«Oι Τούρκοι χτυπούσαν με ναπάλμ. Επτά από εμάς σκοτώθηκαν»

18:38 14/1/2018 - Πηγή: Dimokratianews

«Oι Τούρκοι χτυπούσαν με ναπάλμ. Επτά από εμάς σκοτώθηκαν»14.01.2018Πρόσωπα

Ο πλωτάρχης Δημήτριος Φράγκος, ένας από τους ήρωες της ακταιωρού «Φαέθων», μιλά για τις τραγικές στιγμές που έζησε τον Αύγουστο του 1964

Από τον
Ανδρέα Κούτρα

Συγκλονίζει ο Δημήτριος Φράγκος, ασυρματιστής της ακταιωρού «Φαέθων», μιλώντας στην «κυριακάτικη δημοκρατία» και περιγράφοντας τις δύο δραματικές ώρες που έζησε από τη στιγμή που το πλοίο μπήκε στο στόχαστρο των τουρκικών βομβαρδιστικών και καταστράφηκε ολοσχερώς από ρουκέτες και βόμβες ναπάλμ στο καραβοστάσι «Ξερός» της Κύπρου,

κατά τις συγκρούσεις στην περιοχή της Τηλλυρίας τον Αύγουστο του 1964, έως την ώρα που ψηλάφισε το σώμα του, είδε πως δεν λείπει κανένα μέλος του, δεν ήταν σοβαρά τραυματισμένος και τελικώς διασώθηκε ως εκ θαύματος.

Η φωνή του σπάει όταν θυμάται εκείνες τις τραγικές ώρες, οι οποίες ανασύρθηκαν στη μνήμη του με αφορμή την τελετή υποδοχής των οστών των Ελλήνων πεσόντων της ακταιωρού «Φαέθων», που έγινε στο Πεντάγωνο την Τρίτη, παρουσία του υπουργού Εθνικής Αμυνας Πάνου Καμμένου, του αναπληρωτή υπουργού Δημήτρη Βίτσα και σύσσωμης της στρατιωτικής ηγεσίας. Δοξάζει τον Θεό που κατάφερε να επιζήσει εν μέσω καταιγισμού πυρών, βλέποντας συναδέλφους του να πέφτουν νεκροί ή να τραυματίζονται σοβαρά, και εκφράζει την ικανοποίησή του που, έστω και ύστερα από πολλά χρόνια, η πατρίδα αναγνώρισε την προσφορά των Ελλήνων στα γεγονότα της Κύπρου.

Επιχειρήσεις

Απόγευμα της 8ης Αυγούστου του 1964, η ακταιωρός «Φαέθων», με κυβερνήτη τον ανθυποπλοίαρχο Δημήτριο Μητσάτσο, πλέει με συνολικά 23 μέλη πλήρωμα (ένας εξ αυτών ήταν Κύπριος, τρεις μόνιμοι και οι υπόλοιποι Ελληνες ναύτες) προς την περιοχή Μανσούρας - Κοκκίνων για να διαλύσει από θαλάσσης το προγεφύρωμα που έχουν δημιουργήσει οι Τούρκοι, ετοιμάζοντας απόβαση. Ηδη, επιχειρεί στην περιοχή η έτερη ακταιωρός «Αρίων».

Το «Φαέθων», προκειμένου να προσεγγίσει το σημείο και έχοντας τη μία από τις δύο μηχανές του σε λειτουργία, κινείται εν μέσω αμερικανικών εμπορικών πλοίων που φόρτωναν μετάλλευμα για να αποφύγει τα πυρά από αέρος.
«Τα τουρκικά βομβαρδιστικά μάς γαζώνουν. Το πρώτο χτύπημα είναι σφοδρό και είναι στην πρύμνη, περίπου ένα μίλι από την ακτή. Ο συνάδελφος Γκιώκας ήταν ο πρώτος τραυματίας» είπε ο 73χρονος σήμερα πλωτάρχης Δημήτριος Φράγκος, 20χρονος δίοπος τότε, που μόλις είχε αποφοιτήσει από τη σχολή.

«Τα πυροβόλα μας ήταν αδύνατον να σταματήσουν τα τουρκικά βομβαρδιστικά που μας σφυροκοπούσαν, αν και χτυπήσαμε ένα δυο. Πάθαιναν συνέχεια εμπλοκή, καθώς είχαμε παραλάβει λάθος παρτίδα βλημάτων. Μία ριπή τραυματίζει τον πυροβολητή. Βγαίνω από τη γέφυρα να τον βοηθήσω να οπλίσει. Με σταματάει μία άλλη ρουκέτα. Οταν πάω ξανά να βγω από τη γέφυρα δεν βλέπω τον πυροβολητή. Εχει σκοτωθεί. Είδα τον ύπαρχο και τον νοσοκόμο να πέφτουν μπροστά μου» εξιστορεί ο κ. Φράγκος με έντονα συναισθήματα να τον πλημμυρίζουν.

«Εχουμε φτάσει λίγα μέτρα από την ακτή. Ο κυβερνήτης που στέκεται δίπλα μου μού δίνει εντολή να ανακοινώσω εγκατάλειψη. Ο ασύρματος δεν δουλεύει. Σκύβω να τον φτιάξω. Ηταν η πρώτη μου τυχερή στιγμή. Ρουκέτα σκάει στο πλοίο, η φλόγα μπαίνει από το παράθυρο του ξύλινου σκάφους. Νομίζω πως ήρθε το τέλος. Σηκώνω το χέρι στο κεφάλι μου. Κοιτάζω αν έχω τραυματιστεί. Ο αυχένας μου καίει. Δεν βλέπω αίματα και παίρνω θάρρος. Καταφέρνω να φτιάξω τον ασύρματο και διατάζω εγκατάλειψη. Κάποιοι αρχίζουν και πηδούν στη θάλασσα» σημειώνει ο Δημήτρης Φράγκος και μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον κυβερνήτη του Δ. Μητσάτσο.

«Κοιτάζω και βλέπω την πλάτη του κόσκινο. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, βλήμα εξοστρακίζεται και τον χτυπάει στο χέρι. Παραμένει στη γέφυρα, όμως, τελευταίος. Η απόφασή του να κινηθεί στον προβλήτα και να εγκαταλείψουμε το πλοίο ήταν σωτήρια».
Αυτά που ακολούθησαν αμέσως μετά χαράχθηκαν στη μνήμη του Δημήτριου Φράγκου για πολλά χρόνια. Πρόσφατα κατάφερε να απαλλαγεί από τον εφιάλτη εκείνων των ωρών της 8ης Αυγούστου του 1964, λέει και συνεχίζει να εξιστορεί:

«Περπατάω στην κουπαστή και πέφτω στη θάλασσα. Ενας συνάδελφός μου από ρουκέτα γίνεται δύο κομμάτια. Παίρνω το σωσίβιό του. Μυρίζει μπαρούτι και σάρκα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ να βγω στην ακτή. Μία ριπή περνάει από τα αριστερά μου. Τη γλίτωσα... Λίγο μετά, άλλη μία ριπή από τα τουρκικά βομβαρδιστικά, που δεν έχουν σταματήσει να ρίχνουν, περνάει ξώφαλτσα δεξιά μου. Στάθηκα και πάλι τυχερός. Λίγο πριν βγω από τη θάλασσα, ακούω φωνές για βοήθεια. Δεν μπορώ να φύγω. Γυρίζω πίσω με άλλους να βοηθήσουμε. Πιάνω τον κυβερνήτη από το χέρι. Τα δάχτυλά μου μπαίνουν στην πληγή του. Προέχει να σωθούμε. Τα τουρκικά βομβαρδιστικά πλησιάζουν. Προλαβαίνουμε και βγαίνουμε σε ένα τσιμεντένιο στέγαστρο. Εχουμε σωθεί. Οι Τούρκοι χτυπούν το πλοίο με βόμβες ναπάλμ, το καίνε και το βυθίζουν. Δεν τα καταφέραμε όλοι. Επτά από εμάς σκοτώθηκαν».

Συγκίνηση

Είναι ένας από τους ήρωες της ακταιωρού «Φαέθων». Εζησε στα είκοσί του τη φρίκη και τη βαρβαρότητα γιατί ήθελε να προσφέρει στην πατρίδα. Δεν λογάριασε τίποτα. Σήμερα παίρνει τη σύνταξη του πλοιάρχου, 1.150 ευρώ, όπως λέει και δηλώνει τυχερός που απέκτησε δύο κόρες και είδε στα 73 του το πρώτο του εγγόνι.

Δεν άντεξε όταν αντίκρισε τα οστά των συναδέλφων του, πλωτάρχη Σπυρίδωνα Αγάθου, πλωτάρχη Νικόλαου Πανάγου, υποπλοίαρχου Παναγιώτη Χρυσούλη, ανθυπασπιστή Παναγή Θεοδωράτου και ανθυπασπιστή Νικόλαου Καπαδούκα. Λύγισε αντικρίζοντας τις φωτογραφίες και τα φέρετρά τους.