Τουρκική Ένωση Ξάνθης: Λείπει μία δίκη

08:41 11/2/2018 - Πηγή: Huffington Post Greece

Εχθές, 9/2/18, ξαναδικάστηκε στην Κομοτηνή η υπόθεση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», μετά την κυβερνητική τροπολογία του περασμένου Οκτώβρη, και αναμένεται σε λίγο καιρό η έκδοση της απόφασης. Αξίζει λοιπόν να δούμε εν συντομία την πορεία της ιστορίας αυτής σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα της εποχής.

Το εθνικό συμφέρον ως κυβερνητικό παίγνιο

Όλα ξεκίνησαν το μακρυνό 1984, όταν η τότε φρέσκια Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου

ενός πατριωτικού ΠαΣοΚ ανέλαβε δράση απέναντι στον μηχανισμό της Τουρκίας που βρήκε να δραστηριοποιείται στη Θράκη. Με τις αποφάσεις των τότε διορισμένων νομαρχών στην Ξάνθη και στη Ροδόπη τρία σωματεία (Τουρκική Ένωση Ξάνθης, Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής και Ένωση Τούρκων Δασκάλων) διαλύθηκαν ως ενεργούντα εκτός νόμου, η δε προσφυγή τους στα ελληνικά δικαστήρια απορρίφθηκε. Ήταν ένα ορθότατο βήμα αλλά τι συνέβη μετά; Διαλύθηκαν μήπως τα συγκεκριμένα σωματεία, έπαψαν να λειτουργούν όπως αποφάσισε η ελληνική Δικαιοσύνη; Όχι, βέβαια! Συνέχισαν (και συνεχίζουν μέχρι σήμερα) κανονικά τη λειτουργία τους, με εκλογές, εκδηλώσεις, προσκλήσεις επισήμων από την Τουρκία, με μόνη διαφορά ότι λείπει η ταμπέλα έξω από τα γραφεία τους και δεν έχουν ΑΦΜ. Επίσης είναι λίγο δύσκολο να εμφανιστεί Έλληνας επίσημος μαζί τους, παρότι κι αυτό ενίοτε επιχειρείται για τους γνωστούς ψηφοθηρικούς λόγους.

Δέκα χρόνια μετά την εφετειακή απόφαση, η Τουρκική Ένωση Ξάνθης (ΤΕΞ) άσκησε αναίρεση στον Άρειο Πάγο. Ήταν τα χρόνια του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και ήδη η τότε Κυβέρνηση είχε υπογράψει ανεπιφύλακτα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία ποτέ δεν κυρώθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ο Άρειος Πάγος όντως έστειλε πίσω στο Εφετείο Θράκης την υπόθεση και όταν αυτή αντιμετώπισε την ίδια τύχη, τού επεστράφη για να ξανακρίνει, μέσα στο κλίμα ενός κυρίαρχου εθνομηδενισμού. Ωστόσο, παρά την αντίθετη εισήγηση του δικαστή Κασσαβέτη, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το 2005 αποφάσισε ομόφωνα (με ψήφους 28-0) ότι καλώς απορρίφθηκε η αναίρεση της ΤΕΞ. Στις βάσιμες αιτιάσεις για το απίστευτο καταστατικό της ΤΕΞ, πρόσθετο και κυρίαρχο επιχείρημα στάθηκε η απαγόρευση της λειτουργίας γερμανικού σωματείου στη Σιλεσία από το πολωνικό κράτος, απόφαση επικυρωμένη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Είχε πλέον αλλάξει η Κυβέρνηση και η παρουσία του Κώστα Καραμανλή και του Πέτρου Μολυβιάτη στο Μαξίμου και στο Υπουργείο Εξωτερικών αντίστοιχα είχε σε κάποιον βαθμό ξαναφέρει επί σκηνής το εθνικό συμφέρον και την κοινή λογική…

Το 2008 οι Τούρκοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) κατά της χώρας μας. Η επίσημη Ελλάς, με τη Ντόρα Μπακογιάννη πλέον στο ΥΠΕΞ, πήγε με κατεβασμένα τα χέρια και βεβαίως έχασε. Είναι χαρακτηριστικό ότι προσήλθε με άλλη νομική ομάδα, ότι δεν προέβαλε καν το συντριπτικό, ευνοϊκό για μας, προηγούμενο της Πολωνίας και ότι καταδικαστήκαμε ακόμη και για την καθυστέρηση της απονομής δικαιοσύνης, παρότι ήταν η ΤΕΞ που δεν κινήθηκε επί 10 χρόνια για την υπόθεσή της! Αν αυτό λέγεται υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, αναρωτιέται κανείς τι θα ήταν η προδοσία τους… Μετά την καταδίκη, η ΤΕΞ δεν αποκαταστάθηκε για λόγους δικονομικούς αφού οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ σε αστικές υποθέσεις δεν σημαίνουν και υποχρέωση συμμόρφωσής μας, απλώς χάσαμε. Μάλιστα (αν δεν κάνω λάθος) ούτε την χρηματική αποζημίωση ποτέ εισέπραξαν οι Τούρκοι, διότι δεν διέθεταν καν ΑΦΜ! Κι ήρθε το περασμένο φθινόπωρο η Κυβέρνηση Σύριζα – ΑΝΕΛ με μια παντελώς αχρείαστη τροπολογία να ανοίξει τον δρόμο για την επάνοδο της ΤΕΞ στη νομιμότητα. Ελπίζουμε το Εφετείο Θράκης να κάνει και πάλι το καθήκον του όπως και τις προηγούμενες φορές, μακρυά από πολιτικές σκοπιμότητες, και να στείλει στα σκουπίδια τα τουρκοσωματεία και τα καταστατικά τους.

Πρακτορείο τουρκισμού

Αξίζει όμως πριν κλείσουμε να θυμίσουμε στον αναγνώστη κάποιες δραστηριότητες του εν λόγω σωματείου, και θα περιοριστώ μόνο στα τελευταία χρόνια, για να έχουμε όλοι μία γνώση περί τίνος πράγματος μιλάμε. Έχουμε λοιπόν έναν σύλλογο που μέσα στην ελληνική Θράκη τελεί μνημόσυνα για Τούρκους στρατιώτες που σκοτώθηκαν από το ΡΚΚ (11-11-2011), καλεί σε προσευχές για τους Τούρκους αστυνομικούς και στρατιωτικούς που χάσανε τη ζωή τους σε βομβιστικές ενέργειες στη γείτονα (28-9-2015), οργανώνει εράνους (!) για τα θύματα της «τρομοκρατίας» δηλ. της κουρδικής αντίστασης (24-12-2016), βγάζει ανακοινώσεις υμνητικές για τον Τουρκικό Στρατό, τον Κεμάλ Ατατούρκ και τους συμπολεμιστές του (εναντίον τίνων πολεμούσαν άραγε;…), ανακοινώνει πένθος για τους ήρωες Τούρκους στρατιώτες στο τουρκικό στρατιωτικό ελικόπτερο που έπεσε στο Σίρνακ (24-6-2017) - ποτέ όμως για αντίστοιχο συμβάν στην Ελλάδα.

Με μεγάλη άνεση ο πρόεδρός της Αχμέτ Κουρτ στην επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής άλλοτε βγάζει θριαμβευτικό δελτίο Τύπου (16-9-2013) για το «μεγαλειώδες τουρκικό Έθνος» κι άλλοτε συγχαίρει στο Τουΐτερ το ίδιο Έθνος για τη Νίκη του, μαζί και τον Κεμάλ και τους «άγιους μάρτυρές μας» (30-8-2016) και ουδείς ενοχλείται. Ούτε κι αργότερα που οργανώθηκε «μεβλίτ» στο Τσινάρ τζαμί της Ξάνθης, πάλι την ίδια μέρα (9-9-2016), για «τους μάρτυρες που έπεσαν στην μητέρα πατρίδα Τουρκία αλλά και αλλού υπέρ θρησκείας, έθνους και τιμής». Φέρνουν από την γείτονα ό,τι πιο εθνικιστικό - φασιστικό κυκλοφορεί: από την τουρκική ταινία «Άλωση 1453» που την πρόβαλαν σε τζαμιά χωριών της Ξάνθης (Κύρνο, Σέλερο, Κένταυρο…) τον Γενάρη του 2013, μέχρι τους ηγέτες τύπου «Γκρίζων Λύκων».

Ταυτόχρονα επισκεπτόμενοι οι ίδιοι την Τουρκία μεταφέρουν (δωρεάν!) σε κάθε εκδρομή δεκάδες παιδιά από τον τόπο μας σε πολεμικά μουσεία, σε μνημεία πεσόντων, σε στρατιωτικά νεκροταφεία, σε ιστορικούς χώρους… Η ταύτισή της ΤΕΞ με το τουρκικό κράτος εκδηλώνεται όχι μόνο με την απαραίτητη συνοδεία του εκάστοτε Προξένου οπουδήποτε στον νομό Ξάνθης και με τις επαφές με πλήθος αξιωματούχων (Τούρκοι αντιπρόεδροι, δεκάδες διπλωμάτες, έπαρχοι, νομάρχες, πρόεδροι κομμάτων και δικηγορικών συλλόγων…) αλλά έφτασε στο σημείο να βάζει λεωφορεία για χειροκροτητές του εκάστοτε επισκέπτη (Χακάν Τσαβούσογλου, 3-11-2017) και να οργανώνει πέρυσι «προγράμματα τιμής των μαρτύρων της 15ης Ιουλίου», δηλαδή υπέρ του ερντογανικού καθεστώτος!

Αναρωτιέμαι, αν αυτή η λειτουργία δεν είναι συστηματική υπονόμευση και προσβολή κάθε έννοιας ελληνικής κυριαρχίας, αν όλα αυτά δεν εξαντλούν κάθε έννοια ανοχής, ακόμη και αυτής που αναφέρει η ίδια η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 11, παρ. 2) η οποία μνημονεύει «αvαγκαία µέτρα εv δηµoκρατική κoιvωvία, και τηv εθvικήv ασφάλεια, τηv δηµόσια ασφάλεια, τηv πρoάσπισιv της τάξεως», τότε τι είναι; Πέρα κι από την αναμενόμενη - θετική για τα ελληνικά συμφέροντα, ευελπιστούμε - απόφαση του χθεσινού δικαστηρίου, μία νομική ενέργεια επιβάλλεται: η μήνυση κατά των ελληνικών Αρχών που επιτρέπουν επί 34 χρόνια την παράνομη λειτουργία ενός τέτοιου καρκινώματος.