Κατάθεση Ιωάννας Παλιοσπύρου: Ένιωθα να λιώνω, έπεφταν τα μαλλιά μου

10:33 30/9/2021 - Πηγή: Businessnews

Ξεκίνησε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας η κατάθεση της Ιωάννας Παλιοσπύρου η οποία στις 20 Μαΐου του 2020 είχε δεχθεί επίθεση με βιτριόλι από την 36χρονη Έφη Κακαραντζούλα.

Η κατηγορούμενη σήμερα ήταν παρούσα στη δικαστική αίθουσα με την Ιωάννα να την κοιτάει επίμονα και η κατηγορούμενη να περιστοιχίζεται από πάνοπλους αστυνομικούς.

Η 35χρονη Ιωάννα φορώντας τη λευκή θεραπευτική μάσκα της με συγκλονιστική γενναιότητα άρχισε να περιγράφει τις τραγικές στιγμές που βίωσε εκείνα τα κρίσιμα λεπτά που η 35χρονη αφού

την κοίταξε στα μάτια τής πέταξε το βιτριόλι προκαλώντας της εκτεταμένα εγκαύματα στο πρόσωπο και στο σώμα, για τα οποία υποβλήθηκε έκτοτε σε δεκάδες χειρουργεία, χωρίς ακόμη ο Γολγοθάς των επεμβάσεων να έχει τελειώσει για εκείνη.

Η Ιωάννα ξεκίνησε την κατάθεση της ως εξής: «Σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά μου και ήμουν στην είσοδο της πολυκατοικίας των γραφείων. Πάτησα το κουμπί του ασανσέρ και περίμενα να κατέβει. Κοιτούσα προς τα κάτω περιμένοντας. Άκουσα κάποιους θορύβους. Δεν έδωσα σημασία. Σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η καθαρίστρια ή κάποιος άστεγος. Καθώς περίμενα το ασανσέρ εμφανίστηκε μπροστά μου μια γυναίκα, σήκωσα το βλέμμα και με κοίταξε στα μάτια. Μου έριξε το βιτριόλι που εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι ήταν και έφυγε τρέχοντας. Θέλω να σας πω ότι λούστηκα με αυτό το υγρό, το ένιωσα παντού πάνω μου. Ήμουν παντού στο σώμα μου λουσμένη και κατευθείαν μου ήρθε η μυρωδιά. Το πρώτο πράγμα ήταν να τρέξω για κάποια βοήθεια. Θυμήθηκα ότι είχε φαρμακείο δίπλα και έτρεξα προς το φαρμακείο. Οι πόνοι ήταν φρικτοί, δεν έβλεπα καθόλου από το ένα μάτι. Μπήκα μέσα στο φαρμακείο ουρλιάζοντας, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι έλεγα, πανικοβλήθηκαν. Τους έλεγα δώστε μου λίγο νερό πεθαίνω βοήθεια φώναζα. Πήγα στο νιπτήρα έριχνα νερό. Τα μαλλιά μου πέφτανε μέσα στο νιπτήρα. Έπιανα το πρόσωπο μου και καταλάβαινα ότι καιγόμουν, λιώνω. Φώναζα για βοήθεια, οι άνθρωποι τρόμαζαν. Καταλάβαινα ότι εκείνη τη στιγμή κάτι χάνω... Κάλεσαν σε βοήθεια το 166. Μου είπανε να βγάλω τα ρούχα μου γιατί λιώνανε πάνω μου. Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μη χάσω τις αισθήσεις μου. Γιατί καταλάβαινα ότι μόνο εγώ μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου. Φώναζα Θεέ μου βοήθησε με γιατί μόνο εσύ μπορείς»