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ακολουθεί μια ρητορική εκλογών θέλοντας να επιδείξει δυναμική, αν και σίγουρα θα ένιωθε πιο άνετα αν αυτές χρονικά πήγαιναν πιο πίσω, ώστε καυτά ζητήματα όπως η αξιολόγηση να έχει ολοκληρωθεί και να μην υπάρχει εκκρεμότητα άμεσης διαχείρισης μία δύσκολης κατάστασης. Θέλει να ενισχύσει το κόμμα του με προσχωρήσεις πολιτικών από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, γνωρίζοντας όμως ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σε επίπεδο προγραμματικής συμφωνίας, παρά μόνο σε επίπεδο στελεχών. Καλείται να διαχειριστεί την ισχυρή παρουσία της δεξιάς πτέρυγας (Γεωργιάδης, Βορίδης) που δεν είναι και τόσο ελκυστική για συμμαχίες στο χώρο του κέντρου, αλλά και τη δυσαρέσκεια καραμανλικών που θεωρούν ότι έμειναν στο περιθώριο.

Την ίδια στιγμή θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ότι θα υπάρξουν πρωτοβουλίες με τη σύσταση νέου κόμματος, που ήδη έχουν προαναγγελθεί από πρώην πολιτικά στελέχη που ευαγγελίζονται την «πατριωτική δεξιά», όπως ο Τάκης Μπαλτάκος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης, κάτι όμως που δεν ανησυχεί την ηγεσία της Ν.Δ, καθώς θεωρεί ότι μια τέτοια πολιτική κίνηση μπορεί να προσελκύσει μόνο ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Στο ΠΑΣΟΚ, η Φώφη Γεννηματά, βρίσκεται προ μεγάλου διλήμματος. Ή θα πορευτεί μόνη, παραμένοντας σε χαμηλά ποσοστά, ή θα πρέπει να κάνει υπερβάσεις με πολιτικές συνεργασίες. Η αλήθεια είναι ότι η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει την επιλογή μετά τη ΔΗΜΑΡ να επιδιώξει συνεργασία με το Ποτάμι, ίσως και με το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, γνωρίζοντας όμως ότι θα έχει σοβαρές αντιδράσεις από στελέχη όπως τον προκάτοχο της Ευάγγελο Βενιζέλο.

Αν κινηθεί προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώξει εκεί τη συνεργασία, θα πρέπει να αποδεχθεί να αποχωριστεί στελέχη όπως τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Αντρέα Λοβέρδο, κάτι που έχει καταστήσει σαφές η Κουμουνδούρου.

Στο Ποτάμι ο Σταύρος Θεοδωράκης, είναι ανοικτός σε συνεργασίες, αλλά αυτή την φορά μαθαίνοντας από το πάθημα του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου είναι αποφασισμένος να θέσει όρους και προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Το πρόβλημα είναι αν και πόσο τις όποιες επιλογές προκρίνει, θα ακολουθήσουν όλα τα στελέχη του.

Τέλος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ μάλλον νιώθει εγκλωβισμένος σε μια πολιτική συνεργασίας που δεν υπάρχει ιδεολογική σύγκλιση, καθώς δεν έχει επιλογές για άλλες συμμαχίες. Άρα πλέον λειτουργεί με προεκλογική σκέψη και δεν αποκλείεται να προσεταιριστεί την λογική της ηρωικής εξόδου αν θεωρήσει ότι θα τον ωφελήσει σε ποσοστά.

Αναφορικά με τον Γιάννη Μουζάλα, η γνώμη μου είναι ότι ειδικά μετά τη συγγνώμη που ζήτησε ο Έλληνας υπουργός αποδεχόμενος το λεκτικό του ατόπημα, το θέμα θα έπρεπε να είχε κλείσει σε δέκα λεπτά. Αντίθετα με το θόρυβο που προκλήθηκε στην Ελλάδα, καταφέραμε να γίνουμε πρωτοσέλιδα διεθνώς και όχι μόνο στην ΠΓΔΜ που ήταν δεδομένο, ότι θα αξιοποιούσαν αυτήν την γκάφα.

Για την ιστορία, στην υπόθεση Μουζάλα, σε επίπεδο διαχείρισης και ανακοινώσεων ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι βρέθηκαν κοντά, κόντρα στη ΝΔ και τους ΑΝΕΛ που ζήτησαν την παραίτηση του υπουργού.

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.