O γάμος και το διαζύγιο του Ποταμιού με το ΚΙΝ.ΑΛ.

Το εγχείρημα ήταν εξ αρχής δύσκολο, στη συνέχεια η συνύπαρξη έγινε –παρά τις προσπάθειες, κυρίως από τρίτους- δυσκολότερη και εντέλει ήρθε το αναπόφευκτο «διαζύγιο», για να επισφραγίσει το τέλος μιας ετερόκλιτης σχέσης. Αυτή της παρουσίας του Ποταμιού στο Κίνημα Αλλαγής, η οποία έληξε την Κυριακή 1η Ιουλίου.

Το dikaiologitika.gr επιχειρεί μία ανασκόπηση της πορείας του Ποταμιού στο Κίνημα Αλλαγής και καταγράφει τα κυριότερα σημεία της.

Η συνεργασία ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ποταμιού ξεκίνησε, το καλοκαίρι

του 2017, όταν το αποφάσισε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Σύμφωνα με τις απόψεις ανθρώπων που κινούνται πολιτικά στο χώρο της κεντροαριστεράς, ο λόγος που πήρε αυτή την απόφαση είναι πως είδε ότι θα μπορούσε να έχει την ευκαιρία να ηγηθεί του νέου πολιτικού φορέα.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα του πρώτου γύρο των εσωκομματικών εκλογών του Νοεμβρίου τον έβγαλε εκτός στόχου, αφού κατετάγη 4ος πίσω από Γεννηματά, Ανδρουλάκη και Καμίνη. Τότε ο Σταύρος Θεοδωράκης, πέραν των άλλων, αντιλήφθηκε στην πράξη πως η βάση του ΚΙΝ.ΑΛ. είναι οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και αυτό δεν αλλάζει.

Στη συνέχεια και όταν ο νέος φορέας πορευόταν προς το ιδρυτικό του συνέδριο ο επικεφαλής του Ποταμιού ήταν ο βασικός υποστηρικτής της άποψης οι σύνεδροι να είναι διορισμένοι και όχι εκλεγμένοι.

Η άποψη του πέρασε, έστω και αν επιλέχθηκε εντέλει να συμμετέχουν στο ιδρυτικό συνέδριο όλοι όσοι δήλωσαν υποψηφιότητα. Και αυτό έγινε αφού προηγουμένως πέρασε, κατά πλειοψηφία, η απόφαση το ιδρυτικό συνέδριο να μην εκλέξει κεντρική επιτροπή.

Στο συνέδριο όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης έκανε λόγο για την ανάγκη να τεθεί το χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο τα κόμματα που συνέθεταν το ΚΙΝ.ΑΛ θα ολοκλήρωναν τη λειτουργία τους και θα εντάσσονταν εξολοκλήρου στο Κίνημα Αλλαγής, ο Σταύρος Θεοδωράκης υπεραμύνθηκε της συνέχισης της αυτόνομης πορείας των δύο κομμάτων και των δύο κοινοβουλευτικών ομάδων, μεταθέτοντας την όποια συζήτηση για μετά τις εκλογές.

Η Φώφη Γεννηματά, ωστόσο, και πάλι συνέχισε να αντιμετωπίζει το Ποτάμι ως τη δεύτερη δύναμη στο ΚΙΝ.ΑΛ. αφού σε όλα τα όργανα που διορίστηκαν (Εκτελεστική Επιτροπή, Κεντρική Επιτροπή, Νομαρχιακές Επιτροπές) η αντιπροσώπευσή του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη ήταν αναλογική της κοινοβουλευτικής του δύναμης και όχι αυτής που είχε καταγράψει ο ίδιος ως υποψήφιος πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ.

Προϊόντος του χρόνου τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν. Αντιθέτως, ήρθαν ακόμη μεγαλύτερες αντιπαραθέσεις, που συνεχώς –πάρα τις προσπάθειες που σε κάθε περίπτωση γίνονταν- επιβεβαίωναν πως το Ποτάμι δεν θα μακροημέρευε στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Η πρώτη από τις δύο μεγάλες κρίσεις που έφεραν το διαζύγιο καταγράφηκε στις 2 Μαΐου όταν με μονομερής πρωτοβουλία της η Φώφη Γεννηματά ζήτησε «εκλογές εδώ και τώρα». Η αλήθεια είναι πως στη συγκεκριμένη περίπτωση και τα υπόλοιπα μέλη του πολιτικού συμβουλίου είχαν εκφράσει τη δυσαρέσκεια τους προς την πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ καθώς δεν είχε προηγηθεί καμία συζήτηση επ’ αυτού.

Η δεύτερη και μεγαλύτερη κρίση, που συνάμα σήμανε και το κύκνειο άσμα, ήρθε μετά την απόρριψη από την πλευρά Γεννηματά της συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ για το Σκοπιανό. Και σε αυτή την περίπτωση η επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ., επέβαλε τη δική της άποψη χωρίς να συμφωνούν με αυτή τα 5 μέλη του πολιτικού συμβουλίου, τα οποία δεν έβλεπαν αρνητικά τη συμφωνία που έφερε ο πρωθυπουργός.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, όμως, σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη του πολιτικού συμβουλίου του ΚΙΝ.ΑΛ. βρήκε στην πράξη την αφορμή να υλοποιήσει την απόφαση που είχε πάρει.

Έτσι το απόγευμα της Κυριακής γράφτηκε το επίσημο φινάλε σε μία σχέση που δεν είχε βάση, αλλά δημιουργήθηκε, όπως απέδειξαν τα γεγονότα, ευκαιριακά.

Keywords
Τυχαία Θέματα