Θεατρική παράσταση "Έτσι είναι … αν έτσι νομίζετε" στον δήμο Παύλου Μελά

05:53 24/10/2017 - Πηγή: thestival.gr

Αυλαία για τη νέα θεατρική περίοδο της θεατρικής ομάδας του δήμου Παύλου Μελά με το «έτσι είναι … αν έτσι νομίζετε» του σημαντικότερου σύγχρονου ιταλού θεατρικού συγγραφέα, Λουίτζι Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σακατζή στο θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού Χρήστος Τσακίρης, στις 27, 28, 29 Οκτωβρίου και 3, 4, 5 Νοεμβρίου 2017.

Ώρες προβολής: Παρασκευές και Σάββατα 21.00, Κυριακές 19.00

Το

έργο παρουσιάστηκε στο κατάμεστο δημοτικό θέατρο της Σταυρούπολης του δήμου Παύλου Μελά, το Μάιο του 2017 και ήταν η 6η κατά σειρά πετυχημένη παράσταση των τελευταίων δύο ετών που παρακολούθησαν οι φίλοι του θεάτρου από τη θεατρική ομάδα του δήμου.

Ο δήμαρχος Παύλου Μελά, Δημήτρης Δεμουρτζίδης, ο αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού Ιωσήφ Αράπογλου και το τμήμα πολιτισμού, σας καλούν να παρακολουθήσετε την παράσταση και ενημερώνουν ότι η είσοδος είναι ελεύθερη.

Αντί εισιτηρίου μπορείτε να προσφέρεται τρόφιμα μακράς διάρκειας και είδη προσωπικής υγιεινής, για την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου του δήμου Παύλου μελά.

Η Διοίκηση ευχαριστεί το Κ.Θ.Β.Ε.

Η Διοίκηση του Δήμου Παύλου Μελά και οι συντελεστές ευχαριστούν θερμά το Κ.Θ.Β.Ε. για την παραχώρηση των κοστουμιών της παράστασης.

Σημείωμα του Σκηνοθέτη Δημήτρη Σακατζή

Συνηθίζουμε οι άνθρωποι να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας δημιουργώντας πραγματικότητες που κάθε τόσο αποδεικνύονται μάταιες και φανταστικές.
Συχνά κυριαρχούμαστε από το φόβο, τη ζήλεια, το θυμό, το φθόνο και την ανασφάλεια. Τότε δυστυχούμε και «ξεσπάμε» τη δυστυχία μας στους άλλους. Επιλέγουμε ως θύματα, τους αδύναμους, τους διαφορετικούς. Επινοούμε μία «αλήθεια» και την χρησιμοποιούμε για να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας. Οχυρωνόμαστε πίσω από αυτήν και βιάζουμε τη ζωή, στ’ όνομά της.
Υπάρχει άραγε αυτή η «αλήθεια»; Και ποιος την ορίζει;
Ο Πιραντέλλο στον πρόλογο του έργου του γράφει: Νομίζω πως η ζωή είναι μία θλιβερή φάρσα…

Λίγα λόγια για το έργο

Μεγάλο μυστήριο καλύπτει τη συμπεριφορά του κρατικού υπαλλήλου Πόνζα, ο οποίος, μετά από έναν καταστροφικό σεισμό στη γενέτειρά του, έχει μετακομίσει σε μια επαρχιακή πόλη βυθισμένη στη μικρότητα και στο κουτσομπολιό. Ο τρόπος που ζει με τη γυναίκα του και την πεθερά του προκαλεί το ζωηρό ενδιαφέρον του προϊσταμένου του και του περιβάλλοντός του. Εντύπωση προκαλεί σε όλη την πόλη, ότι ο Πόνζα αναγκάζει τις δύο γυναίκες να ζουν χωριστά και τις απαγορεύει να συναντώνται μεταξύ τους. Όταν ο Πόνζα και η πεθερά του καλούνται για εξηγήσεις από τον προϊστάμενο και τον νομάρχη, προκειμένου να ικανοποιήσουν τη νοσηρή περιέργεια και την χωρίς όρια αδιακρισία της κοινής γνώμης, οι απαντήσεις περιπλέκουν το μυστήριο και γεννούν περισσότερα κουτσομπολιά, αφού ο καθένας έχει την δική του εκδοχή για την πραγματικότητα.
Ολόκληρο το θεατρικό έργο είναι μια περίπλοκη, ιδιοφυή σάτιρα, ποιητική και συνάμα σκληρή και γεμάτη οίκτο για την αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει τα αληθινά κίνητρα ακόμα και των δικών του πράξεων. Οι ήρωες είναι ταυτόχρονα τραγικοί και γελοίοι και η επιδίωξή τους να αντιληφθούν την αλήθεια είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη.

Η θεατρική ομάδα του Δήμου Παύλου Μελά

Η Θεατρική ομάδα του Δήμου Παύλου Μελά, παρουσίασε τα δύο τελευταία χρόνια τις εξής επιτυχημένες παραστάσεις: το «Εχθροί εξ αίματος» του Αρκά, το «Με δύναμη από την Κηφισιά» του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά, το «8 γυναίκες κατηγορούνται» του Ρομπέρ Τομά, «Οι Ηλίθιοι» του Νιλ Σάιμον και το «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο. Οι παραστάσεις παρουσιάστηκαν στη σκηνή του Κ.Π. «Χρήστος Τσακίρης» και στο Κινηματοθέατρο «Αλέξανδρος», καθώς και για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Αμύνταιο και σε δύο Φεστιβάλ πανελλήνιας εμβέλειας (Ιεράπετρα, Ορεστιάδα) όπου και βραβεύτηκαν. Διακρίσεις πολύ σημαντικές γιατί προβάλλεται η πολιτιστική πολιτική και η συμβολή του Δήμου Παύλου Μελά στην προώθηση της θεατρικής τέχνης και στην παρακίνηση των πολιτών για ενασχόληση και συμμετοχή στην τέχνη και στον πολιτισμό.

Η ομάδα αριθμεί πάνω από 80 μέλη, ερασιτέχνες ηθοποιούς, που προέρχονται από την ομάδα «Καπνομάγαζο» της Σταυρούπολης, από το «Θεατρικό εργαστήρι Πολίχνης» καθώς και από ηθοποιούς που δεν ανήκαν στα παραπάνω σχήματα.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σακατζής
Μουσική: Δημήτρης Οικονόμου
Σκηνικά: Λάμπω Κυπριανίδου,
Δημήτρης Σακατζής
Κουστούμια: Λάμπω Κυπριανίδου
Φωτισμοί: Μάκης Μαριάδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αγγελική Λιονάκη,
Περικλής Σταύρου
Κατασκευή Σκηνικών: Τάκης Αγαθαγγελίδης
Ζωγραφική Σκηνικών: Λάμπω Κυπριανίδου
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης)
Λαουντίτζι: Μενέλαος Βουλογιώργος
Ντίνα: Αναστασία Ιωαννίδου
Αμαλία: Αργυρώ Ζαρκαδούλα
Κος Αγκάτσι: Παναγιώτης Παπαδόπουλος
Υπηρέτης: Κωνσταντίνα Μπαρούτογλου
Κα Σιρέλι: Γεωργία Αραμπατζή
Κος Σιρέλι: Στέφανος Τσάκατος
Κα Τσίνι: Μάγδα Τογκούρη
Κα Νένι: Παγώνα Μπακαλάκη
Κα Φρόλα: Πόπη Σάσσου
Κος Πόντσα: Βασίλης Παπαλιούρας
Τσεντούρι: Γεωργία Αβραμίδου
Νομάρχης Α: Δώρα Μπαχσεβάνογλου
Νομάρχης Β: Νάνσυ Αποστόλου
Κα Πόντσα: Μαρία Λαμπριανίδου

Ο συγγραφέας Λουίτζι Πιραντέλλο

Λουίτζι Πιραντέλλο (1867-1936): Πεζογράφος και ίσως ο σημαντικότερος σύγχρονος ιταλός θεατρικός συγγραφέας, γεννήθηκε στο Αγκριτζέντο της Σικελίας, τον αρχαίο Ακράγαντα. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είναι ελληνικής καταγωγής και ότι το επίθετό του είναι παραφθορά του ελληνικού Πυράγγελος. Σπούδασε νομικά, φιλολογία και γλωσσολογία στα πανεπιστήμια του Παλέρμο, της Ρώμης και της Βόννης και δίδαξε ως καθηγητής ιταλικής φιλολογίας στο ανώτατο ινστιτούτο της ιταλικής πρωτεύουσας. Στη Ρώμη ο Πιραντέλο συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσιεύοντας ποιήματα και πεζογραφήματά του. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1899. Η οικονομική καταστροφή του πατέρα του όμως, το 1903, τον ανάγκασε να αποδυθεί σε σκληρό αγώνα επιβίωσης ο οποίος τον έφερε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα έγραψε το κυριότερο μυθιστόρημά του, "Ο μακαρίτης Ματία Πασκάλ", που η απήχησή του τον επέβαλε σαν πεζογράφο. Εκείνο όμως που έμελλε να τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο ήταν το θεατρικό του έργο, το πρώτο μέρος του οποίου συνέθεσε και πάλι σε μια οδυνηρή εποχή γι' αυτόν, εξαιτίας του θανάτου της μητέρας του και της διανοητικής αρρώστιας της γυναίκας του. Τα κυριότερα θεατρικά έργα του είναι: "Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)", 1917, "Η ηδονή της τιμιότητας", 1917, "Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα", 1921, "Να ντύσουμε τους γυμνούς", 1922, "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", 1930, κ.ά. Το 1934 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη, το 1936.

Δημοτικό Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης»

Bρίσκεται στη Σταυρούπολη του Δήμου Παύλου Μελά και συγκεκριμένα στην οδό Λαγκαδά 221, απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ελευθερίου, πολύ κοντά στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά.

Έχει δυνατότητα να φιλοξενήσει συνολικά 266 καθήμενους σε εξώστη και πλατεία.

Η πρόσβαση στo Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Χρήστος Τσακίρης» είναι εύκολη και με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (αστική συγκοινωνία του ΟΑΣΘ, δρομολόγια 27, 38, 56).