Τι σηματοδοτεί η δεύτερη εναρκτήρια ομιλία του Τραμπ για τον κόσμο;

08:24 23/1/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του τη Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου, με μια ομιλία που αναμενόταν να διαφοροποιηθεί από την έντονα διχαστική πρώτη του εναρκτήρια ομιλία το 2017. Τότε, είχε περιγράψει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια χώρα σε κρίση, χρησιμοποιώντας τη χαρακτηριστική φράση: «Αυτή η αμερικανική σφαγή τελειώνει εδώ και τώρα.» Αυτή τη φορά, ο Τραμπ υποσχέθηκε να δώσει έμφαση στην ενότητα και την ελπίδα, επιδιώκοντας να φέρει κοντά όλους τους Αμερικανούς.

Ιστορικό Πλαίσιο: Η Παράδοση των Εναρκτήριων Ομιλιών

Από την εποχή του Τζορτζ Ουάσινγκτον,

οι εναρκτήριες ομιλίες των προέδρων είχαν ως στόχο να ενώσουν τη χώρα μετά από τις εκλογές, αποφεύγοντας κομματικές αντιπαραθέσεις και πολιτικές ατζέντες. Αυτή η παράδοση παραβιάστηκε το 2017, όταν ο Τραμπ επικεντρώθηκε σε ένα αφήγημα παρακμής και άσκησε σφοδρή κριτική στην πολιτική ελίτ.

Η πρώτη του ομιλία, διαμορφωμένη από τον Στίβεν Μπάνον, είχε στόχο να συσπειρώσει τη βάση του και να επιτεθεί στους αντιπάλους του, αποτυγχάνοντας ωστόσο να προωθήσει την ενότητα που ιστορικά θεωρείται απαραίτητη σε τέτοιες περιστάσεις.

Το Περιεχόμενο της Δεύτερης Ομιλίας

Πολλοί πολιτικοί του σύμβουλοι ανέμεναν ότι ο τόνος της δεύτερης ομιλίας του θα ήταν πιο ήπιος και ενοποιητικός. Ωστόσο, οι προβλέψεις τους διαψεύστηκαν, καθώς ο Τραμπ συνέχισε να εστιάζει στην κρίση και την παρακμή της Αμερικής, με ελάχιστες αναφορές στην ενότητα ή την ελπίδα.

Παρότι έκανε ορισμένες ρητορικές αναφορές στην ενότητα, ο πυρήνας της ομιλίας επικεντρώθηκε στην παράνομη μετανάστευση και στις πτυχές της αμερικανικής κουλτούρας που ενοχλούν τους συντηρητικούς, χωρίς να παρουσιάσει συγκεκριμένα σχέδια για τη μείωση του κόστους ζωής, ένα από τα ζητήματα που τον ανέδειξαν στην εξουσία. Επέλεξε να παρουσιαστεί ως ειρηνοποιός στις διεθνείς υποθέσεις, αλλά πολεμιστής στο εσωτερικό μέτωπο.

Σε μια παραδοσιακά ανιδιοτελή περίσταση, ο Τραμπ έκανε λόγο για την εκλογική του νίκη και εξέφρασε την πεποίθηση ότι είχε σωθεί από τον Θεό για να σώσει το έθνος. Εξήρε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, υποσχόμενος ότι «θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το όνειρό του πραγματικότητα», ενώ ευχαρίστησε τις κοινότητες των Μαύρων και των Ισπανόφωνων, σημειώνοντας: «Σημειώσαμε ρεκόρ και δεν θα το ξεχάσω.»

Απουσίαζαν, ωστόσο, οποιαδήποτε αναφορά στον Πρόεδρο Μπάιντεν, την Αντιπρόεδρο Χάρις ή άλλους προκατόχους του, όπως και χειρονομίες συμφιλίωσης προς το 48,4% των Αμερικανών που δεν τον υποστήριξαν.

Προτάσεις και Δράσεις

Ο Τραμπ υποσχέθηκε να κηρύξει εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα νότια σύνορα, να επαναφέρει την πολιτική «Μείνετε στο Μεξικό», να τερματίσει την πρακτική της «σύλληψης και απελευθέρωσης» και να χαρακτηρίσει τα καρτέλ ως ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις. Παράλληλα, δεσμεύτηκε να διεξάγει έναν «πολιτισμικό πόλεμο», δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή του θα αναγνωρίζει μόνο δύο φύλα, άνδρα και γυναίκα, και θα καταργήσει τα προγράμματα για τη διαφορετικότητα, την ισότητα και την ένταξη (DEI).

Επιπλέον, υποσχέθηκε μια νέα εποχή χωρίς πολέμους στο εξωτερικό. Δεν αναφέρθηκε στη Ρωσία ή στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά μίλησε για την επέκταση της επικράτειας των ΗΠΑ και την «κατάκτηση» του πλανήτη Άρη. Ανακοίνωσε επίσης τη μετονομασία του Κόλπου του Μεξικού σε «Κόλπο της Αμερικής» και του Όρους Ντενάλι σε «Όρος ΜακΚίνλεϊ», τιμώντας τον πρώην πρόεδρο Ουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ. Πράγματι, ο Ουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ, ένθερμος υποστηρικτής των δασμών, φαίνεται να έχει αντικαταστήσει τον Άντριου Τζάκσον ως τον αγαπημένο πρόεδρο του Τραμπ.

Τι δεν ειπώθηκε;

Παρά τη σημασία της ομιλίας, υπήρξαν σημαντικές παραλείψεις. Η Ουκρανία και οι σχέσεις με την Ευρώπη δεν αποτέλεσαν κεντρικά θέματα, ενώ απουσίαζαν συγκεκριμένες προτάσεις για την καταπολέμηση του πληθωρισμού και τη βελτίωση της οικονομικής κινητικότητας.

Εν κατακλείδι

Η δεύτερη εναρκτήρια ομιλία του Τραμπ χαρακτηρίστηκε από μια προσπάθεια ενίσχυσης της εκλογικής του βάσης, παρά από διάθεση διεύρυνσης της υποστήριξής του. Εάν επιλέξει να κυβερνήσει με έμφαση στις ακραίες μεταναστευτικές και πολιτισμικές πολιτικές, ενδέχεται να εδραιώσει τους υποστηρικτές του, αλλά κινδυνεύει να χάσει τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους που τον έφεραν στην εξουσία.

Σε μια περίοδο με στενές και ευμετάβλητες πλειοψηφίες, η αποτυχία αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών θα μπορούσε να έχει σοβαρές πολιτικές συνέπειες.