Η Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού

15:54 5/8/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Η Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού05.08.2018Άρθρα

Στην άχαρη εποχή των χαμηλών αναστημάτων και των ακόμη χαμηλότερων προθέσεων η απάντηση που οφείλει να δώσει η κοινότητα των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν στο έθνος, είναι ίδια με εκείνη της 4ης Αυγούστου

«Ο Μεταξάς οραματιζόταν ένα νέο κράτος βασισμένο στην αναβίωση του Ελληνισμού και στα υπέρτατα ελληνικά ιδεώδη. […] Ο Μεταξάς πίστευε ότι κανένα άτομο, και ειδικά οι νέοι, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς εθνική ταυτότητα, διότι θα αποπροσανατολιζόταν και θα βρισκόταν σε σύγχυση. Η παραμέληση του εθνικού οράματος

μαζί με την απώλεια ενός μεγάλου τμήματος του σύγχρονου ελληνικού κράτους οδήγησαν τη νέα γενιά των Ελλήνων να υιοθετήσουν και να πιστέψουν σε ιδανικά άλλων λαών, όπως ήταν ο αριστερισμός και ο φασισμός».

Μαρίνα Πετράκη, «Ο μύθος του Μεταξά, Δικτατορία και προπαγάνδα στην Ελλάδα», Αθήνα: 2006, εκδόσεις Ωκεανίδα, σελ. 228

Η 4η Αυγούστου ήταν μια κατάσταση του παρελθόντος που απέδειξε και με τη διαχείριση των καθημερινών ζητημάτων της Πολιτείας αλλά και στο πεδίο της πολεμικής αναμέτρησης με τον Αξονα ότι αποτελεί τη μοναδική πρόταση που μπορεί να εξασφαλίσει μέλλον για το έθνος και τον λαό. Ο Μεταξάς είχε εντοπίσει από νωρίς τις παθογένειες του -τότε παραπαίοντος- κράτους και συνέλαβε μια ολιστική λύση. Η τύχη ευνόησε εκείνον και την πατρίδα μας να υλοποιήσει τις σκέψεις του. Η κεντρική ιδέα ήταν το γνώθι σαυτόν. Η ατομική αυτογνωσία περνούσε από τη συλλογική.

Οπως σημειώνεται και στο βιβλίο απ’ όπου ελήφθη το εναρκτήριο απόσπασμα για τον Μεταξά, «ως πνευματικά όντα, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν παρά να υπάρξουν παρά ως Ελληνες, Τούρκοι, Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί κ.ά.». Ο αρμονικός και ισορροπημένος βίος του μεταξικού οράματος ήταν ο εθνικός - κάτι που φαντάζει εξωπραγματικό, αδιανόητο για τους σημερινούς διασπορείς της μηδενιστικής και παγκοσμιοποιητικής νόσου.

Η Ελλάδα δεν αποτελούσε για την 4η Αυγούστου ένα προβληματικό σκάφος που πρέπει να ελλιμενιστεί σε κάποιο αυτοκρατορικό διαλυτήριο εθνικών σκαφών. Ηταν μια ευκαιρία να αποκτήσει η παγκόσμια κοινότητα αυτό που λείπει περισσότερο απ’ όλα. Νόημα ζωής, που αξίζει να το υπερασπιστεί κάποιος μέχρι θανάτου.
Ενα από τα ζητήματα που αντιμετώπισε επιτυχώς ο Μεταξάς και καλούνται οι σύγχρονοι θιασώτες των ιδεών του να χειριστούν είναι η επιστροφή της Μεγάλης Ιδέας. Δίχως τη θεία πνοή, την ενέργεια, την κινητική ισχύ μιας ιδέας που θα συνεπάρει τους νέους και θα συγκινήσει τις μεγαλύτερες γενιές δεν είναι εφικτή η ανασύνθεση ενός αξιοζήλευτου συλλογικού βίου.

Η Μεγάλη Ιδέα στην εδαφική της διάσταση εδέχθη στρατηγικό πλήγμα. Ο ξενόδουλος βενιζελισμός ενταφίασε όνειρα, αγκαλιάζοντάς τα μέχρι ασφυξίας και παραδίδοντας την ευόδωσή τους στις Μεγάλες Δυνάμεις. Ο Μεταξάς θεώρησε ότι υπάρχει ένα ατού της Ελλάδος που δεν κλείνεται σε σύνορα, που δεν μπορεί να ηττηθεί αφού νίκησε τον κόσμο όλο άμα τη εμφανίσει του: ο Ελληνισμός ως πολιτισμική οντότητα. Στο βιβλίο της Μαρίνας Πετράκη αναφέρεται σχετικά:

«Ο Ελληνισμός, υποστηρίζει ο Μεταξάς στα “ιστορικά” άρθρα που αντάλλαξε με τον πολιτικό του αντίπαλο Βενιζέλο (τον χαρισματικό πρωταγωνιστή της Μεγάλης Ελλάδας) στην “Καθημερινή”, κατά το διάστημα 1934-1935, δεν είχε σύνορα και η Μεγάλη Ιδέα είχε πεθάνει μόνον όσον αφορούσε την εδαφική της μορφή. Ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική παιδεία, από όποια πλευρά και αν εξεταστεί το θέμα, δεν είχαν σύνορα. Επρεπε, λοιπόν, ο Ελληνικός Εθνικός Πολιτισμός, ο πολιτισμός του Ελληνισμού, να αναστηλωθεί και να αποκατασταθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορεί να διαδοθεί πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα της Ελλάδας. Αυτό ήταν η ουσία του Ελληνισμού και της Μεγάλης Ιδέας, και αυτό έγινε το όραμα του κράτους της 4ης Αυγούστου».

Ενας Ελληνας όπως ο Μεταξάς δεν μπορούσε παρά να πιστεύει στη δύναμη του πολιτισμού μας. Δεν θεωρούσε τη γλώσσα των προγόνων μας «νεκρή» ούτε στείρο αναχρονισμό την παράδοσή μας. Με μια σειρά από δράσεις και νομοθετήματα ο εθνικός κυβερνήτης έθεσε τις βάσεις για την πρόκληση ακόμη ενός «ελληνικού θαύματος».

Στην άχαρη εποχή των χαμηλών αναστημάτων και των ακόμη χαμηλότερων προθέσεων η απάντηση που οφείλει να δώσει η κοινότητα των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν στο έθνος, είναι ίδια με εκείνη της 4ης Αυγούστου. Η υπηρεσία στον ελληνικό πολιτισμό θα υπηρετήσει την κοινωνία αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Οι Ελληνες έχουν την υποχρέωση να επιζήσουν και το χρέος να δώσουν ένα θετικό παράδειγμα προς μίμηση. Το έκαναν, άλλωστε, τόσο πολλές φορές στην Ιστορία τους. Ας το κάνουν ακόμα μια φορά...