Δημόσια δαπάνη θα γίνει η κηδεία του συγγραφέα, Γιώργου Σκούρτη

19:36 19/11/2018 - Πηγή: Dikaiologitika

Πέθανε σήμερα μετά από βαριά επιδείνωση στην υγεία του, σε ηλικία 78 ετών, ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης.

Ο Γ. Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και έζησε όλη την ζωή του. Είχε γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, σενάρια καθώς και στίχους τραγουδιών.

Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με

το θεατρικό έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας. Ακολούθησαν: Οι μουσικοί, Οι εκτελεστές, Οι ηθοποιοί, Κομμάτια και θρύψαλα, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης, Απεργία, Το θρίλερ του έρωτα, η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), Εφιάλτες και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για το ελληνικό ρεπερτόριο σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες.

Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), δημιούργησαν «τομή» στο ελληνικό θεατρικό και το λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφος γραφής.

Τα θέματα του Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το «δίδυμο» Πολίτης-Εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου.

Τα δύο -μικρά, αλλά πολυδιαβασμένα- βιβλία του Εκποίηση, και Νύχταθλο, είναι μια «εκ βαθέων» καταγραφή στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων. Ο Γιώργος Σκούρτης αφήνει έναν γιο από τον γάμο του με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου.

Την θλίψη του για την απώλεια του Γ. Σκούρτη εκφράζει το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ

Την θλίψη του για την απώλεια του Γιώργου Σκούρτη εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωση του Τμήματος Πολιτισμού του κόμματος, απευθύνοντας τα θερμά συλλυπητήριά του στους οικείους του.

Στην ανακοίνωση που εξεδόθη αναφέρονται τα εξής:

«Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης. Ο Γιώργος Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο το 1970 με το εμβληματικό έργο «Οι νταντάδες», που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Η σκληρή και αποκαλυπτική γλώσσα του αλλά και η θεματολογία του επηρέασαν την εξέλιξη της νεοελληνικής δραματουργίας της εποχής. Ακολούθησαν άλλα θεατρικά έργα («Οι μουσικοί», «Οι εκτελεστές», «Κομμάτια και θρύψαλα», «Το θρίλερ του έρωτα» κ.ά.).

Αντίστοιχη επιτυχία γνώρισαν και τα πεζογραφήματά του, διηγήματα και μυθιστορήματα, φέρνοντας στο ελληνικό πεζογραφικό τοπίο μια ιδιαίτερη γραφή, ωμή και ρεαλιστική, με ιδιαίτερο χιούμορ και σαρκασμό.

Ο ποιητικός του κύκλος «Μετανάστες» μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και αποτέλεσε έναν δίσκο-σταθμό στην σύγχρονη ελληνική μουσική, με θέμα τη ζωή των ελλήνων μεταναστών. Από τη στιχουργική δουλειά του ξεχωρίζει επίσης το αντιπολεμικό «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί» που πρωτοερμήνευσε ο Νίκος Ξυλούρης.

Το τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την θλίψη του για την απώλεια του Γ. Σκούρτη και απευθύνει τα θερμά συλλυπητήριά του στους οικείους του».

Δημοσία δαπάνη θα γίνει η κηδεία του Γιώργου Σκούρτη

Δημοσία δαπάνη θα γίνει η κηδεία του Γιώργου Σκούρτη, ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού. Σε συλλυπητήριο μήνυμα για τον θάνατο του συγγραφέα, το υπουργείο Πολιτισμού αναφέρει: «Ώρες αναστοχασμού, για το ελληνικό θέατρο και τον νεοελληνικό πολιτισμό, φέρνει ο θάνατος του, ξεχωριστού, θεατρικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου, Γιώργου Σκούρτη. Γεννημένος στην Αθήνα του 1940, ο Γιώργος Σκούρτης πέθανε σε ηλικία 78 χρόνων και μας κληροδότησε ένα πολυποίκιλο έργο με 20 και πλέον θεατρικά έργα και δεκάδες λογοτεχνήματα. Το ΥΠΠΟΑ ανακοινώνει ότι η κηδεία του θα γίνει δημοσία δαπάνη.

Είχε μια οργή μέσα του, από τα νεανικά του χρόνια, που τον κατάτρωγε και τον καθοδηγούσε. Είναι φανερή στα πρώτα του έργα - στις Νταντάδες (1970) - και ήταν εξίσου φανερή στα τελευταία του έργα - Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο (2013). Δεν ήταν οργή ενάντια στην αδικία της ζωής - φυσικά η ζωή είναι άδικη - αλλά ενάντια στις ανισότητες και κυρίως ενάντια στην αλαζονεία της εξουσίας.

Η σύγκρουση εξουσίας-ατόμου, το κυρίαρχο στοιχείο που διαπερνά το έργο του, είναι δοσμένο σε ρεαλιστική, τολμηρή, γλώσσα που σοκάρισε και προβλημάτισε το θεατρικό και αναγνωστικό κοινό, με την αμεσότητά της θεματογραφίας της, στη διάρκεια των 40 και πλέον ετών, από το 1970 έως το 2013. Το έργο του, ειδικά σήμερα, είναι μια αλληγορία της κοινωνικής και υπαρξιακής κατάστασης, προσωποποιημένη στους χαρακτήρες των έργων του.

Αν έχουμε κάτι να μάθουμε από το έργο του είναι, όπως είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά, «για να μάθεις, πρέπει ήδη να ξέρεις». Να ξέρεις τις γνώσεις σου, θα ήθελε να προσθέσει. Και σε αυτήν του είδους την αυτογνωσία προσπάθησε να συνεισφέρει με το έργο του. Στους Ηθοποιούς μας υποδεικνύει πιο καθαρά το δρόμο που θα μας οδηγήσει να υπάρξουμε καλύτεροι και για τους εαυτούς μας και για τους άλλους, που μπορεί αλλά και που μπορεί να μην έχουν φτάσει στο ίδιο στάδιο αυτογνωσίας με μας.

Ο Γιώργος Σκούρτης έκφρασε, χωρίς φόβο, τους μύχιους φόβους μας και τις βαθύτερες επιθυμίες και ελπίδες και αγώνες μας. Η συνεισφορά του, ειδικά στο θέατρο, είναι εξέχουσα. Ο θάνατος του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην πολιτιστική ζωή του τόπου.

Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μυρσίνη Ζορμπά, εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια προς την οικογένειά του και τους οικείους του».

Συλλυπητήρια για την απώλεια του Γιώργου Σκούρτη, ενός ανθρώπου «του καιρού και της πόλης του», εκφράζει το Ποτάμι

Με ανακοίνωσή του το Ποτάμι εκφράζει τα θερμά συλλυπητήριά του για το θάνατο του Γιώργου Σκούρτη, τονίζοντας και τα εξής, μεταξύ άλλων: «O Γιώργος Σκούρτης θεράπευσε πολλά είδη λόγου, αλλά ας μας επιτραπεί να τον θυμόμαστε για τα θεατρικά του. Άλλωστε από αυτό το είδος ξεκίνησε, το 1970, με τις εμβληματικές "Νταντάδες" του. Ακολούθησε την ίδια δύσκολη εποχή η συνεργασία με το Ελεύθερο Θέατρο, όαση ελεύθερης έκφρασης και βάλσαμο στα χρόνια της Χούντας.

Τα μοτίβα του έπειτα δεν άλλαξαν: δυσπιστία στην εξουσία, ανατομή των υπαρξιακών αναζητήσεων του σύγχρονου ανθρώπου. Θα γραφούν πολλά για το έργο του. Ας μείνουμε στο ότι φεύγει, χάνεται ένας διακριτός άνθρωπος της πόλης- ή μάλλον του άστεως. Της Αθήνας του που δεν άφησε ποτέ και δεν έπαψε ποτέ να εξερευνά, ένας άνθρωπος του καιρού του και της πόλης του».