Τα παιδιά της προπαγάνδας

08:28 12/3/2022 - Πηγή: Huffington Post Greece

Οι καιροί δεν προσφέρονται ούτε για επετείους, ούτε για γιορτές και η προχθεσινή 8η Μαρτίου, - παγκόσμια ημέρα της γυναίκας κατά τα Ηνωμένα Έθνη -, δεν εξαιρείται. Έτσι όπως μας στρίμωξαν στο κάδρο της τηλεοπτικής φάρσας με την πολυχρωμία και την αφθονία να ξεχειλίζουν στους πάγκους της, η έλλειψη φωνών που δεν παπαγαλίζουν, δεν πιθηκίζουν, δεν αναμασάνε στερεότυπα για “καλούς” και “κακούς”, φασίστες ή δημοκράτες, βομβαρδισμούς, προδιαγεγραμμένες συνομιλίες και “σπασμένα τηλέφωνα”, ανεβάζει το θερμόμετρο της αποστροφής μας σ’ αυτό που λέγεται “ενημέρωση”.

Προσπαθούμε να “ακούσουμε” χωρίς

μυωπικά γυαλιά αλλά η περιρρέουσα θολούρα απλώθηκε με ταχύτητα φωτός πάνω από το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια, ίδια με το φονικό μανιτάρι που μολύνει τα μαρούλια στα χωράφια των δύσπιστων και των ρωσόφιλων, ενώ ο ΟΗΕ έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια ανεβοκατεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών στην πλάστιγγα της στατιστικής και της πολιτικής τού «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» (σταθείτε γερά, σταθείτε με σεβασμό στο Θεό).

Το ποιος είναι ο “θεός” σ’ αυτή τη σύρραξη που ακόμη δεν κατέληξαν αν είναι πόλεμος, εισβολή ή επίθεση, θα φανεί αμέσως μετά. Το ποιος κρατάει τη ρομφαία του Άγγελου Εξολοθρευτή όμως, με σκοπό να προστατέψει τα σπίτια των καλών από τους κακούς, το βλέπουμε ήδη. Λείπει το όνομα του μοντέρ που κόβει και ράβει τα επεισόδια των πολεμικών ανταποκρίσεων στη μονταζιέρα της προπαγάνδας, της σύγχυσης, του διχασμού.

Δεν είναι μόνο, λοιπόν, τα πολεμικά “καλούδια” του Πούτιν που πέφτουν βροχή πάνω από την ταλαιπωρημένη Ουκρανία, δεν είναι οι πρόσφυγες που αφήνουν πίσω τους καμένη γη, ούτε ο φόβος που διασπείρεται σιγά σιγά σαν όξινη βροχή. Στο πεδίο της σύγκρουσης με κάθε αντιφρονούντα η στρέβλωση της αλήθειας έχει την ίδια δύναμη με τη νίκη στο πεδίο της μάχης. Είναι οι ρωσικές επιχειρήσεις “πληροφόρησης” που κάνουν το μαύρο άσπρο στοχεύοντας κάθε πιθανό αποδέκτη, αρκεί να αντέχει τις… ρουκέτες των Ουκρανών που χτύπησαν νηπιαγωγείο, κατέρριψαν αεροπλάνο, διέλυσαν συστοιχίες τανκς, έπληξαν νοσοκομείο, ξεσπίτωσαν αρρώστους γέροντες για προβοκάτσια και πάει λέγοντας…

Είναι παλιό το σενάριο της προπαγάνδας αλλά ειδικά στη Ρωσία, τα fake news είχαν αναπτυχθεί από παλιά σε επιστημονική βάση πολύ πριν την εποχή του Photoshop! Το πρόσωπο του Στάλιν, λ.χ. αποδόθηκε στους πιστούς λείο και φωτεινό χωρίς τα σημάδια της ευλογιάς, τις “ελιές”, τις δερματικές κηλίδες όπως οφείλει να είναι το πρόσωπο του “Πατερούλη” που μεριμνά για τον λαό του. Δεν γνωρίζουμε αν οι μέθοδοι λείανσης της προσωπικότητας αγγίζουν τα πεδία της αισθητικής και της κοσμετολογίας  αλλά το υαλουρονικό οξύ της προπαγάνδας είναι εξ ίσου αποτελεσματικό με ένα ορό αντιγήρανσης. Θα μείνουμε μακριά από όλα όσα γνωρίζουμε για τα Γκουλάγκ, τις εξορίες, τους πειθαναγκασμούς, τα βασανιστήρια, την τρομοκρατία, τις εκκαθαρίσεις, τον τρόμο και την αθλιότητα που καταγγέλλει ο Μπρεχτ στο Γ’ Ράιχ και σε κάθε καθεστώς που στο όνομα της εξουσίας μεταχειρίζεται τον άνθρωπο σαν homo Sovieticus, - ούτε άλλωστε είναι ο σκοπός αυτού του κειμένου-, αλλά η πραγματικότητα δεν χωράει εξωραϊσμούς.

Δεν έχουμε επισκεφτεί ποτέ τη Ρωσία, σε αντίθεση με της ΗΠΑ, δεν έχουμε ζήσει στην Ουκρανία, δεν έχουμε άτομα Ουκρανικής καταγωγής στο περιβάλλον μας, δεν έχουμε ιδιαίτερη γνώση πάνω στην Ουκρανική ιστορία αλλά γνωρίσαμε και αγαπήσαμε βαθιά τον Ρωσικό λαό μέσα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας και της Τέχνης που αποτελούν κτήμα και παγκόσμια παρακαταθήκη για τους ελεύθερους στους αιώνες των αιώνων.

Εκείνο που γνωρίζουμε, όμως, είναι πως στην Αμερική λατρεύουν την Ελευθερία και γι’ αυτό το λόγο συναντάς παντού αγάλματα του Τζέφερσον και του Λίνκολν, σε αντίθεση με τη Ρωσία που στήνουν ανδριάντες του Πούσκιν και του Τουργκένιεφ επειδή λατρεύουν την Ποίηση.

Αν λοιπόν, λέμε ΑΝ γινόταν κάτι μαγικό και τα Ηνωμένα Έθνη έβρισκαν και μια άλλη μέρα μέσα στις τόσες να μνημονεύεται σαν Παγκόσμια Ημέρα Προπαγάνδας στη μνήμη των εκατομμυρίων νεκρών κάθε πλευράς σ’ ολόκληρο τη γη, ίσως , λέμε ίσως, τότε να βλέπαμε τον κόσμο να αλλάζει και τους Αμερικάνους να λατρεύουν την ποίηση τόσο όσο οι Ρώσοι την Ελευθερία. 

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕΗ ρωσική εισβολή και η παράξενη στάση της ΑριστεράςΤο δάκρυ στην άκρη του κόσμου