Συνεπής, άξιος και καλοσυνάτος μέχρι το τέλος, ο Κώστας Δέτσικας

Τον έβλεπες κι άνοιγε η καρδιά σου. Είχε έναν τρόπο να ενεργοποιεί τις πιο ευαίσθητες, τις πιο ανθρώπινες χορδές μας. Ήξερε να ζει χωρίς πολλά, πολλά, να διαλέγει ωστόσο τους ανθρώπους γύρω του. Να μην προσαρμόζεται χάριν της ευκολίας, να νοιάζεται για τους πιο αδύναμους, να γίνεται θυσία για τα πιστεύω του, να μην πηγαίνει με το ποτάμι. Να μας κάνει να βλέπουμε τον κόσμο με πιο καθαρό βλέμμα, με λιγότερη σοβαροφάνεια και ίσως τελικά, με περισσότερη αισιοδοξία.
Keywords
Τυχαία Θέματα