Τεντ Κρουζ: Ο πρώτος υποψήφιος στην κούρσα για το χρίσμα στις εκλογές του 2016

22:39 23/3/2015 - Πηγή: Huffington Post Greece

Το κοινό θα έπρεπε να ανήκει στον Γερουσιαστή Ραντ Πωλ. Άλλωστε, οι χιλιάδες προσεγμένοι εκπρόσωποι της γενιάς των «millenials» στην αίθουσα στην περιοχή της Ουάσινγκτον ήταν μέλη του «Youth for Liberty», μίας φοιτητικής ομάδας που ιδρύθηκε από τον πατέρα του Πωλ, τον Ρον Πωλ. Τα παιδιά γελούσαν επιδοκιμαστικά καθώς ο Ραντ ξετύλιγε την απαξίωση του για την κυβέρνηση. Αλλά δεν τους ενθουσίασε. Το ίδιο έγινε και με τον Γερουσιαστή Μάικ Λι, τον προσεκτικό και πομπώδη γιο ενός δικηγόρου της εποχής του Ρήγκαν. Ο άνδρας που τους έκανε να επευφημούν, που τους κινητοποίησε, που τους έκανε να γελάνε ειρωνικά

και να «αφρίζουν» από θυμό με τις λεηλασίες των φιλελεύθερων ήταν ο: Τεντ Κρουζ.

Περπατώντας στη σκηνή σαν τον Έλβις (εάν ο Έλβις συμμετείχε σε ντιμπέιτ στο κολέγιο του Πρίνστον και ήταν ένας λαμπρός φοιτητής στη Νομική του Χάρβαρντ), ο Κρουζ ήταν ο επαναστάτης που οι συντηρητικοί είτε ήθελαν να γνωρίσουν είτε να γίνουν.

Αυτό έγινε πριν από ένα χρόνο, όταν ο «πρωτάρης» γερουσιαστής από το Τέξας βρισκόταν ακόμα στην ακροδεξιά λάμψη που ακολούθησε την απόπειρα του να «κατεβάσει τα ρολά» στην κυβέρνηση σε μία μάταιη προσπάθεια (και με τις δύο έννοιες) να σταματήσει το Obamacare. Το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης χώρας (συμπεριλαμβανομένων των Ρεπουμπλικάνων αρχηγών στο Κογκρέσο) έβλεπε τον τον Cruz ως ένα αόριστα τρομακτικό αποστάτη, και ο επίσημος γκρινιάρης παππούς του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, Γερουσιαστής Τζον Μακέιν, τον απέρριψε ως ένα «εκκεντρικό πουλί.» Αλλά οι νέοι του «Youths for Liberty» λάτρεψαν την απέχθεια του για τους ηλικιωμένους του κόμματος, και την αποφασιστικότητα του να σαμποτάρει το σύστημα.

Και είναι αυτό το συναίσθημα -η απόλυτη αντίθεση σε κάθε «φιλελεύθερη» ιδέα που υπάρχει, και η απέχθεια για το Σύστημα σε όλες τις μορφές του- που ο Κρουζ ελπίζει ότι θα του δώσει την ενέργεια για να ανέβει με κάποιο τρόπο στην προεδρία.

Το να εκφράζεις καταπιεσμένο θυμό συνήθως δεν οδηγεί στη νίκη προεδρικών υποψηφιοτήτων, πόσω μάλλον μιας προεδρίας. Οι άνθρωποι θέλουν ελπίδα και ανύψωση στον Λευκό Οίκο όχι μόνο εκφράσεις οργής. Ο πρόεδρος είναι ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι θα κάνει τα πράγματα να λειτουργήσουν.

Για ορισμένους, ο 44χρονος Κρουζ εκπέμπει μία αόριστα τρομακτική αύρα χαρούμενης απειλής. Για την ώρα, καθώς ανακοινώνει επισήμως την υποψηφιότητά του για το 2016, είναι απλά ένας αστερίσκος στις δημοσκοπήσεις των Ρεπουμπλικανών, και βρίσκεται πολύ πιο πίσω από λιγότερο αποκαλυπτικές προσωπικότητες, όπως ο Σκοτ Γουόλτερ και ο Τζεμπ Μπους.

Αλλά υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να πάρει κάποιος τον Κρουζ σοβαρά.

Ο πρώτος είναι ότι η οργισμένη του προσέγγιση ίσως ταιριάζει στην εποχή. Ακόμα και αν οι ψηφοφόροι εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την κυβέρνηση και την πολιτική – ίσως ακριβώς και για αυτόν ακριβώς τον λόγο – η αντίληψη τους για τον μηχανισμό και των δύο συνεχίζει να «βουτάει» προς νέα χαμηλά.

Στον Κρουζ δεν αρέσει κανένα κόμμα και το ίδιο συμβαίνει με τους Αμερικάνους. Και έχει τα όπλα με τα οποία θα επιτεθεί.

Ο Κρουζ είναι ένας χαρακτήρας που είναι αποφασισμένος να πετύχει, τον οποίο ακόμα και οι καθηγητές νομικής στο Χάρβαρντ έβλεπαν με μία μίξη θαυμασμού και φόβου.

Μεγάλωσε μέσα στο ιδεολογικό «Τρυβλίο Πέτρι» της δεύτερης γενιάς μαχών, έχοντας στο μυαλό του την ιδεολογική στρατηγική, καθοδηγούμενος από την Φεντεραλιστική Κοινότητα.

Ο Κρουζ έδωσε γροθιά στο κατεστημένο στο Τέξας. Τον μισούν για αυτό, αλλά θα συγκεντρώσει και πολλά λεφτά, ναι, στο Τέξας.

Είναι ένας «αγνός» συντηρητικός, όσο είναι δυνατόν να βρει κανείς σε αυτά που θεωρούνται τα μεγάλα ζητήματα της πολιτικής: πολιτισμικά, οικονομικά, στη νομισματική και την εξωτερική πολιτική.

Ο Κρουζ είναι καθαρόαιμος σε όλα τα θέματα: είναι κατά της άμβλωσης, σκεπτικιστικός όσο αφορά στην υπερθέρμανση του πλανήτη, στα δεξιά του κόμματος Λικούντ στο Ισραήλ, κατά της μετανάστευσης μέχρι το κόκκαλο, υπέρμαχος του να ξοδεύεις για την άμυνα, κ.ά.

Είναι ένας ελευθεριακός, παραδοσιακός συντηρητικός, γεράκι του πολέμου, και ο ευαγγελικός Βαπτιστής γιος ενός ιεροκήρυκα που έφυγε από την Κούβα του Κάστρο. Υπάρχουν πολλές φιλοσοφικές και τακτικές αντιθέσεις στην κατασκευή του Κρουζ, αλλά τις αγνοεί όλες καθώς προχωρά.

Το φάσμα των συναισθηματικά και πολιτικά φορτισμένων θέσεων του και η πείνα του τον καθιστούν, στα χαρτιά, μία πιθανή δύναμη στα πρώιμα κομματικά συνέδρια στις πολιτείες, εκεί όπου «όσοι πιστεύουν πραγματικά» είναι που μετράνε.

Είναι ένα ακαδημαϊκό αστέρι με δύο πτυχία της Άιβι Λιγκ.

Ωστόσο, λανσάρει την υποψηφιότητά του στην ευαγγελική επιχείρηση της οικογένειας Φαλγουέλ, στο Πανεπιστήμιο Λίμπερτι, στο Λίντσμπουργκ.

Στο Liberty, το οποίο ιδρύθηκε από τον εκλιπόντα Γερουσιαστή Τζέρυ Φάλγουελ, δεν διδάσκουν τη Θεωρία της Εξέλιξης. Διδάσκουν, αυτό που αποκαλούν στο site τους μία «δυναμική, “Young Earth” δημιουργική άποψη για την ιστορία της γης.»

Ο Cruz είναι ένας αντί-διανοούμενος διανοούμενος, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Και αυτό θα μπορούσε να είναι το ιδανικό για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σήμερα.

*Το άρθρο αυτό αποτελεί μετάφραση από την αμερικάνικη έκδοση της HuffPost