«Ασχολούμαστε με την παρεξηγημένη σκοτεινή πλευρά του είδους μας»

15:37 22/4/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ grey-river.jpg Grey River And The Smokey Mountain: Μια μπάντα που ευχαριστιέται πραγματικά το ταξίδι της μουσικής 22.04.2018, 13:52 | Ετικέτες: folk, americana, δίσκος, συναυλίες Συντάκτης: Χρήστος Καλλιμάνης

Η επαφή μας με τους Grey River And The Smokey Mountain έγινε πριν από μερικούς μήνες όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Captain Death” και μας συνεπήραν με τις folk/Americana/bluegrass συνθέσεις τους.

Με βαριά

θεματολογία και σκοτεινούς στίχους το ντεμπούτο τους, αλλά οι ίδιοι μας τονίζουν ότι αυτός ήταν ο στόχος, οι ιστορίες τους να ασχολούνται με την παρεξηγημένη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου.

Αναγνωρίζουν ότι σημασία έχει το μουσικό ταξίδι με τον “Captain Death” και μας λένε ότι «σε μία χώρα με τόσο μικρή αγορά, το mainstream είναι αρνητικό γιατί η μουσική αναπόφευκτα εμπορευματοποιείται και η πίτα κόβεται σε λίγα μεγάλα κομμάτια χωρίς να επιτρέπει την ποικιλία και την ελευθερία έκφρασης ».

Δηλώνουν «βινυλιάδες» και από το τρίπτυχο Clint Eastwood, Lee van Cleef η Eli Wallach προτιμούν τον… κακό.

Captain Death λοιπόν το ντεμπούτο σας. Από έρχεται το «πλοίο» των Grey River με τον περίεργο αυτόν καπετάνιο και ποιος ο προορισμός του;

Κανείς δεν ξέρει από που έρχονται ποτέ αυτού του είδους τα πλοία ούτε που πηγαίνουν. Σημασία έχει ότι ταξιδεύουμε μαζί του!

Η μουσική σας είναι folk, αλλά και Americana. Είναι ελαφρώς πειρατική, αλλά έχει και ιρλανδέζικα στοιχεία. Πώς ασχοληθήκατε; Το επιλέξατε ή βγήκε στην πορεία;

Και τα δύο. Όλα τα είδη που προανέφερες είχαμε τη διάθεση να τα βάλουμε στη μουσική μας και ανήκουν στα βασικά μας ακούσματα. Χωρίς να υπάρχει σχέδιο ή κόπος ή ιδιαίτερη προσπάθεια, χαιρόμαστε πολύ που από μόνα τους βγήκαν στη μουσική μας, σχεδόν υποσυνείδητα…

Βαριά θεματολογία και σκοτεινοί στίχοι. Η μουσική κατεύθυνση «υπαγορεύει» την θεματολογία ή η ψυχολογία του δημιουργού; Υπάρχουν προσωπικές ιστορίες πίσω από τα κομμάτια ή είναι μυθοπλασία που εξυπηρετεί το ταξίδι του CaptainDeath;

Πίσω από κάθε ιστορία μας κρύβεται μια ιστορία πραγματική η δυνητικά πραγματική… και σχεδόν όλες αφορούν την παρεξηγημένη σκοτεινή πλευρά του είδους μας.

Οι Grey River ανήκουν στην ακμάζουσα country/Americana ελληνική σκηνή; Είναι ένα είδος που πατάει κάποιο «κουμπί» στους Έλληνες πιστεύετε; Εννοώ ότι τα σχήματα που ασχολούνται είναι αρκετά και το κοινό δείχνει να αγκαλιάζει τη συγκεκριμένη μουσική για την οποία πριν από μερικά χρόνια ενδεχομένως να αδιαφορούσε.

Τα “mountain songs” και τα “shanties” είναι λαϊκές μουσικές και ως τέτοιες έχουν ένα τρόπο να γίνονται οικίες στον ακροατή ακόμα κι αν δεν έχει αυτά τα ακούσματα. Ίσως δεν υπήρχε τόση ανταπόκριση στο παρελθόν επειδή δεν υπήρχαν τόσες μπάντες να μοιραστούν ζωντανά με το κοινό αυτόν τον ήχο…

Και μέχρι που μπορεί να φτάσει η αγγλόφωνη εν γένει σκηνή στην Ελλάδα; Είναι πολλά τα σχήματα, μικρό το κοινό, λίγες οι ευκαιρίες. Το βλέμμα κοιτάει προς το εξωτερικό; Μήπως είναι καλύτερα για τη σκηνή το γεγονός ότι παραμένει μακριά από τα φώτα του ελληνικού mainstream;

Όταν ζεις σε μια χώρα με μικρή αγορά το mainstream είναι αρνητικό γιατί η μουσική αναπόφευκτα εμπορευματοποιείται και η πίτα κόβεται σε λίγα μεγάλα κομμάτια χωρίς να επιτρέπει την ποικιλία και την ελευθερία έκφρασης. Αυτό άλλωστε το βλέπουμε ήδη στην ελληνική μουσική σκηνή, όταν από ένα πολύ μεγάλο πλήθος καλών μουσικών, τραγουδοποιών και ερμηνευτών, στα αφτιά μας φτάνει μόνο ένα μικρό ποσοστό.

Ας μιλήσουμε και λίγο για την διαδικασία παραγωγής. Ισχύει και για τους Grey River and The Smoky Mountain το Do It Yourself; Θετικά και αρνητικά;

Ισχύει και το καθιστά και δύσκολο. Βέβαια είχαμε πολλούς ανθρώπους που κάνανε την διαδικασία αυτή λιγότερο δύσκολη, όπως το στούντιο ηχογράφησης και mastering που πηγαίνουμε και η “Ikaros Records” που κυκλοφόρησε το βινύλιο μας.

Digital, CD, βινύλιο. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το καλύτερο format για τη μουσική των Grey River and The Smoky Mountain;

Η μουσική μας και η διάθεση μας ορίζεται από την τάση «επιστροφή στις ρίζες» κατά συνέπεια το βινύλιο νομίζουμε ότι είναι η πιο ταιριαστή επιλογή…

Παρακολουθείτε την ελληνική σκηνή; Ξεχωρίζετε κάποια σχήματα ή κυκλοφορίες;

Παρακολουθούμε αρκετά την ελληνική αγγλόφωνη μουσική σκηνή και είναι πολλά τα συγκροτήματα που ξεχωρίζουμε, όπως οι Appalachian Cobra Worshipers, οι Dustbowl ή οι Jumberingas με τον καινούργιο τους ομώνυμο δίσκο, Penny Dreadful με το “Pilgrimage» και η λίστα συνεχίζεται…

Μοιραία θα κάνουμε και μία κινηματογραφική ερώτηση. Clint Eastwood, Lee van Cleef η Eli Wallach;

Lee Van Cleef… έχουμε μια έντονη συμπάθεια στα outsider…

Και ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας για την περαιτέρω προώθηση του δίσκου;

Το επόμενο live είναι στις 24 Μαΐου και θα έχουμε τη χαρά να μοιραστούμε τη σκηνή με τους “Empty Frame” στο Death Disco. Το καλοκαίρι θα βρεθούμε βόρεια και φυσικά ελπίζουμε και σε κάποιο φεστιβάλ εντός ή εκτός Ελλάδος.

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Επτά λόγοι για να απολαύσουμε ξανά τους Godspeed You! Black Emperor Naxatras: Το DIY πλέον μπορεί να απευθυνθεί σε πολύ περισσότερους ανθρώπους «Μουσική μας πρόταση είναι η αλληλεγγύη»