Ο Διονύσης Σαββόπουλος κάνει απολογισμό και αυτοκριτική σε νέο βιβλίο

15:35 4/12/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Ο Διονύσης Σαββόπουλος αποκαλύπτει τον Νιόνιο κάνοντας ανδρομή στη ζωή και την καριέρα του. Ο «ξένοιαστος και άπλυτος επαναστάτης», ο οικογενειάρχης, η αριστερά, η αποθέωση και η ρήξη με το κοινό του, οι οφειλόμενες συγγνώμες.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μας αποκαλύπτει τον εαυτό του μέσα από το βιβλίο με τίτλο «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο καιρό από τις εκδόσεις Πατάκη.

«Αυτό που λέμε "Σαββόπουλος" δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια. Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά,

τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες... Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα του. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός», αναφέρει ο Νιόνιος στο εκδοτικό του σημείωμα.

«Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος...Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του», συμπληρώνει έχοντας τη διάθεση απολογισμού και αυτοκριτικής.

Κι αν «τα χρόνια τρέχουν χύμα», ο Διονύσης Σαββόπουλος στέκεται σήμερα απέναντι στο χρόνο και, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μας «συστήνει» τον εαυτό του, μέσα από τα 20 κεφάλαια αυτού του βιβλίου.

Η αναδρομή ξεκινάει από τη γέννησή του στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη, το σκληρό 1944 και τα πρώτα τραγούδια που σκάρωνε σε ηλικία 8-9 ετών, τις ώρες που ήταν υποχρεωμένος να μένει στο κρεβάτι του, κι από τις πρώτες μουσικές επιρροές στην εν μιά νυκτί απόφαση το ’63 να φύγει από τη Θεσσαλονίκη με το αίτημα να «είναι αληθινός», «ένας έφηβος που βάζει για αρχηγό του τον ήλιο» και φωνάζει «μη» στη σκοτεινή του πλευρά.

Από τα 19 του χρόνια, τότε που ήταν «ένας ξένοιαστος και άπλυτος επαναστάτης» στην Αθήνα, στον πρώτο του δίσκο 45 στροφών το ’65, στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας το ’67, στο Παρίσι από το ’68 με την Άσπα, στο Μιλάνο και στην επιστροφή στην Αθήνα της δικτατορίας, για να γίνει πατέρας στα 24 του χρόνια. Από το «Ροντέο» και το θρυλικό «Κύτταρο», Ηπείρου και Αχαρνών, από το Happy day του Παντελή Bούλγαρη και τους Αχαρνής το ’76 στην αποθέωση που έμελλε να γνωρίσει το 1983 αλλά και στη ρήξη με το κοινό του το ’89 με το Κούρεμα.

Από τη συστράτευση με την αριστερά στην αποστασιοποίηση. Από τον αγαπημένο του φιλόλογο στο γυμνάσιο Δημήτριο Βαφειάδη στους δασκάλους του Μάνο Χατζιδάκι, Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου και Ντόρα Μπακοπούλου. Από την τέχνη της συνύπαρξης στις δυσκολίες του γάμου και του πατρικού ρόλου, κι από την οικογένεια στην ευρύτερη οικογένεια των μουσικών.

Οι οφειλόμενες συγγνώμες. Αλλά, πάνω από όλα, το σάλπισμα της γιορτής. Συνοψίζοντας, στο πολύτιμο αυτό βιβλίο ο Σαββόπουλος αποκαλύπτει τον Νιόνιο, σαν να του ψιθυρίζει «δώσ’ μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός»

#ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ #ΔΙΟΝΥΣΗΣ_ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ #ΒΙΒΛΙΟ