Μια διδακτική ιστορία πολιτικής διορατικότητας

09:47 5/11/2018 - Πηγή: News 24|7

Όταν τελειώνουν οι στροφές και μπαίνει ο επισκέπτης στο Λεωνίδιο, εκτός από τις μοναδικές φυσικές ομορφιές που κόβουν την ανάσα, μαγεύεται από το γεγονός ότι σε αυτή την πόλη, ο χρόνος περνά χωρίς να αλλοιώνει κανένα στοιχείο του παρελθόντος. Ούτε τη μοναδική αρχιτεκτονική του τόπου, ούτε τον χαρακτήρα του, ούτε πολύ περισσότερο την ατμόσφαιρα που συνθέτουν όλα αυτά. Η πόλη προσαρμόζεται και μάλιστα με τρόπο εντυπωσιακό στις συνθήκες της εποχής, αλλά το κάνει με απόλυτο σεβασμό στο παρελθόν της.

Αυτό, σε μεγάλο βαθμό το χρωστάει στο γεγονός ότι είναι ένας από τους παραδοσιακούς οικισμούς

της Ελλάδας.

Το Σαββατοκύριακο άκουσα έκπληκτη την ιστορία της ένταξης του Λεωνιδίου στους παραδοσιακούς οικισμούς. Για την ακρίβεια, την ιστορία της ένταξης του πρώτου δήμου στο πρωτόγνωρο, το 1975 για τα ελληνικά δεδομένα, δήμου στον «θεσμό» των παραδοσιακών οικισμών.

Την εποχή εκείνη, βουλευτής Αρκαδίας ήταν ο κ. Νίκος Καλτεζιώτης, ο οποίος είχε εκλεγεί με τη σημαία της Νέας Δημοκρατίας για πρώτη φορά από τους συντοπίτες του το 1974 . Περίπου έναν χρόνο αργότερα, τον Νοέμβριο του 1975, ο τότε νεαρός βουλευτής δέχεται ένα τηλέφωνο από τον υφυπουργό Δημοσίων Εργων Κυπριανό Μπίρη, τον οποίον ο κ. Καλτεζιώτης είχε καθηγητή στο Πολυτεχνείο. «Θέλω να σου ανακοινώσω ότι περνάμε νομοθετική ρύθμιση στη βουλή για να εισάγουμε και στη χώρα μας το μοντέλο των παραδοσιακών οικισμών που υπάρχει στη Γαλλία» είπε ο υφυπουργός στον τότε νεαρό βουλευτή, προσθέτοντας ότι απόφαση της κυβέρνηση Καραμανλή είναι στους πρώτους δήμους που θα ενταχθούν να περιληφθεί και το Λεωνίδιο.

Μετά από μία πρώτη ενημέρωση για το τι σημαίνει «παραδοσιακός οικισμός» ο νεαρός κ. Καλτεζιώτης σπεύδει στον τότε Δήμαρχο Λεωνιδίου Στυλιανό Μερικάκη προκειμένου να τον ενημερώσει. Οι δύο άντρες συνομολογούν ότι πρόκειται για μία ιστορικής σημασίας εξέλιξη, η οποία αναμφισβήτητα θα βοηθήσει σημαντικά την πόλη.

Δεν έχουν όμως και οι κάτοικοι την ίδια γνώμη. Οι πρώτες κουβέντες φέρνουν ένταση και ταραχή στην πόλη. Οι κάτοικοι τρομάζουν από τις επερχόμενες αλλαγές και διαμηνύουν ότι τα σχέδια της κυβέρνησης Καραμανλή δεν θα περάσουν!

Αναστατωμένος ο νεαρός κ. Καλτεζιώτης ζητά συνάντηση με τον υφυπουργό Δημοσίων Εργων. Ο Κ. Μπίρης τον δέχεται στο γραφείο του και τον οπλίζει με ατράνταχτα επιχειρήματα! «Μόνο σε καλό θα βγει αυτή η ιστορία για την πόλη και τους κατοίκους του», τον διαβεβαιώνει.

Πεπεισμένος και ο ίδιος ως πολιτικός μηχανικός για τα πλεονεκτήματα αυτής της προοπτικής, ο βουλευτής Αρκαδίας ενημερώνει τους τοπικούς φορείς ότι θα επισκεφτεί την πόλη την ερχόμενη εβδομάδα. Η μέρα της επίσκεψης φτάνει και ο κ. Καλτεζιώτης είναι καθ οδόν για το Λεωνίδιο. Βρέχει καταρρακτωδώς. Μερικές στροφές πριν την πόλη, τον σταματάει περιπολικό. «Κύριε βουλευτά, βρέχει πολύ. Καλύτερα να αναβάλλετε την επίσκεψη σας» τον προτρέπουν οι αστυνομικοί. Εκείνος επιμένει να φτάσει στο Λεωνίδιο. «Ισως είναι καλύτερα να το αναβάλλετε. Ο κόσμος είναι μαζεμένος στην πλατεία, με απειλητικές διαθέσεις»…

Το βουλευτικό αυτοκίνητο φτάνει λίγο αργότερα στην κεντρική πλατεία. Ο νεαρός κ. Καλτεζιώτης φυγαδεύεται σε διπλανό κτίριο, εν μέσω γενικευμένων αποδοκιμασιών. Ζητάει μία ντουντούκα και υπερασπίζεται με πάθος την προοπτική ένταξης του Λεωνιδίου στους νεοσύστατους στην Ελλάδα «παραδοσιακούς οικισμούς».

Τα πνεύματα ηρεμούν σχετικά, αλλά το κλίμα παραμένει εκρηκτικό. Το Λεωνίδιο γίνεται παραδοσιακός οικισμός, ο Ν. Καλτεζιώτης εκλέγεται ξανά βουλευτής ( με απώλειες όμως στη Νότια Κυνουρία ), ενώ ο Δήμαρχος της πόλης που στήριξε την προοπτική, χάνει τις επόμενες εκλογές, αν και ιδιαίτερα αγαπητός στην περιοχή.

Τα χρόνια περνούν και το Λεωνίδιο αναδεικνύεται σε μία πόλη σύμβολο, με τα διατηρητέα κτήρια αλώβητα, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική δεσπόζουσα και την πολιτιστική κληρονομιά και φυσιογνωμία του ακμαίες και εντυπωσιακές.

Κάτοικοι και δημοτική αρχή, έχοντας πλέον κατανοήσει σε βάθος την ιδιαίτερη ταυτότητά του τόπου τους, επενδύουν σήμερα σε ένα μοντέλο ζωής αλλά και ανάπτυξης που συνδέει τους παραδοσιακούς τρόπους, τα ήθη, τα έθιμα, με τη φύση, τον πολιτισμό και τις τοπικές διατροφικές συνήθειες.

Οι παλιοί που γνωρίζουν την ιστορία και μου τη μετέφεραν, πίνουν νερό στο όνομα του τότε νεαρού βουλευτή Καλτεζιώτη και του «πείσματος» που επέδειξε, κόντρα στο …ρεύμα. «Αν τότε είχε υπαναχωρήσει μπροστά στον κίνδυνο να τον μαυρίσουμε», λένε, «τότε σήμερα μπορεί να ήμασταν πολύ διαφορετικά»...