ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

11:59 10/2/2018 - Πηγή: Dimokratianews

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ10.02.2018Άρθρα

Η συμμετοχή στα συλλαλητήρια των νέων παιδιών που φώναξαν για αυτά που αγαπούν

Από τον
Παναγιώτη Κωστόπουλο*

Στη γιορτή της 4ης Φεβρουαρίου ήταν όλοι εκεί. Ή, τουλάχιστον, όσοι έπρεπε. Η πλειονότητα ήταν νέα παιδιά, κάποια από τα οποία δεν ζούσαν το 1992. Παιδιά που τόσα χρόνια βάλλονται πανταχόθεν από την προπαγάνδα των εθνομηδενιστών και την προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητάς μας.

Παιδιά

του tablet, της μπάλας και του «Survivor». Με τη μαζική συμμετοχή τους βγήκαν να φωνάξουν γι’ αυτά που αγαπάνε και δημιούργησαν σε πολλούς την απορία πώς γίνεται αυτά τα παιδιά να μιλούν ακόμα για πατρίδα και να σκέφτονται ελληνικά. Την απάντηση μας τη δίνει ο Μακρυγιάννης: «Η τύχη μας έχει τους Ελληνες πάντοτε ολίγους. Οτι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά». Εχει μείνει προφανώς η μαγιά, και η μαγκιά, θα προσέθετα.

Απ’ την άλλη μεριά, με τα συλλαλητήρια κάποιοι βίωσαν μια παρατεταμένη θλίψη, για τους οποίους δεν στενοχωριέμαι. Δεν στενοχωριέμαι για τη θλίψη που είχαν οι «φιλελεύθεροι» κοσμοπολίτες, οι οποίοι θεωρούν ξεπερασμένα τα σύνορα στη φεντεραλιστική Ευρώπη που ονειρεύονται και στο μεγαλύτερο οικονομικό κέρδος που προσβλέπουν.

Δεν στενοχωριέμαι για τους αριστερούς διεθνιστές, οι οποίοι πιστεύουν ότι η χώρα μας καταπιέζει τα αδέλφια τους, τους «Σλαβομακεδόνες», και υποστηρίζουν κάθε αλυτρωτισμό και κάθε εθνικισμό εκτός από τον ελληνικό.
Δεν στενοχωριέμαι ούτε για τη θλίψη των υπεύθυνων της «ΠΡΑΒΔΑ» / ΕΡΤ, που ανέδειξαν το μαύρο ως χρώμα του φασισμού στην προσπάθειά τους να αποκρύψουν το πρώτο και να απαξιώσουν το δεύτερο συλλαλητήριο, ούτε και άλλων ΜΜΕ που προσπάθησαν να τα γραφικοποιήσουν.

Στενοχωριέμαι όμως για κάποια παιδιά που ήταν στους «αντί». Σ’ αυτά τα παιδιά που βγήκαν να φωνάξουν γι’ αυτά που μισούν, υπάρχουν κάποια πλουσιόπαιδα που έμαθαν από τους γονείς τους να μισούν την πατρίδα τους και τα αδέρφια τους, να μισούν ό,τι δεν είναι αυτοί και ότι δεν μπορούν να γίνουν. Στενοχωριέμαι γιατί μέσα σ’ αυτά τα παιδιά είναι παιδιά εξαθλιωμένων από τη φτώχεια οικογενειών, που έμαθαν ότι το μισητό και ανάλγητο κράτος ταυτίζεται με το έθνος. Δεν είναι όλοι τρόφιμοι των ιδρυμάτων του Σόρος, σίγουρα όμως κάποιοι είναι. Θα προέτρεπα αυτά τα παιδιά να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν ποιων γίνονται πιόνια και πώς με τη δράση τους εξυπηρετούν συμφέροντα κάθε λογής ισλαμοφασιστών και υπερατλαντικών πρακτόρων, οι οποίοι πριονίζουν τις ρίζες μας.

*Ιδιωτικός υπάλληλος, ιστορικός