Όσοι σε πλήγωσαν, όσοι σε πρόδωσαν… ήταν όλοι δάσκαλοί σου

22:49 29/6/2020 - Πηγή: Newsitamea.gr

Όσοι σε πλήγωσαν, σε παράτησαν εν μια νυκτί, σε κορόιδεψαν και σε πρόδωσαν. Όσοι τους έδωσες αλόγιστα ό,τι πιο πολύτιμο είχες, και το μεταχειρίστηκαν τελικά σαν να τους χάρισαν μια δωρεάν εφημερίδα στο δρόμο, την οποία χωρίς καν να διαβάσουν, έβαλαν κάτω στη σακούλα σκουπιδιών για να μη τρέχει. Χρόνος, αγάπη, σκέψη, ενέργεια, βοήθεια, αγκαλιά, ζεστασιά και φροντίδα, όλα για το τίποτα λες.

Όσοι σε ταλαιπώρησαν, σε αμέλησαν, σε σύγκριναν και σε μείωσαν, και χωρίς να σε εκτιμήσουν, σου γύρισαν υπεροπτικά την πλάτη ή απλά αδιαφόρησαν. Σε όσους καταλογίζεις πως ζητιάνεψες ψίχουλα

ή ένα κοκκαλάκι για να γλύφεις από την προσοχή τους. Σε όσους τριτοτέταρτους όπως οριοθετείς, χρεώνεις πως ανέβασες σε θρόνους ενώ ήταν για τους σταύλους και τα χωράφια (τίποτα κακό σε αυτά), σε όσους έδωσες μέχρι και τον δικό σου θρόνο και το εσωτερικό σου παλάτι. Μέχρι και το είναι σου που τώρα στέρεψε και τρεμοπαίζει σαν κερί, κι ακόμα αναρωτιέσαι το γιατί.

Ναι, σε επίπεδο προσωπικότητας το κάρμα που αντιστοιχεί στον βαθμό της θλίψης κι απόγνωσής που σου προκάλεσαν, δεν πρόκειται να το γλυτώσουν σε καμία περίπτωση. Μα σε επίπεδο ψυχής, ήταν όλοι τους δάσκαλοί σου. Ή αν θες κομπάρσοι στο παιχνίδι της ζωής και στα προσυμφωνημένα σενάρια της γνώσης, εξέλιξης και αναβάθμισής σου, που δέχτηκαν να παίξουν αυτούς τους δύσκολους κι άκαρδους εγωιστικούς ρόλους, τόσο ασυνείδητα όσο κι υποσυνείδητα. Αυτή η σκέψη (όπως λέμε στο life coaching: reframing ή αναπλαισίωση) δεν έχει σκοπό να τους “αθωώσει”, αλλά να στρέψει όλη την προσοχή σου από αυτούς, σε εσένα. Έτσι και μόνο, θα μπορέσεις να πάρεις την ευθύνη και κατ’ επέκταση την δύναμή σου πίσω.

Θα μου πεις εγώ τι φταίω που τα έκανα όλα τέλεια ή προσπάθησα ή κουβαλούσα μόνος μου τη σχέση και τραβούσα ακούραστα το κουπί μέχρι που η βάρκα πήγε τόσο μακριά; Ο άλλος έφυγε με ένα ταχύπλοο που τον περίμενε, κι εγώ έμεινα μόνος στο σκοτεινό πουθενά του απέραντου ωκεανού μακριά από κάθε στεριά κι άνθρωπο και ζώο. Τι φταίω;

Δύο ερωτήσεις: Ποιο ήταν το δικό σου μερίδιο ευθύνης; Μα κι αν σου φέρθηκε έτσι, εσύ γιατί έμεινες; Γιατί δεν έφυγες όταν μπορούσες; Γιατί έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκες εσύ στον εαυτό σου. Κι οι άλλοι, μας συμπεριφέρονται όπως ακριβώς τους επιτρέπουμε. Τι δεν καταλαβαίνεις; Αυτό που βίωσες ήταν απλά μια αντανάκλαση και προβολή της δικής σου συμπεριφοράς. Όχι προς τον άλλον, αλλά προς τον ίδιο σου τον εαυτό σου.

«Με παράτησε» «Μα εσύ σε παράτησες»
«Με εγκατέλειψε» «Μα εσύ σε εγκατέλειψες»
«Δε με αγάπησε» «Μα εσύ δεν σε αγάπησες»
«Δε με φρόντισε» «Μα εσύ δε σε φρόντισες»

«Αδιαφόρησε» «Μα εσύ αδιαφόρησες για σένα»
«Έβαζε άλλους για προτεραιότητα» «Μα κι εσύ τι έκανες σε σχέση με τον εαυτό σου;»

Δες: Αν κάποιος δεν σου αναγνωρίζει ή δεν βλέπει την αξία σου, αν εσύ ξέρεις την αξία σου, γιατί μένεις; Επειδή αυτό ίσως αλλάξει στο αύριο; Αν προσπαθήσεις λίγο ακόμη; Πόσο ακόμη; Και μέχρι τότε τι γίνεται; Αδιαφορείς και σε βάζεις δεύτερη προτεραιότητα. Εσύ παράτησες εσένα. Εσύ δε σε φρόντισες. Εσύ δεν σε αγάπησες και σε σκόρπισες σε μέρη που δεν ήταν για σένα. Από εξάρτηση, αδυναμία, ανάγκη, όχι από καθαρή αγάπη και επιλογή. Οφείλεις σε σένα να το εξομολογηθείς και να το παραδεχτείς.

Πρέπει να καταλάβεις, ότι το επίπεδο πόνου κι όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων που νιώθεις, δεν είναι τίποτε άλλο από το επίπεδο και βαθμό που άφησες εσένα. Ανεβαίνουμε συνειδητότητα κι εκεί που πάμε, θα χρειαστούμε άλλες αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Αυτά θα είναι τα εισιτήρια μας, ούτε οι τσάντες, ούτε τα αμάξια, ούτε τα καλοδουλεμένα σώματα, μόνο οι εσωτερικές αρετές και ποιότητες. Τίποτε άλλο.

Η ήρα θα χωρίσει από το σιτάρι, κι αυτή τη φορά σ’ αυτό το “άλμα”, τα χλωρά δεν θα καούν με τα ξερά. Ο καρχαρίας ακολουθεί τη φύση του, αν εσύ έχεις ανοιχτή πληγή, ο καρχαρίας θα μυριστεί το αίμα και θα επιτεθεί στο αδύναμό σου σημείο. Όχι ό,τι πιο ευχάριστο, αλλά αφού δε το φροντίζεις, θα έρθει με τον τρόπο που ορίζει η νομοτέλεια να στη δείξει, και συνήθως να στην κάνει ακόμα μεγαλύτερη παίρνοντας και επιπλέον κομμάτια μαζί του όσο δε τον απωθείς. Δεν είμαστε όλοι θεραπευτές, ούτε και δελφίνια.

Όμοια με όμοια λοιπόν, και “όμοιος ομοίω αεί πελάζει” όπως αναφέρει κι ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο. Το οποίο δεν αναφέρεται πάντα στο σύνολο, αλλά και στα επιμέρους στοιχεία που προκαλούν έλξη προς και από την κάθε μεριά.

Καθώς αναγνωρίζεις το μερίδιό σου αλλά σιγά σιγά και την αξία σου, μαθαίνοντας να σε αγαπάς να σε φροντίζεις και να σε προστατεύεις, θα δεις πως άνθρωποι θα αρχίσουν να εξαφανίζονται από την πραγματικότητά σου, ενώ παράλληλα με μαγικό τρόπο, θα δίνουν τη θέση τους σε νέους, πιο συμβατούς με τον νέο εσωτερικό σου ρυθμό και μελωδία.

Δεν περιγράφεται η επίγνωση παρά μόνο βιώνεται, κι όταν είσαι εκεί ή πλησιάζεις, απλά θα το καταλάβεις, όχι με το νου, αλλά με την καρδιά. Την μόνη πυξίδα που δεν απομαγνητίζεται από καμία καταιγίδα ή ηλεκτρονικό παλμό, σαν ένας αέναος εσωτερικός μουσικός βηματοδότης.

Κι αν ποτέ σου εμφανιστούν ξανά τέτοιοι άνθρωποι και σε πλησιάσουν, θα είναι απλά σαν μικρά τεστ υπενθύμισης για να μη παρεκκλίνεις ξανά. Τώρα ξέρεις. Ευχαρίστησέ τους, κι απελευθέρωσέ τους να πάνε “σε μέρη που είναι για εκείνους φτιαγμένα”. Όμοια με όμοια. Εσύ, έχεις μια άλλη πορεία πια.

Photo: Author/Depositphotos

Αθανάσιος Στεργίου

ΠΗΓΗ: enallaktikidrasi.com

The post Όσοι σε πλήγωσαν, όσοι σε πρόδωσαν… ήταν όλοι δάσκαλοί σου appeared first on Newsitamea.gr.