Η άγνωστη απόπειρα κατά του Χίτλερ στις 9/11/1939

09:24 13/4/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Η άγνωστη απόπειρα κατά του Χίτλερ στις 9/11/193913.04.2018Άρθρα

Πώς η τύχη γλίτωσε τον αρχηγό των ναζί από την αυτοσχέδια βόμβα ενός απλού ξυλουργού

Από τον
Σαράντο Ι. Καργάκο

Υπάρχουν κάποια γεγονότα που κάνουν ορισμένους ιστορικούς να διερωτώνται μήπως κάποιο αόρατο χέρι κινεί τον τροχό της Ιστορίας για να οδηγήσει την πορεία ατόμων και λαών προς μια ορισμένη κατεύθυνση, ανεξάρτητη από τη θέληση των δρώντων προσώπων. Θα πίστευε κανείς, αν μάλιστα έχει και ντετερμινιστική θεώρηση των πραγμάτων, πως μια εξωκοσμική δύναμη σαν θώρακας προστάτευσε τη ζωή του Χίτλερ

σε όλη την πολιτική πορεία του μέχρι να «γράψει» ο ίδιος το τέλος της ζωής του. Ο ίδιος μιλούσε για Θεία Πρόνοια!

Είναι φυσικό ένας πολιτικός που έχει υπερφανατικούς οπαδούς να έχει και φανατικούς εχθρούς. Πολλοί ήσαν αυτοί που τον εχθρεύονταν, ιδίως στα ανώτερα στρατιωτικά κλιμάκια. Ομοια και σε επίπεδο λαού. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ένας απλός άνθρωπος που λεγόταν Ελζερ. Ο καλύτερος, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, βιογράφος του Αδόλφου Χίτλερ, ο Ιαν Κέρσοου, στο δίτομο, πλέον των 2.000 σελίδων έργο του «Χίτλερ» γράφει:

«Ενώ οι στρατηγοί και οι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι αναρωτιόνταν σχετικά με το κατά πόσο μπορούσαν να δράσουν, χωρίς να έχουν τη θέληση και την αποφασιστικότητα να το πράξουν, ένας άνθρωπος χωρίς προσβάσεις στους διαδρόμους της εξουσίας, χωρίς πολιτικούς δεσμούς και χωρίς πάγιες πολιτικές κατευθύνσεις, ένας Σουηβός ξυλουργός ονόματι Γκέοργκ Ελζερ, έδρασε. Στις αρχές Νοεμβρίου του 1939 ο Ελζερ πλησίασε πάρα πολύ τον στόχο της εξολόθρευσης του Χίτλερ, περισσότερο από καθέναν, τουλάχιστον μέχρι τον Ιούλιο του 1944. Αυτό που έσωσε τον δικτάτορα σε αυτή την περίπτωση ήταν καθαρή τύχη. Και τα κίνητρα του Ελζερ, τα οποία ξεκινούσαν μάλλον από την αφέλεια μιας στοιχειώδους αίσθησης και όχι από τις ταλανισμένες συνειδήσεις κάποιων πολυδιαβασμένων ειδημόνων, δεν αντικατόπτριζαν τα συμφέροντα των υψηλά ισταμένων, αλλά, αναμφίβολα, τις έγνοιες των αναρίθμητων απλών Γερμανών εκείνης της εποχής» (Ιαν Κέρσοου: «Χίτλερ 1939-1945 - Η Νέμεσις» σ. 243).

Παρά την πώρωση και την πλύση εγκεφάλου που είχε υποστεί ο γερμανικός λαός, υπήρχαν και άνθρωποι του λαού που έβλεπαν εξαρχής ότι ο Χίτλερ τούς κατεύθυνε σ’ έναν δρόμο που κατέληγε στην καταστροφή. Δεν είχαν όραμα όλοι οι Γερμανοί τη Βαλχάλα, τον παράδεισο των γερμανικών ηρωικών μύθων. Και κάποιοι αισθάνονταν ότι ο θρίαμβος κατά της Πολωνίας θα διεγείρει τα μιλιταριστικά ένστικτά του. Οπως γράφει ο Χρ. Ανδ. Καβαφάκης στο δυσεύρετο για τον πόλεμο έργο του, ο Χίτλερ είχε ψύχωση με τον πόλεμο. «Ο πόλεμος εσημάδεψε για πάντα τη ζωή του. Η πολεμολογία έγινε η προσφιλέστερη ψυχαγωγία του. Η φυλλάδα της εικονογραφημένης ιστορίας του γαλλοπρωσικού πολέμου, ένας προπαγανδιστικός ύμνος των στρατιωτικών αρετών της γερμανικής ράτσας, έγινε ο αχώριστος σύντροφος των νεανικών του ονειροπολήσεων» («Ιστορία Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου», σ. 379). Οι ονειροπολήσεις τώρα γίνονταν πραγματικότητα. Τραγική όμως πραγματικότητα. Κάποιος έπρεπε να την εμποδίσει.

Ο Γιόχαν Γκέοργκ Ελζερ είχε γεννηθεί στην περιοχή της Βιρτεμβέργης και ασκούσε το επάγγελμα του τορναδόρου ξυλουργού, περιπλανώμενος σε διάφορα μέρη της Γερμανίας. Κάποτε εργάσθηκε σ’ ένα εργοστάσιο όπλων, αλλά απολύθηκε λόγω των φιλειρηνικών αντιλήψεων που τον καθιστούσαν αντίπαλο του ναζιστικού κόμματος. Από τον Μάρτιο του 1938 άρχισε να κατασκευάζει μία αυτοσχέδια βόμβα και στις 30 Νοεμβρίου κατόρθωσε να εισέλθει απαρατήρητος στην περίφημη Μπιργκερμπροϊκέλερ, όπου στις 9 Νοεμβρίου 1939 ο Χίτλερ θα εκφωνούσε λόγο προς τους παλαιούς συντρόφους των πρώτων αγωνιστικών ημερών. Ο Ελζερ τοποθέτησε τη βόμβα στη βάση μιας ξύλινης κολόνας κοντά στο σημείο όπου θα ανέβαινε ο Χίτλερ για ομιλία. Η βόμβα εξερράγη, η μπιραρία κατέρρευσε και ήσαν πολλοί εκείνοι που βρήκαν τον θάνατο. Ο Χίτλερ όμως γλίτωσε διότι είχε αποχωρήσει πριν από την έκρηξη.

Ο Ελζερ συνελήφθη στα γερμανοελβετικά σύνορα, κρατήθηκε υπό ειδικές συνθήκες στο στρατόπεδο Ζάξενχαουζεν και πολύ αργότερα πέρασε από μια θεαματική δίκη. «Τον Δεκέμβριο του 1944 ή τον Ιανουάριο του 1945 μεταφέρεται στο Νταχάου, όπου με εντολή υψηλής βερολινέζικης Αρχής δολοφονείται». (Χένρι Εμπερλε - Ματίας Ουλ: « Το βιβλίο Χίτλερ» σ. 544).

Τα θύματα της εκρήξεως ενταφιάστηκαν μπροστά στη Φέλντερχαλε και στην επίσημη νεκρώσιμη τελετή παρέστη και ο Χίτλερ, ο οποίος απέδωσε τιμές. (Από τον Α΄ τόμο του 4τομου έργου μου «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος»).

Με αφορμή τα 77 χρόνια από τη βύθιση το 1941 του ελληνικού πλωτού νοσοκομείου «Αττική» έπειτα από γερμανικό βομβαρδισμό, παρότι το πλοίο έπλεε κατάφωτο και με εμφανή τα σήματα του Ερυθρού Σταυρού.