Το τελευταίο τρένο για την Ευρώπη

08:07 16/4/2025 - Πηγή: Huffington Post Greece

Στην τελευταία προσπάθεια των Ευρωπαίων ηγετών να παρέμβουν στις διαπραγματεύσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία εμπλέκεται πλέον και ο Ο.Η.Ε. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπαθούν σοβαρά να εισέλθουν στις διαπραγματεύσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ίσως αυτή να είναι η τελευταία προσπάθεια, το τελευταίο τρένο που έχουμε διαθέσιμο.

Η σύγκριση μεταξύ των κυβερνήσεων, από μόνη της, δεν είναι ποτέ απλή.

Τώρα όμως όλες οι υποθέσεις, όλα τα σενάρια εξαρτώνται από τις λίγο πολύ κυκλοθυμικές επιλογές του Ντόναλντ Τραμπ.

Ακριβώς, για αυτόν τον λόγο, ο νούμερο ένα αντίπαλος της Ευρώπης σήμερα

είναι το κλίμα μοιρολατρίας και ανικανότητας που έχει δημιουργηθεί.

Η κούραση του πολέμου, που καταγράφηκε ήδη το 2023-2024, έχει μετατραπεί σε μια  παραιτημένη ισοαπόσταση.

Μια εντυπωσιακή ισαπόσταση  πιθανότατα από το  αποτέλεσμα της αυξανόμενης αντίθεσης στη συνεχιζόμενη αποστολή όπλων στο Κίεβο, καθώς και στο σχέδιο «ReArm Europe»  που πρότεινε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Ακόμα κι αν οι λόγοι είναι διαφορετικοί, τελικά όλοι συμβάλλουν στο να τροφοδοτήσουν μια ευρεία δυσπιστία στις πολιτικές και διπλωματικές δυνατότητες της Ευρώπης. 

Αντίθετα, θα άξιζε να υποστηριχθεί και να ενθαρρυνθεί η εν εξελίξει επιχείρηση, η οποία θα πρέπει να συζητηθεί στις προσεχείς συνόδους  κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων μέχρι να βρεθεί λύση. 

Μέχρι στιγμής, οι Ευρωπαίοι έχουν αποκλειστεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Οι Αμερικανοί πραγματοποιούν παράλληλες διαπραγματεύσεις με Ρώσους και Ουκρανούς στο Ριάντ. Έστω και με κάποια ελάχιστα αποτελέσματα.

Όμως τα δύο πιο σημαντικά θέματα δεν θίχτηκαν καν.

Πρώτον. Η νέα ρύθμιση των ουκρανικών συνόρων, δηλαδή, πόσα εδάφη  κατακτημένα με τη βία, θα παραχωρηθούν στη Μόσχα.

Δεύτερον. Η εγγύηση ότι το Κίεβο θα είναι ασφαλές από περαιτέρω επιθέσεις. 

Στο πρώτο σημείο, τα περιθώρια παρέμβασης είναι πραγματικά περιορισμένα, αλλά οι Ευρωπαίοι θα στηρίξουν τον Ζελένσκι για να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη ζημιά.

Τα στρατεύματα κατοχής ελέγχουν το 18% της επιφάνειας της Ουκρανίας. Πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, το ποσοστό ήταν 7%.

Ο Πούτιν θα ήθελε έως και 22%, αποκτώντας ολόκληρες τις περιφέρειες του Ντόνετσκ, του Λούγκανσκ, της Χερσώνας και της Ζαπορίζια.

Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης , οι Ευρωπαίοι, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Τραμπ, δεν θα αναγνωρίσουν επίσημα τη μεταβίβαση αυτών των εδαφών στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Αντίθετα, η  Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να παίξει έναν  πιο αποφασιστικό ρόλο.

Αλήθεια, με συγκεκριμένους όρους, πώς μπορούμε να αποτρέψουμε τον Πούτιν να επιτεθεί, πάλι, ξανά σε λίγα χρόνια;

Τις τελευταίες εβδομάδες, οι κυβερνήσεις έχουν εξερευνήσει διαφορετικά σενάρια.

Ξεκίνησε με την ιδέα που προώθησαν οι Στάρμερ και Μακρόν να στείλουν μια δύναμη παρεμβολής με επικεφαλής τους Βρετανούς και τους Γάλλους αλλά και με τη βοήθεια άλλων ευρωπαϊκών και μη κρατών.

Πρωτοβουλία που απορρίφθηκε σκληρά από το Κρεμλίνο, το οποίο ανέφερε πως δεν θα δεχτεί στρατεύματα από χώρες του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Το έργο στη συνέχεια ναυάγησε λόγω των αμφιβολιών της Γερμανίας και της μη διαθεσιμότητας της Ιταλίας και, παραδόξως, της Πολωνίας να συμμετάσχουν.

Τώρα στο τραπέζι υπάρχει μια τρίτη λύση.

Να πιεστεί ο Τραμπ  ώστε να αποδεχθεί τη συμμετοχή του ΟΗΕ και να την επιβάλει και στον Πούτιν.

Δείτε πώς θα λειτουργούσε το σχέδιο.

Η συνολική ειρηνευτική συμφωνία, που ορίστηκε από τους Ουκρανούς, Ρώσους, Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, θα πρέπει να μετατραπεί σε ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. .

Σε εκείνο το σημείο θα ήταν ευκολότερο να συμφωνήσουμε να στείλουμε μια ειρηνευτική αποστολή στην Ουκρανία, χωρίς να φαίνεται ότι πρόκειται για μονομερή ενέργεια των Ευρωπαίων ή του ΝΑΤΟ.

Θα ήταν επίσης ευκολότερο να ανοίξει το ενδεχόμενο στη συμβολή μακρινών χωρών, που δεν εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση.

Η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, έχουν ήδη δηλώσει έτοιμες.

Το «ναι»  υπάρχει και από τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρά τις εξελίξεις της δημοκρατικής κρίσης που έχει πυροδοτήσει στη χώρα του. 

Δεν μπορεί να αποκλειστεί ούτε η συμβολή της Κίνας.

Τις τελευταίες ημέρες, το Πεκίνο επανέλαβε την  «ουδετερότητά» του.

Τι είναι όμως πιο «ουδέτερο» από μια αποστολή με κάλυψη του Ο.Η.Ε. ;

Η Κίνα, εξάλλου, θα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εγγυητές, αφού είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η επιλογή του Ο.Η.Ε., που υποστηρίζεται από την Ιταλία, την Ισπανία και άλλα κράτη, δεν είναι, ωστόσο, επαρκής για να καθησυχάσει την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ.

Έτσι η αρχική αγγλογαλλική αποστολή, μια στρατιωτική δύναμη περίπου 20 χιλιάδων στρατιωτών, θα μπορούσε να πάει να ενισχύσει τις φρουρές του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία ενισχύοντας τα ανατολικά σύνορα.

Τι λέτε;

Θα προλάβει η Ευρώπη τις εξελίξεις ή είμαστε επιβάτες στο τελευταίο τρένο της.