Μέρα τέταρτη: Και στον παράδεισο κάνουν δουλειές

07:19 1/6/2018 - Πηγή: News 24|7

Θυμάμαι ακόμα όσα σκεφτόμουν τον περασμένο Ιούλιο, εκείνο το πρωινό που είχαμε ξυπνήσει στις καλύβες των κατοίκων του χωριού Γκαλαγκάλα στην Ουγκάντα. Ύστερα από ένα βράδυ χορού κάτω από τον έναστρο ουρανό που είχε καταφέρει να αποτυπώσει ο Νικόλας Μάστορας με τον φωτογραφικό του φακό. Θυμάμαι εκείνο το πρωί να μην μου φτάνει αυτό το ένα βράδυ στην καλύβα. Να θέλω να μείνω κι άλλο με την οικογένεια, να θέλω να τους γνωρίσω περισσότερο. Αυτό δηλαδή που κάνουμε φέτος στην Τανζανία.

Ένα ταξίδι ενσωμάτωσης είναι

σκληρό. Πολλοί από εμάς δεν έχουμε κάνει μπάνιο τις τελευταίες τρεις μέρες. Πολλοί από εμάς τρώμε μόνο το βράδυ γιατί φιλοξενούμαστε από μουσουλμανικές οικογένειες και είναι ο μήνας του Ραμαζάνι. Κι αυτά είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα των δυσκολιών που μπορεί να συναντήσεις όταν βάζεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να μπεις στη ζωή μιας οικογένειας. Αλλά εκεί κρύβεται και η ομορφιά. Στην ενσωμάτωση. Στο να γίνεσαι έστω και για λίγες ημέρες μέλος αυτής της οικογένειας. Και πίστεψέ με, όπως μας φιλοξενούν εδώ στο χωριό, δεν έχουμε φιλοξενήσει ποτέ κανέναν στη ζωή μας. Αλλά δεν είναι μόνο η φιλοξενία. Είναι το να ακολουθείς το δικό τους πρόγραμμα, να κάνεις τις δουλειές τους, να μαγειρεύεις, να τρως και να πλένεις μαζί τους.

Ο τουρίστας είναι και σε αυτή τη χώρα ο βασιλιάς αλλά κανείς από τους Αναδόχους δεν ήρθε εδώ να κάνει τουρισμό.

Ήρθαν να ζήσουν μαζί με τους ανθρώπους. Όχι στα ξενοδοχεία που βρίσκονται στα 1000 μέτρα από το σπιτικό που γράφεται αυτό το κείμενο. Έτσι, οι Ανάδοχοι, τις τελευταίες ημέρες ξυπνούν μαζί με τις οικογένειες. Αν μένουν σε Μουσουλμανική οικογένεια, τιμούν τους οικοδεσπότες τους και δεν τρώνε. Αν μένουν σε χριστιανική οικογένεια, απολαμβάνουν τσιαπάτι και τσάι για πρωινό. Κι ύστερα πιάνουν δουλειά. Είτε με τους άνδρες στο χωράφι, στο ψάρεμα, στο ξυλουργείο, οπουδήποτε είναι η δουλειά τους, είτε με τις γυναίκες στο χωράφι, στο σπίτι, στο συγύρισμα και στην επισκευή της στέγης των σπιτιών. Μια δουλειά που απ' ό,τι φαίνεται είναι γένους θηλυκού σε αυτή τη χώρα.

Τις ιστορίες αυτές θα έχουν την δυνατότητα να τις αφηγηθούν με ακόμα καλύτερο τρόπο οι ίδιοι οι Ανάδοχοι μόλις γυρίσουμε στην Ελλάδα. Θα δώσουμε μέσα από το News247.gr το λόγο σε όποιον από τους Αναδόχους θέλει να μοιραστεί μία από τις ιστορίες που έζησε στην κοινότητα αυτή. Και πίστεψέ με είναι αμέτρητες ήδη οι ιστορίες. Άλλες που σε κάνουν να γελάς, άλλες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι και άλλες που σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Γιατί όσο περνούν οι μέρες, τόσο δένεσαι με τους ανθρώπους γύρω σου. Κι ακόμα σημαντικότερα, δένονται εκείνοι μαζί σου.

Έρχονται χιλιάδες τουρίστες σε αυτόν τον τόπο κάθε χρόνο και κανείς δεν δίνει σημασία στους ανθρώπους που μένουν λίγα μέτρα από εκεί που κάνουν το μπάνιο τους, από εκεί που κάνουν καταδύσεις, από εκεί που τρώνε εκείνα που οι άνθρωποι αυτού του χωριού παράγουν. Δεν τους βλέπουν. Και ξαφνικά έρχονται 24 άνθρωποι από την Ελλάδα και την Κύπρο και τους λένε ότι ήρθαν για εκείνους και μόνο για εκείνους.

Οι άνθρωποι είναι πανευτυχείς που έχουν καλεσμένους. Είναι πανευτυχείς που έχουν απέναντί τους μερικά αυτιά να ακούσουν τις δικές τους ιστορίες. Είναι ευγνώμονες για το έργο που παράγει η ActionAid στην περιοχή τους και πολλές φορές νιώθουν την ανάγκη να μοιραστούν μαζί μας κάτι που δεν θα έβρισκαν τον λόγο να το μοιραστούν στην κοινότητά τους. Το απόγευμα τις τρίτης ημέρας στο χωριό, επισκεφθήκαμε έναν συνεταιρισμό ψαράδων. Η ActionAid τους έμαθε να ψαρεύουν, τους έδωσε μια βάρκα και τον απαραίτητο εξοπλισμό για να κάνουν τη δουλειά τους πιο αποτελεσματικά. Κι εκείνοι, πριν μας παραδώσουν ένα μεγάλο κιβώτιο με την ψαριά της ημέρας ως δώρο, μας ρωτούσαν τι κάνουμε στη χώρα μας. Μας ζητούσαν συμβουλές για το πώς να προχωρήσουν. Κάτι που είχαν κάνει και οι γυναίκες τους συνεταιρισμού που είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη ημέρα.

Βλέπεις, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το ίντερνετ εύκαιρο ή τα Αγγλικά εύκολα να αναζητήσουν μεθόδους. Δεν ξεπερνούν εύκολα τα όρια αυτού του μικρού νησιού. Και να έχουν εδώ τους ανθρώπους που ήρθαν από την άλλη μεριά του κόσμου για εκείνους, είναι σημαντικό γιατί από εκείνους θα παραδειγματιστούν για ένα καλύτερο αύριο.

Είναι χαρά μας αλλά ταυτόχρονα και τεράστια ευθύνη αυτή που έχουμε για τους ανθρώπους αυτού του τόπου. Είναι χρέος μας να τους συμβουλεύσουμε όπως μπορούμε. Είναι χρέος μας να πλύνουμε εμείς οι άνδρες τα πιάτα για να παραδειγματιστούν οι άνδρες του χωριού. Είναι χρέος μας να ρωτήσουμε τις γυναίκες πώς αντιμετωπίζουν τα περιστατικά βίας και να τις συμβουλεύσουμε να έχουν φωνή. Είναι χρέος μας να ρωτήσουμε τα παιδιά πώς τους φαίνονται όσα τους μαθαίνει η ActionAid μέσα από τα προγράμματά της.

Η ημέρα που δημοσιεύεται αυτό το κείμενο είναι και η τελευταία ολόκληρη ημέρα στο χωριό. Δημοσιογραφικά, προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για τα αφιερώματα που θα ακολουθήσουν μετά το ταξίδι. Κι οι Ανάδοχοι με την σειρά τους μαζεύουν εμπειρίες και ιστορίες για να αφηγηθούν στους δικούς τους ανθρώπους πίσω στην πατρίδα.

Το έγραφα και πέρυσι για τους Αναδόχους που είχα συναντήσει στην Ουγκάντα αλλά το πιστεύω με όλη μου την καρδιά. Οι άνθρωποι που αφήνουν τη δουλειά και την οικογένειά τους για μία εβδομάδα για να ταξιδέψουν στην Αφρική, την Ασία ή την Λατινική Αμερική και να στηρίξουν με το δικό τους τρόπο το έργο της ActionAid, έχουν μια μικρή τρέλα ζωγραφισμένη στο βλέμμα. Από εκείνες τις ωραίες τρέλες που δεν τις φωνάζουν στα social media και δεν τις φέρουν περήφανα σαν παράσημα πολέμου αλλά τις κρύβουν στη μεγάλη τους καρδιά.

Μπορείτε να ενημερώνεστε για το ταξίδι μας μέσα από αυτή την στήλη στο News247.gr, τα social accounts της 24MEDIA, το Instagram account της @actionaidhellas, τα προσωπικά μας Instagram accounts @christoschatziκαι @nmastorasαλλά και το hashtag #talesfromtanzania.

Φωτογραφίες: Νικόλας Μάστορας