Οι μεγάλες αβεβαιότητες του 2025

07:11 2/1/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Πώς τις αναλύει το Κ-Report

Μια πολύ αβέβαιη χρονιά σε όλα τα επίπεδα φαίνεται να είναι το νέο έτος.

Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» αναδημοσιεύουν από το Κ-Report των Κώστα Καλλίτση και Παύλου Τσίμα, που κυκλοφορεί καθημερινά με πλούσια ύλη και σε συνδρομητική μορφή:

Γεωπολιτική αβεβαιότητα: Κύριος παράγοντας γεωπολιτικής αβεβαιότητας είναι η ενθρόνιση, σε 20 ημέρες του Ντ. Τραμπ, για δεύτερη φορά, στον Λευκό Οίκο. Είναι βέβαιο ότι η περίοδος Τραμπ-2, με την κυριαρχία των ανερχόμενων νέων ελίτ και τεχνο-ελίτ που τον περιβάλλουν και επενδύουν σε αυτόν, θα αλλάξει τις βασικές εσωτερικές

ισορροπίες του συστήματος που τα τελευταία 70 χρόνια ονομάζουμε «Δύση» και τις σχέσεις του με τους εναλλακτικούς πόλους της διεθνούς ζωής, την Κίνα προπάντων. Μα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εκφραστούν αυτές οι αλλαγές στις διατλαντικές σχέσεις και, ειδικότερα, στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Την αβεβαιότητα επιτείνει η έκδηλη αδυναμία της Ευρώπης.

Αλλά και στο εγγύτερο περιβάλλον μας, η προβολή της Τουρκίας, επί των ερειπίων της Συρίας, ως ισχυρής περιφερειακής δύναμης είναι αβέβαιο πώς θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές ισορροπίες. Οι κίνδυνοι (που συζητήθηκαν ευρέως, αυτές τις ημέρες) είναι προφανείς. Λιγότερο προφανείς είναι οι ευκαιρίες που μπορεί να βρει μια πολιτική ρεαλισμού και αυτοπεποίθησης, απαλλαγμένη από το «σύνδρομο της Λοζάνης» από την ελληνική πλευρά -η οποία πάντως είναι βέβαιο ότι πρέπει να επανεξετάσει πολλές από τις σταθερές της εξωτερικής της πολιτικής και να βρει νέες, πιο τολμηρές εσωτερικές συναινέσεις.

Οικονομική αβεβαιότητα: Η δεύτερη μεγάλη αβεβαιότητα είναι οικονομική, επιτείνεται από την αίσθηση ότι ο Τραμπ μπορεί να εκπλήξει δυσάρεστα, πέραν της επαπειλούμενης αύξησης των δασμών που, στο μέτρο που υλοποιείται, θα τροφοδοτεί πληθωριστικές πιέσεις στην αμερικανική οικονομία (με ό,τι αυτό θα σημαίνει για την αποκλιμάκωση των επιτοκίων) και υφεσιακές τάσεις στη διεθνή οικονομία, με μεγαλύτερο θύμα ίσως την Ευρώπη και ισχυρότερο ανάχωμα -ποιόν άλλον;..- την Κίνα.

Από την άλλη, θετικά θα λειτουργήσει, πρώτον, η ειρήνευση στην Ουκρανία και η έναρξη της ανοικοδόμησης αυτής της ρημαγμένης χώρας και, δεύτερον, ενδεχόμενη (αλλά όχι και πιο πιθανή) ενίσχυση του συμπλέγματος της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας με νέους πόρους, που θα προέλθουν από κοινό δανεισμό –και όχι από ανακατανομή πόρων με περικοπές από άλλες αναπτυξιακές δράσεις. Το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι, ωστόσο, βαθύτερο, το έχουν περιγράψει κι έχουν προτείνει λύσεις οι Ντράγκι - Λέττα, αλλά η πολιτική αδυναμία της Βόννης και του Παρισιού δεν προοιωνίζονται κάποια αξιόλογη εξέλιξη στο επόμενο 12μηνο.

Κλιματική αβεβαιότητα: Η τρίτη μεγάλη- και διπλή- αβεβαιότητα βρίσκεται στο πεδίο της τεχνολογικής εξέλιξης και του περιβάλλοντος. Είναι βέβαιο ότι οι συλλογικές, πολιτικές αντιστάσεις στην κλιματική κρίση θα αδυνατίσουν ακόμη περισσότερο, καθώς οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν διεθνείς δεσμεύσεις και η προσχώρηση της Κίνας στο πεδίο της περιβαλλοντικής δράσης είναι εξαιρετικά πρόωρο να προεξοφληθεί. Είναι βέβαιο, επίσης, ότι οι νέες ελίτ που κυριαρχούν στην Ουάσιγκτον θα επιδιώξουν μια απελευθέρωση των ψηφιακών τεχνολογιών και των επενδύσεών τους στην τεχνητή νοημοσύνη από τα δεσμά ρυθμίσεων και περιορισμών. Μα είναι εντελώς αβέβαιο το αποτέλεσμα αυτού του μίγματος πολιτικών απορρύθμισης, σε ένα πεδίο όπου, αντίθετα, οι τεχνολογικές εξελίξεις θα μπορούσαν να προσφέρουν νέες ευκαιρίες και επιλογές για την αντιστροφή των αποτελεσμάτων της κλιματικής καταστροφής μαζί με νέες θαυματουργές θεραπείες για τις συνέπειές της στην ανθρώπινη υγεία.

Εθνική πολιτική αβεβαιότητα: Η τέταρτη αβεβαιότητα, αφορά την καθ’ ημάς, εθνική πολιτική σκηνή. Τις πρώτες ημέρες του νέου χρόνου θα εκδηλωθεί η επιλογή- με μικρό πρακτικό, ίσως, αλλά μεγάλο συμβολικό ενδιαφέρον- του Κ. Μητσοτάκη για τον/την επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με αυτήν την επιλογή θα ξεκινήσει ένας χορός συναινέσεων/ αντιπαραθέσεων για θέματα θεσμικά (αναθεώρηση Συντάγματος) και πολιτικά που θα καλύψουν μεγάλο μέρος της χρονιάς. Και θα ορίσουν την απάντηση στο βασικό πολιτικό ερώτημα που κληροδοτεί το 2024- χρονιά στην διάρκεια της οποίας το σχήμα του «μικρού δικομματισμού» ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ εξέπνευσε- στην επόμενη: Πώς θα αποκατασταθεί η ισορροπία του πολιτικού συστήματος; Πώς θα προκύψουν οι επιλογές διακυβέρνησης και οι συμμαχίες του εγγύς μέλλοντος; Στο κέντρο και την κεντροαριστερά ή με μια δεξιότερη μετατόπιση του άξονα; Και πώς θα διασφαλιστεί στην περίοδο αυτή των μεγάλων αβεβαιοτήτων η ικανότητα του πολιτικού συστήματος και να εκπροσωπεί την κοινωνία και να προσφέρει εναλλακτικές επιλογές διακυβέρνησης και να παράγει τις αναγκαίες συναινέσεις;

#ΝΤΟΝΑΛΝΤ_ΤΡΑΜΠ #ΚΙΝΑ