Το σίκουελ της “Λάμψης” και ένα μελόδραμα για την εργατική τάξη

11:15 7/11/2019 - Πηγή: News 24|7

Κριτική για τις ταινίες της εβδομάδας:

Δόκτωρ Ύπνος

(“Doctor Sleep”, Μάικ Φλάναγκαν, 2ω31λ)

Καστ: Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τζέικομπ Τρέμπλε

O σκηνοθέτης του «Haunting of Hill House» του Netflix φέρνει το πολυαναμενόμενο σίκουελ της «Λάμψης» χρόνια μετά. Χρόνια μετά τα γεγονότα της πρωτότυπης ιστορίας, ο ενήλικας πια Νταν Τόρενς συναντά ένα νεαρό κορίτσι με δυνάμεις όμοιες με τις δικές τους. Μαζί οι δυο τους τα βάζουν με ένα καλτ που

κυνηγά μικρά παιδιά με δυνάμεις ώστε να φάνε τις δυνάμεις τους και να παραμείνουν για πάντα αθάνατοι.

Πολυσυζητημένο σίκουελ της κλασικής «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ (και του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αν και είναι γνωστό το πώς αυτή είναι η μία διασκευή βιβλίου του που ο Κινγκ ποτέ δεν χώνεψε) από τον ικανότατο σκηνοθέτη τρόμου Μάικ Φλάναγκαν, ο οποίος είναι άκρως κατάλληλος για μια τέτοια δουλειά- τόσο δηλωμένος φαν του Κινγκ είναι, που η σειρά τρόμου του για το Netflix παίζει σχεδόν σαν διασκευή βιβλίου του μεγάλου συγγραφέα, παρόλο που προέρχεται από εντελώς άλλη πηγή.

Δυστυχώς Απουσιάζατε

(“Sorry We Missed You”, Κεν Λόουτς, 1ω40λ)

Μετά τον δεύτερο Χρυσό Φοίνικά του για το “Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ”, ο Κεν Λόουτς επιστρέφει με θαυμαστά επίμονο, θεματικά και πολιτικά, οικογενειακό δράμα, για ένα παντρεμένο ζευγάρι με παιδιά το οποίο έχοντας βουτηχτεί στα χρέη μετά και την κρίση του ‘08, έχει απόλυτη ανάγκη ό,τι δουλειά μπορέσει να προκύψει, ζώντας από πληρωμή σε πληρωμή, δίχως σταθερή εργασία, δέσμιοι σε κάθε εκμεταλλευτική πρόταση και “ευκαιρία” προκύψει. Η Άμπι θα πουλήσει το αυτοκίνητό της ώστε ο Ρίκι να αγοράσει φορτηγάκι που θα τον βοηθήσει να δουλέψει ως αυτοαπασχολούμενος μεταφορέας, με την ελεύθερη αγορά και την “gig economy” να ισοπεδώνει το ζευγάρι. Δυσχεραίνοντας παράλληλα την καθημερινότητά τους, δημιουργώντας διαρκείς εντάσεις εντός του σπιτιού.

Ο Λόουτς ακολουθεί και πάλι μια απλή σημερινή πραγματικότητα, στην οποία ένα παραμικρό απρόσμενο πρόβλημα μπορεί να τινάξει στον αέρα την οικονομία και την ισορροπία ενός σπιτικού, μέσα σε μια οικονομική πραγματικότητα που μοιάζει όλο και λιγότερο συντηρήσιμη. Πώς γίνεται να δουλεύεις διαρκώς αλλά να είσαι πάντοτε φτωχός, αναρωτιέται, για το καταστροφικό και ανήθικο σύστημα εργασίας. Πρόκειται για φιλμ πιο χαμηλών τόνων από την προηγούμενη δουλειά του, μια μάλλον καλύτερη ταινία. Την ίδια στιγμή εξαρτάται από μάλλον επαναλαμβανόμενες δραματουργικές νότες. Δεν έχει και πάρα πολλή σημασία- αυτός είναι πια ο Λόουτς και το σινεμά του, και καλώς υπάρχει ακόμα κι αν δεν φέρνει κάτι κινηματογραφικά φρέσκο.

Επίσης κυκλοφορούν

Η Δύναμη της Αλήθειας

(“Donbass”, Σεργκέι Λόζνιτσα, 2ω2λ)

Συρραφή από βινιέτες που διαδραματίζονται στην περιοχή Ντόνμπας, μια περιοχή στην Ανατολική Ουκρανία όπου ο τοπικός στρατός και εθελοντές μάχονται τις φιλορωσικές δυνάμεις μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία. Ο Λόζνιτσα είναι ένας σκηνοθέτης του οποίου το σύνολο έργου βλέπει το ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία σε τόσο διαρκή διάλογο που τελικά μοιάζει να μην τα ξεχωρίζει καν μεταξύ τους ως διαφορετικά στυλ αφήγησης. Η “Δύναμη της Αλήθειας” είναι λοιπόν μια φυσική εξέλιξη: Μια δραματοποίηση κάθε λογής μικροεπεισοδίων, πιασμένα από κάμερες, φιλμ ή κινητά, σαν μια ταπετσαρία εικόνας και ήχου που καταγράφει την πραγματικότητα ως fiction. Ο Λόζνιτσα χρησιμοποιεί μια κάποια αίσθηση αλήθειας ως εργαλείο για να στοχεύσει σε μια σκληρή ματιά στη σημερινή Ουκρανία, διαβρωμένη από τα fake news, διχασμένη, κοινωνικά παραλυμένη. Η κακοφωνία γίνεται σε σημεία κουραστική και επαναλαμβανόμενη, όμως αυτό το βραβευμένο στο “Ένα Κάποιο Βλέμμα” των Καννών φιλμ, έχει αν μη τι άλλο στυλιστικά να προτείνει κάτι πολύ ενδιαφέρον και αποτελεσματικό, ως τρόπο να κοιτάς: τα νέα, τον κόσμο, τις ειδήσεις, την αλήθεια.

Zombieland: Διπλή Βολή

(“Zombieland: Double Tap”, Ρούμπεν Φλάισερ, 1ω39λ)

Το ύστερα από μια δεκαετία σίκουελ του “Zombieland” για το οποίο ο κόσμος διψούσε(;), βρίσκει το καστ να επιστρέφει (Τζέσι Άιζενμπεργκ, Έμα Στόουν, Γούντι Χάρελσον) καθώς οι ήρωές τους βρίσκονται στην καρδιά της Αμερικής προσπαθώντας ακόμα να επιβιώσουν από την ζόμπι Αποκάλυψη.

Κλέφτης Αλόγων

(“Out Stealing Horses”, Χανς Πέτερ Μόλαντ, 2ω2λ)

Ιστορία ενηλικίωσης βραβευμένη στο Φεστιβάλ Βερολίνου από τον σκηνοθέτη του καλτ «Με Σειρά Εξαφάνισης». Πρωταγωνιστεί κι εδώ ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ.

Η Οικογένεια Άνταμς

(“The Addams Family”, 1ω27λ)

H αγαπημένη οικογένεια τεράτων και φρικιών επιστρέφει σε εκδοχή ψηφιακών κινουμένων σχεδίων, για κάποιο λόγο. Στην υποτιτλισμένη εκδοχή ακούμε τους Όσκαρ Άιζακ και Σαρλίζ Θερόν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ποτέ Δεν Είναι Αργά Κύριε Καθηγητά

(“Richard Says Goodbye”, Γουέιν Ρόμπερτς, 1ω30λ)

Ο Τζόνι Ντεπ στο ρόλο ενός καθηγητή πανεπιστημίου που αρχίζει να ζει τη ζωή του με ακραίο τρόπο από τη στιγμή που διαγνώνεται με θανατηφόρα ασθένεια.