Το τηλεσκόπιο James Webb καταγράφει «παράξενους δακτυλίους», από φως γιγάντιων αστεριών

Αστρονόμοι κατέγραψαν μια εντυπωσιακή εικόνα 17 ομόκεντρων δακτυλίων σκόνης που μοιάζουν με κοσμικό αποτύπωμα.

Ο σχηματισμός δημιουργήθηκε από την αλληλεπίδραση δύο γιγάντων αστεριών, γνωστών συλλογικά ως δυαδικό σύστημα Wolf-Rayet 140, σε απόσταση άνω των 5.000 ετών φωτός από τη Γη.

Οι δακτύλιοι δημιουργούνται κάθε οκτώ χρόνια

Σύμφωνα με την Guardian, κατά τη διάρκεια της κοντινής τους προσέγγισης, οι ηλιακοί άνεμοι από τα αστέρια συγκρούονται, προκαλώντας το αέριο που ρέει από τα αστέρια να συμπιεστεί σε σκόνη.
«Όπως

το ρολόι, το WR140 εκτοξεύει ένα γλυπτό δακτύλιο καπνού κάθε οκτώ χρόνια, το οποίο στη συνέχεια φουσκώνει στον αστρικό άνεμο σαν ένα μπαλόνι», δήλωσε ο καθηγητής Peter Tuthill του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Σίδνεϊ στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, συν-συγγραφέας της μελέτης. «Οκτώ χρόνια αργότερα, καθώς το δυαδικό επιστρέφει στην τροχιά του, εμφανίζεται ένα άλλο δαχτυλίδι, το ίδιο με το προηγούμενο, που εκτοξεύεται στο διάστημα μέσα στη φούσκα του προηγούμενου, σαν ένα σετ από γιγάντιες φωλιασμένες ρωσικές κούκλες».
Η δομή των 17 δακτυλίων κατασκευάστηκε για περίπου 130 χρόνια και εκτείνεται σε μια περιοχή του διαστήματος μεγαλύτερη από το δικό μας ηλιακό σύστημα.Το δυαδικό σύστημα WR140 αποτελείται από ένα τεράστιο αστέρι Wolf-Rayet και ένα ακόμη μεγαλύτερο μπλε υπεργίγαντα αστέρι. Ένας Wolf-Rayet γεννιέται με τουλάχιστον 25 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας και είναι ένα αστέρι που πλησιάζει στο τέλος του αστρικού κύκλου ζωής του. Καίγοντας θερμότερο από ό,τι στη νεότητά του, ένα αστέρι Wolf-Rayet παράγει ισχυρούς ανέμους που σπρώχνουν τεράστιες ποσότητες αερίου στο διάστημα - αυτό που βρίσκεται σε αυτό το δυαδικό σύστημα πιστεύεται ότι έχει χάσει τουλάχιστον τη μισή αρχική του μάζα μέσω αυτής της διαδικασίας.

«Δεν είναι μόνο μια εντυπωσιακή εικόνα, αλλά αυτό το σπάνιο φαινόμενο αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την κοσμική σκόνη και πώς μπορεί να επιβιώσει στα σκληρά διαστημικά περιβάλλοντα»

Καθώς ο άνθρακας και τα βαριά στοιχεία εκτοξεύονται στο διάστημα, συμπιέζονται στο όριο όπου συναντώνται οι άνεμοι και από τα δύο αστέρια.

«Ο άνεμος από το άλλο αστέρι παρασύρει το αέριο σε λωρίδες και έχετε αρκετό υλικό κοντά μεταξύ τους ώστε να συμπυκνώνεται σε σκόνη», είπε η Δρ Ολίβια Τζόουνς, συνεργάτης του Webb στο Τεχνολογικό Κέντρο Αστρονομίας του Ηνωμένου Βασιλείου και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Δεν είναι μόνο μια εντυπωσιακή εικόνα, αλλά αυτό το σπάνιο φαινόμενο αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την κοσμική σκόνη και πώς μπορεί να επιβιώσει στα σκληρά διαστημικά περιβάλλοντα».

Ο Τζόουνς είπε ότι οι πιο πρόσφατες παρατηρήσεις θα μπορούσαν να δώσουν νέες γνώσεις για το πώς η πρώτη γενιά αστεριών έσπειρε το περιβάλλον τους με σκόνη και αέρια που οδήγησαν σε επόμενες γενιές αστεριών στο πρώιμο σύμπαν.

#ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ_JAMES_WEBB #ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ #ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Keywords
Τυχαία Θέματα