[Ένα μακρύ, σκληρό κι ενίοτε νοσταλγικό σεντόνι…]

10:09 5/2/2025 - Πηγή: FlashNews

Αγαπημένο παράδειγμα μου, προφανώς – τι έκπληξη εξάλλου (!), όταν αναφέρομαι στην έννοια της φέρουσας ικανότητας ενός οικοσυστήματος, δεν θα μπορούσε παρά να είναι … η Σαντορίνη.

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου – να κάνω την ίδια άχαρη συζήτηση.

Οι -περίπου- 20.000 μόνιμοι κάτοικοι, κλήθηκαν (και πέρυσι) να υποδεχτούν> και να φιλοξενήσουν> το περασμένο καλοκαίρι πάνω από 3,5-3,8 εκατομμύρια επισκέπτες. (Κατά την Fraport, 2,8 εκ ήτανε μόνο οι αερομεταφερόμενοι πέρυσι).

Do the math με τις αναλογίες

Συζητούσα

με τους φοιτητές μου, οι περισσότεροι εκ των οποίων δουλεύουν σαιζόν στο πεδίο και έχουν πρωτογενή άποψη για το ζήτημα, δηλαδή, την ανεπίστροφη κατάσταση.

Ζόφος.

Σε κάποιες τηλεοπτικές συνεντεύξεις που μου έκαναν την τιμή να με καλέσουν -σχεδόν εθιμικά- για τον απολογισμό της περυσινής ή την έναρξη της νέας χρονιάς, επαναλάμβανα μονότονα περίπου το ίδιο πράγμα= ο αδιανόητος συνωστισμός εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε στενά δρομάκια, σε εξίσου περιορισμένους δρόμους, αλέες, πλατείες κλπ

ΔΕΝ είναι βιώσιμο.

Δεν το λες ακριβώς και «πρωτότυπη εκτίμηση», αλλά οι αντιδράσεις (θυμάμαι χαρακτηριστικά), κάποιων θεσμικών εκπροσώπων του συγκεκριμένου νησιού που τύχαινε να μιλήσουν πριν η μετά από μένα σε πάνελ, ήσαν πάντα κατηγορηματικές και καθησυχαστικές.

Δεν υπάρχει «υπέρτουρισμός στην Ελλάδα», γνωμάτευαν, «και να μην σπέρνουμε ατεκμηρίωτες φημολογίες για τις υποδομές του νησιού»!

«Απλώς, λίγο καλύτερη διαχείριση του κόσμου θέλουμε»!!

ΑΥΤΟ είναι όλο…

Συνειδητοποιούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα, (όσοι τυχόν δεν το έχουμε αντιληφθεί), πως ο μικρός αυτός βράχος στο κέντρο του Αιγαίου, είναι χτισμένος απ’ άκρη σ’ άκρη.

Δεν υπάρχουν πια οικισμοί, ο παραδοσιακός αμπελώνας έχει συρρικνωθεί δραματικά και ανάλογες είναι εξελίξεις στα τοπικά προϊόντα ΠΟΠ.

Ένα τεράστιο «λευκό» > φολκλορικό στην πραγματικότητα, καλύπτει το σύνολο του νησιού (σε αεροφωτογραφίες) το οποίο προσφέρει στην ελληνική οικονομία (από ότι είδα κάποια πρόσφατα στοιχεία ~2,5% του ΑΕΠ).

Τα ζητήματα είναι γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ – όσο για ελάχιστα άλλα νησιά. Χωροταξικός σχεδιασμός, ΓΠΣ, τελεφερίκ, υποδομές, άπειρες πισίνες, πολεοδομική υποστελέχωση, διαχείριση παραλιών, κρουαζιέρα με γελοίο τέλος διεθνών επιβατών, αδυναμία παροχής στέγης σε τουριστικό προσωπικό και δημόσιους υπαλλήλους, πρόβλημα υδάτινων πόρων = πισίνες παντού μέσα στην Καλντέρ, ΧΑΔΑ σε Natura, DMO που συζητιέται για δεκαετίες# αλλά ποτέ δεν γίνεται, κλίνες, κλίνες, κλίνες και η φούσκα παει skyrocketing

Η αλήθεια είναι πως η κλιματική αλλαγή συζητιέται τα τελευταία χρόνια, αυτό = συζητιέται.

Να ‘χαμε, να λέγαμε…

Ανατρέχω στα κιτάπια μου και βλέπω πως το πρώτο συνέδριο που μίλησα/παρουσίασα εργασία σε συνέδριο για το νησί αυτό ήταν το μακρινό 2004…

(Ένα) Σταθερό πρόβλημα στις απειράριθμες μελέτες που επικεντρώνουν ποικιλότροπα στο νησί είναι ο «επισπεύδων». Ποιος πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία; Ο Δήμος, η περιφέρεια, η Πολιτεία, ο σύλλογος των επιχειρηματιών, οι -ισχυρότατοι- λαντζέρηδες;

Έχω ζήσει (σ)τη Σαντορίνη τα ‘μαγικά καλοκαίρια’ – λίγο μετά το «summer lovers» (πόσοι το θυμούνται άραγε.. στα late 80’s και μετά για λίγο ακόμη στα early 90’s.

Διαμονή στο κάμπινγκ στην Περίσσα – μπάνιο γυμνοί στα υπαίθρια ντους >όταν τελείωναν τα λεφτά για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, βόλτες με δανεικά μηχανάκια, ηλιοβασίλεμα σε κάτι κρυφές καβάτζες στην Οία (δλδ, τότε πηγαίναμε κι αράζαμε στην ταράτσα 7-8 και όχι 120 νοματαίοι όπως τώρα..), απογευματινό κοκτέιλ με κλασική μουσική στο Franco’s (άμα τσιμπάγαμε καμιά γκόμενα & δανειζόμασταν για 2 ακριβά ποτά), χορό στο Enigma και ασφαλώς μουσικές απίστευτες που έβαζε ο Lue στην Καζαμπλάνκα ως το ξημέρωμα…

Θυμάμαι ας πούμε τότε (‘89?) τον Sting και τους midnight oil και να γίνεται κόλαση στα πέριξ.

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 έφυγα με εισιτήριο χωρίς επιστροφή …

Θα μείνω λοιπόν αθεράπευτος & γραφικός boomer με αυτά στη μνήμη μου > χωρίς πρόσθετη γκρίνια – ελπίζοντας στην δύσκολη αυτή συγκυρία το σεισμικό φαινόμενο να εκτονωθεί κανονικά χωρίς ακραίες, ανεπιθύμητες συνέπειες…

Ώστε να συνεχίσουμε την επόμενη ημέρα να διεξάγουμε απρόσκοπτα τις πολύ ωραίες αυτές επιστημονικές συζητήσεις, διεξαγωγή συνεδριών, ημερίδων, συμποσίων, κλπου

Με την ευθύνη να διαχέεται και το πρόβλημα σε σχέση με το οικιστικό πλαίσιο τουλάχιστον, να είναι μή ανατάξιμο..

Who cares?

Santorini stands indisputably as a global spot of heterotopia…