Σύννεφα πάνω από την κεντροαριστερά;

06:54 28/12/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Ο κ. Μητσοτάκης, όσο υπάρχει αυτή η πολυδιάσπαση στον χώρο της κεντροαριστεράς, τρίβει τα χέρια του και προετοιμάζεται για μια νέα τετραετία.

Το 2024 τελειώνει με τους περισσότερους πολίτες να βρίσκονται για μια ακόμη χρονιά σε κατάσταση φτώχειας, προβληματισμού και απογοήτευσης, παρά τις προσπάθειες του Μαξίμου να παρουσιάσει αφηγήματα επιτυχιών. Το 2024, επίσης, ήταν η χρονιά που η κυβέρνηση έχασε μέρος της δύναμής της, το οποίο, εντούτοις, δεν μπόρεσαν να καρπωθούν τα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Έτσι,

ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται σε κρίση το κόμμα του κ. Μητσοτάκη, εμφανίζονται σημάδια παρακμής, ηγεμονισμού και απουσίας ουσιαστικής εναλλακτικής πρότασης στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία τοποθετούνται στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μέρα με τη μέρα γίνεται πιο ξεκάθαρο ότι δε θα ακολουθήσει μια επιθετική και σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά, μάλλον, υιοθετεί την θεωρία του ώριμου φρούτου, το οποίο θα πέσει αργά ή γρήγορα. Με αυτόν τον τρόπο όμως αυτοεγκλωβίζεται, γιατί κάποια στιγμή μπορεί, ενδεχομένως, να ηττηθεί η κυβέρνηση, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση δε θα έχει πείσει ότι είναι έτοιμη να κυβερνήσει. Η τακτική της συναίνεσης, για την οποία μίλησε ο κ. Ανδρουλάκης, και η πολιτική πολυγλωσσία των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δημιουργούν μόνο σύγχυση στους ψηφοφόρους. Δε νοείται να συναντάται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το θύμα των παρακολουθήσεων, με τον πρωθυπουργό, δηλαδή τον θύτη, και να μην κάνει καμία ουσιαστική αναφορά σε αυτές. Δεν μπορεί στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως η κ. Διαμαντοπούλου και ο κ. Μανιάτης, η μεν πρώτη να εκφράζεται θετικά για το σχέδιο Πισσαρίδη, ο δε δεύτερος να στάζει μέλι για την παρουσία του κ. Μητσοτάκη στη Λαπωνία. Αυτά αποτελούν δείγματα Βαβέλ και παρακμής.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο οι συγκυρίες έφεραν στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει γίνει περισσότερο αλαζονικό. Θεωρεί ότι μόνο του μπορεί να κερδίσει τη Ν.Δ. και γι’ αυτό δεν κάνει καμιά αναφορά σε συνεργασίες με άλλους όμορους χώρους στη βάση ενός κοινού προγράμματος. Πιστεύει ότι πρέπει να έχει το πάνω χέρι στην κεντροαριστερά και να παίρνει πρώτο πρωτοβουλίες για σοβαρά θέματα. Στη λογική αυτή δεν μπήκε στον κόπο να συζητήσει την πρόταση της Νέας Αριστεράς για κοινή στήριξη της υποψηφιότητας του κ. Ράμμου, ενός ανθρώπου που έχει αποδείξει τα δημοκρατικά του ανακλαστικά, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Οι τακτικές αυτές, όμως, θα οδηγήσουν σε νέες αποτυχίες, αδιέξοδα και σε καινούριους κύκλους εσωστρέφειας.

Η υποψηφιότητα του κ. Ράμμου δεν άρεσε, όμως, ούτε στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Πρώτος και καλύτερος την απέρριψε ο κ. Νίκος Παππάς (με ποια ιδιότητα άραγε;) και στη συνέχεια με τον δικό της τρόπο και η ηγεσία της Κουμουνδούρου, χωρίς να εξηγηθεί για ποιους λόγους. Αυτό, σε συνδυασμό με τη στάση που κράτησε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο ζήτημα των αμυντικών δαπανών, τις οποίες υπερψήφισε παρά τις διαφωνίες κάποιων στελεχών, δημιούργησαν σύννεφα στις σχέσεις του με το κόμμα της Νέας Αριστεράς. Έτσι, εκεί που φαινόταν ότι μετά την εκλογή του κ. Φάμελλου ανοίγονται δίαυλοι επικοινωνίας, έπεσε πάγος. Κακώς, κάκιστα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δε στήριξε την υποψηφιότητα του κ. Ράμμου. Ωστόσο, δε θα πρέπει ούτε η Νέα Αριστερά να επιμείνει πεισματικά στις απόψεις που έχουν διατυπώσει στελέχη της, ότι δηλαδή μετά από όλα αυτά δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αν δύο χώροι θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα μέτωπο μαζί με το ΠΡΑΤΤΩ του κ. Κοτζιά, τον ΚΟΣΜΟ του κ. Κόκκαλη και άλλες δυνάμεις και προσωπικότητες, αυτοί είναι ο ΣΥΡΙΖ.Α. και η Νέα Αριστερά. Αρκεί να αφήσουν στην άκρη παθογένειες του παρελθόντος και πολιτικά γινάτια.

Ο κ. Μητσοτάκης, όσο υπάρχει αυτή η πολυδιάσπαση στον χώρο της κεντροαριστεράς, τρίβει τα χέρια του και προετοιμάζεται για μια νέα τετραετία. Γνωρίζει καλά (και οι πάντες το βλέπουν και ας μην το ομολογούν) ότι καμία από τις δυνάμεις της μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης δεν μπορεί να τον νικήσει ξεχωριστά. Αυτό που τρέμει είναι η σύγκλιση, κυρίως, των κομμάτων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., της Νέας Αριστεράς κ.α. Θα φανούν τα κόμματα αυτά αντάξια της ιστορικής πρόκλησης που έχουν μπροστά τους ή θα επιβεβαιώσουν όσους ισχυρίζονται ότι, αφού δεν μπορούν να συνεννοηθούν σε ένα εύκολο ζήτημα, όπως είναι αυτό του/της Προέδρου της Δημοκρατίας, πώς να βρουν κοινό βηματισμό σε άλλα πιο σύνθετα και περίπλοκα προβλήματα;

(Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας)

#ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ #ΠΑΣΟΚ #ΚΥΡΙΑΚΟΣ_ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ