«Η τέχνη ή θα είναι παρηγορητική ή δεν θα υπάρχει»

14:14 21/8/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ papakonstantinou-malamas.png Μια συναυλία σαν πανηγύρι ή ένα πανηγύρι σαν συναυλία; 21.08.2018, 13:50 | Ετικέτες: συναυλίες, μουσικοί, έντεχνο τραγούδι Συντάκτης: Δώρα Σελλά

Εχω επισκεφτεί πολλές φορές την Ικαρία -μέχρι και μία βδομάδα ενός «χειμωνιάτικου» Νοέμβρη έχω ζήσει εκεί- τόσες που να τη θεωρώ δεύτερο τόπο μου. Είχα να πάω 9 χρόνια, όταν όμως διάβασα ότι στις 11 Αυγούστου το νησί θα αποτελούσε έναν από τους σταθμούς της πιο επιτυχημένης καλλιτεχνικής σύμπραξης του φετινού συναυλιακού καλοκαιριού,

αυτήν του Θανάση Παπακωνσταντίνου με τον Σωκράτη Μάλαμα, ο προορισμός των διακοπών μου είχε «κλειδώσει».

Ξύπνησαν μέσα μου και οι αναμνήσεις από μια εξαιρετική συναυλία που είχε δώσει ο Θ. Παπακωνσταντίνου το 2003 στον ίδιο χώρο, στο γήπεδο του Αγίου Δημητρίου Ραχών, το... Ραχέμπλεϊ όπως προσφυώς το ονομάτισε ο Σ. Μάλαμας, και όπως καταλαβαίνετε μετρούσα μέρες μέχρι να φτάσει η στιγμή της αναχώρησης.

Δεν έχει νόημα να γράψω ένα τυπικό review της συναυλίας, καθώς έχουν περάσει 10 μέρες από τη διεξαγωγή της. Θα προσπαθήσω όμως να σας δώσω το περίγραμμά της και να σας βάλω στο κλίμα αυτής της υπέροχης μουσικής βραδιάς παραθέτοντας κάποια στιγμιότυπα.

► Ο κόσμος, που ήταν γύρω στις 3.500 με 4.000, συμμετείχε με κάθε τρόπο στα μουσικά δρώμενα με μπροστάρηδες τους νεαρούς και πιο ένθερμους φαν του διδύμου, οι οποίοι ενίοτε άναβαν καπνογόνα και φώναζαν συνθήματα. Η πλειονότητα του κοινού χόρευε και τραγουδούσε σε όλη τη διάρκεια του live.

► Η δομή του προγράμματος ήταν ιδανικά μελετημένη και σχεδιασμένη. Τα παλαιότερα κομμάτια των δύο καλλιτεχνών εναλλάσσονταν με αυτά της τελευταίας δουλειάς τους, «Με στόμα που γελά», και η -αναπόφευκτη- σύγκριση κατέδειξε πόσο καλά είναι και τα νέα τους τραγούδια. Φάνηκε ακόμα το πώς οι συνθέσεις τους αλληλοσυμπληρώνονται και συνομιλούν μεταξύ τους.

► Στα ατού της συναυλίας οι πολύ καλοί μουσικοί που απαρτίζουν την ορχήστρα (Γιάννης Αντωνιάδης, κλαρίνο, Αποστόλης Γιάγκος, πλήκτρα, Δημήτρης Λάππας, κιθάρες, τζουρά, μπουζούκι, Νίκος Μαγνήσαλης, τύμπανα, Κώστας Παντέλης, ηλεκτρική κιθάρα, Γιάννης Παπατριανταφύλλου, μπάσο, Φώτης Σιώτας, βιολί, βιόλα, τραγούδι, Κυριάκος Ταπάκης, λαούτο, μπουζούκι) και οι εξαιρετικές ενορχηστρώσεις που έκαναν και τα γνωστότερα κομμάτια των δύο δημιουργών να φαίνονται σαν καινούργια. Εκπληκτικοί και οι φωτισμοί (Χρήστος Λαζαρίδης), που έκαναν ακόμα πιο μαγικό το μαγευτικό φυσικό τοπίο.

► Έπαιξαν, για πρώτη φορά στη διάρκεια της περιοδείας τους, το «Περσεφόνη;», ένα πολύ ωραίο κομμάτι από το άλμπουμ του Θ. Παπακωνσταντίνου «Διάφανος» που (κακώς) δεν ακούγεται συχνά, το οποίο ερμήνευσε η γυναίκα της συντροφιάς Ιουλία Καραπατάκη.

► Ο Θ. Παπακωνσταντίνου αφιέρωσε την «Αγρύπνια» και ιδιαίτερα τον στίχο «Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!» σε όλα τα αδέσποτα και τους αδέσποτους.

► Οι διάλογοι που είχαν τόσο μεταξύ τους όσο με το κοινό οι δύο καλλιτέχνες ήταν απολαυστικοί, διανθισμένοι με χιούμορ και συναίσθημα.

► Θα σταθώ σε δύο αναφορές τού -και- ποιητή Θ. Παπακωνσταντίνου, από αυτές που σου καρφώνονται στο μυαλό και δεν τις ξεχνάς ποτέ. Η πρώτη: «Μετά από ένα πανηγύρι εδώ στην Ικαριά, ρώτησα τα δέντρα γιατί αυτός ο τόπος είναι ιδιαίτερος. Και μου απάντησαν ότι όταν ήρθαν οι εξόριστοι, ενώθηκαν με τους ντόπιους και το νησί από τόπος εξορίας έγινε τόπος ευλογίας». Στη συνέχεια τραγούδησε το «Σαμπάχ». Και η δεύτερη: «Η τέχνη ή θα είναι παρηγορητική ή δεν θα υπάρχει».

► Ύστερα από τέσσερις ώρες στη σκηνή -θα μπορούσαν να παίζουν οχτώ και πάλι να υπάρχουν παράπονα ότι δεν ακούσαμε όλα τα τραγούδια που επιθυμούσαμε- ήρθε η στιγμή του αποχωρισμού. Για να μας αποχαιρετήσουν επέλεξαν να παίξουν τον «Ικαριώτικο», «με τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε εμείς» όπως μας είπε ο Θ. Παπακωνσταντίνου, δηλαδή σε μια ροκ διασκευή που ταίριαζε απόλυτα με αυτά που εκφράζει ένας από τους ωραιότερους χορούς της λαϊκής μας παράδοσης.

Όλοι οι θεατές ενώνονται σε πολλούς επάλληλους κύκλους και χορεύουν. «Déjà vu» από το προηγούμενο βράδυ που είχα παρευρεθεί σε ένα από τα ξακουστά πανηγύρια της Ικαρίας, σε σημείο που να αναρωτιέμαι: Ήταν μια συναυλία σαν πανηγύρι ή ένα πανηγύρι σαν συναυλία;

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συναυλία, πάρτι ή εικαστική εγκατάσταση; Όλα μαζί! «Τι γυρεύει κανείς μέσα στη νύχτα των άλλων;»