Reuters: Mε πλεονάσματα πάνω από 3% επί 20 χρόνια η Ελλάδα δε θα χρειαστεί ελάφρυνση

19:18 24/5/2017 - Πηγή: altsantiri

Η Ελλάδα δε θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους στην περίπτωση που η Ευρωζώνη της επιβάλλει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 3% του ΑΕΠ της για 20 χρόνια, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που δημοσιοποιεί σήμερα το Reuters.

To έγγραφο είχε προετοιμαστεί ενόψει του Eurogroup της Δευτέρας στο οποίο συμμετείχαν οι υπουργοί

Οικονομικών της ευρωζώνης και το ΔΝΤ, το οποίο φυσικά είχε άγονη κατάληξη, αφού, το Ταμείο και τα μέλη της ευρωζώνης δεν κατέληξαν σε κοινό έδαφος σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και τα πλεονάσματα.

Μια ομάδα υπουργών Οικονομικών υπό την καθοδήγηση του Σόιμπλε επιμένει πως το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους θα πρέπει να τεθεί μετά το πέρας το τρέχοντος προγράμματος, στα μέσα του 2018. Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ υποστηρίζει πως η ανάγκη για ελάφρυνση είναι ήδη ξεκάθαρη.

Σύμφωνα με το πρώτο σενάριο που αποτυπώνεται στο έγγραφο του ESM, η Αθήνα δεν χρειάζεται ελάφρυνση χρέους αν διατηρήσει υψηλά πλεονάσματα, πάνω από 3,5% μέχρι το 2032 και πάνω από 3% μέχρι το 2038.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υποστηρίζει πως τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα με τόσο υψηλά πλεονάσματα δεν είναι αδύνατο να διατηρηθούν, επικαλούμενη το παράδειγμα της Φινλανδίας που κατέγραφε πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 5,7% επί 11 χρόνια, την περίοδο 1998-2008 και τη Δανία με πλεονάσματα 5,3% για πάνω από 26 χρόνια την περίοδο 1983-2008.

Το δεύτερο σενάριο υιοθετεί την υπόθεση πως η Ελλάδα διασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή ελάφρυνση του χρέους με βάση τη συμφωνία του Μαΐου του 2016.

Η Ελλάδα σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να διατηρεί τα πρωτογενή της πλεονάσματα στο 3,5% μέχρι το 2022 και στη συνέχεια αυτά να είναι μικρότερα, περίπου στο 2% μέχρι τα μέσα του 2030 και στο 1,5% μέχρι το 2048, με μέσο όρο των πλεονασμάτων περίπου στο 2,2% από το 2023-2060.

Επέκταση των ωριμάνσεων των δανείων

Το έγγραφο αναφέρει πως λύση για τη μεγαλύτερη δυνατή ελάφρυνση είναι προς εξεύρεση κι ότι εξετάζεται μια παράταση των ωριμάνσεων κατά 17,5 έτη από τα 32,5 που ισχύουν τώρα, με τα πιο πρόσφατα δάνεια να έχουν ημερομηνία λήξης το 2080.

Επιπλέον, ο ESM θα μπορούσε να περιορίσει τις πληρωμές των ελληνικών δανείων στο 0,4% του ΑΕΠ μέχρι το 2050 και να μειώσει το επιτόκιό τους στο 1% ως το 2050.

Οποιοσδήποτε τόκος καταβληθεί πέραν αυτού του 1% αναβάλλεται μέχρι το 2050 και το αναβαλλόμενο ποσό θα κεφαλαιοποιηθεί στο κόστος χρηματοδότησης του ταμείου διάσωσης.

Ο ESM θα μπορούσε επίσης να αναλάβει από το 2019 τα 13 δισ. ευρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς τα δάνεια αυτά είναι πολύ πιο ακριβά σε σχέση με τα άλλα.

Όλα αυτά θα κρατούσαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% του ΑΕΠ έως το 2060 και θα φέρουν το λόγο χρέους προς το ΑΕΠ στο 65,4% το 2060, από το 180% περίπου.

Το σενάριο Α υποθέτει ότι η μέση ετήσια οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι 1,3% κατά την περίοδο της πρόβλεψης.

Το ΔΝΤ πιστεύει ότι αυτές οι υποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί χάραξης πολιτικής είναι αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.

Πιο επιφυλακτικό το ΔΝΤ

Το σενάριο Β βασίζεται στις παραδοχές του ΔΝΤ για μέση ανάπτυξη 1% και επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% από το 2023 μετά από πέντε χρόνια στο 3,5%. Αυτό το σενάριο οδηγεί το ελληνικό χρέος να αυξάνεται από το 2022 στο 226% το 2060.

Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν εκ νέου και οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας θα φθάσουν στα τέλη του 2020 πάνω από το ανώτατο όριο του 15% του ΑΕΠ που υποσχέθηκαν οι υπουργοί της ευρωζώνης, φθάνοντας το 50% το 2060.

Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο σύμφωνα με τις υποθέσεις του ΔΝΤ, η ευρωζώνη θα πρέπει να δώσει στην Ελλάδα βαθύτερη ελάφρυνση του χρέους, κάτι που η ευρωζώνη απορρίπτει.

Τον Μάιο του 2016, η ευρωζώνη υποσχέθηκε να επεκτείνει τις διάρκειες και τις περιόδους επιχορήγησης στα ελληνικά δάνεια, ώστε οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας να είναι κάτω του 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% του ΑΕΠ αργότερα.

Επίσης, τότε είχε δηλώσει ότι θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα πιο δαπανηρά δάνεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερη πίστωση από την ευρωζώνη και να δώσει τα κέρδη από ένα χαρτοφυλάκιο ελληνικών ομολόγων που αγοράζονται από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες της ζώνης ευρώ πίσω στην Αθήνα.

Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο αν η Ελλάδα εφήρμοζε τις μεταρρυθμίσεις της μέχρι τα μέσα του 2018 και μόνο αν μια ανάλυση έδειχνε ότι η Αθήνα χρειάζεται την ελάφρυνση χρέους για να κάνει το χρέος της βιώσιμο.

Ένα τρίτο σενάριο, το Γ, αποτελεί ένα συμβιβασμό μεταξύ του Α και του Β, υποθέτοντας ότι η μέση οικονομική ανάπτυξη του 1,25% με ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2022 και στη συνέχεια να μειωθεί σταδιακά σε 1,8% αντί για 2,2% το 2023-2060.

Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο με την παράταση των μέσων σταθμισμένων λήξεων δανείων της ζώνης του ευρώ κατά 15 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια που λήγουν το 2080, τον περιορισμό του επιτοκίου των δανείων κατά 1% μέχρι το 2050 και τον καθορισμό του ανώτατου ορίου απομείωσης στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ.