Στο μεταξύ, ο Τραμπ...

10:11 27/10/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Οι αμερικανικές εκλογές έχουν πάντα σημασία για τις σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ και για την παγκόσμια γεωπολιτική τάξη. Αυτή τη φορά το διακύβευμα αφορά κάτι ακόμη μεγαλύτερο: Την ίδια την υπόσταση της δυτικής δημοκρατία και το ηγετικό πρότυπο που την εκφράζει.

Η ελληνική παράδοση είναι να μεταφράζεται το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά: Ποιος θα σηκώσει το τηλέφωνο στον Λευκό Οίκο αν ο Έλληνας πρωθυπουργός ζητήσει βοήθεια μετά από ένα

θερμό επεισόδιο;

Μετά την χρεοκοπία, εμπλουτίστηκε η ελληνική ανάγνωση της αμερικανικής πολιτικής πραγματικότητας γιατί η παρέμβαση του Ομπάμα υπήρξε καταλυτική για την αποτροπή ακόμη βαρύτερων γερμανικών αντιποίνων.

Η δεκαετία των μνημονίων έφερε υποχώρηση του ελληνικού αντιαμερικανισμού και αποδραματοποίηση των αμερικανικών παρεμβάσεων. Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα έπαψε να είναι εκπρόσωπος του κακού και οι ελληνοαμερικανικές συνομιλίες κορυφής δεν προκαλούν πια πάθη γιατί δεν εξάπτουν το συλλογικό φαντασιακό με τον παλιό τρόπο.

Η χαλάρωση είναι τόσο μεγάλη που οι αμερικανικές εκλογές δεν κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση παρόλο που, δημοσκοπικά, δεν έχει αποκλειστεί ο κίνδυνος μιας εκλογικής νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.

Η αλήθεια είναι ότι η αναμέτρηση Χάρις-Τραμπ μας αφορά ολοκληρωτικά, όπως όλους τους Ευρωπαίους, όπως όλους τους δημοκράτες, και ακόμη περισσότερο λόγω γεωγραφικής ιδιαιτερότητας και οικονομικής-θεσμικής ευαλωτότητας.

Ενδεικτικά:

Ο Ντ. Τραμπ το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να αποσύρει τη στήριξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία (στρατιωτικά και πολιτικά) και να αποκαταστήσει δεσμούς με τη Μόσχα. Ηδη ασκεί διπλωματία για λογαριασμό του ο Έλον Μασκ εισάγοντας ένα νέο μοντέλο άσκησης πολιτικής, όπου οι υπερπλούσιοι κάνουν ό,τι θέλουν και στο διπλωματικό πεδίο. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ θα έμενε μόνη της στη στήριξη της Ουκρανίας, η Ελλάδα ακόμη περισσότερο, έχοντας, επιπλέον, να αντιμετωπίσει και τους εμπορικούς δασμούς που έχει προαναγγείλει ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών.

Παράλληλα, ο Ντ. Τραμπ, αν εγκαθίστατο στον Λευκό Οίκο, θα αναθεωρούσε τη σχέση των ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ προωθώντα το δόγμα "καθένας μόνος του", το οποίο είναι εξαιρετικά προβληματικό για μια χώρα όπως η δική μας.

Αλλά όλα αυτά μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικά από το θρίαμβο του αυταρχισμού, του ανορθολογισμού, του μισογυνισμού, του ρατσισμού και άλλων συστατικών του αντιπολιτισμού και της αντιδημοκρατίας που θα σηματοδοτούσε ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.

Πλανητάρχης θα γινόταν ένας ηγέτης που εκφράζει την αντιπολιτική με την έννοια της υποβάθμισης της σκέψης και του λόγου, της προώθησης των πιο χαμερπών ενστίκτων και την ιδεολογικοποίηση του μίσους. Αυτή η μόλυνση της δημοκρατίας είναι μεταδοτική και θα διαχεόταν παντού στον δυτικό κόσμο, όπου ήδη ο κοινοβουλευτισμός και η αντιπροσωπευτικότητα έχουν αποδυναμωθεί λόγω των τεράστιων ανισοτήτων και της κυριαρχίας των αγορών επί των κυβερνήσεων.

Στις 5 Νοεμβρίου κρίνονται πολλά, ίσως και όλα, όχι μόνο για τις ΗΠΑ ή όχι κυρίως για τις ΗΠΑ.

#ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ_ΕΚΛΟΓΕΣ #ΝΤΟΝΑΛΝΤ_ΤΡΑΜΠ