Λίγα λόγια από καρδιάς: Ο θυμός υπάρχει μέσα μου

20:25 24/1/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Ο θυμός υπάρχει μέσα μου24.01.2019Πρόσωπα

Μπαίνοντας στην Εκκλησία συνειδητά κουβαλάς και τα πάθη σου

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Είναι πολύ σπουδαίο αυτό που μου τόνισε ο άγιος Παΐσιος: Μίλα για τον Θεό κυρίως με τη ζωή σου. Οταν μιλάς για τον Θεό, να λες μόνο αυτά που ξέρεις εμπειρικά. Μην πουλάς βιτρίνα. Μην παίζεις θέατρο. Μην υποκρίνεσαι κάτι που δεν είσαι. Τι είσαι εσύ; Ενας κανονικός άνθρωπος. Αυτό δεν είσαι; Οπως όλοι. Με τα πάθη σου, τα λάθη σου, τις αδυναμίες

σου, τη λαιμαργία σου, τους πόθους σου για αγάπη, για έρωτα, για ανθρώπινες σχέσεις, για παρέα... Μερικές φορές νομίζουμε ότι επειδή απλά και μόνο μπήκαμε στην Εκκλησία όλα άλλαξαν. Αυτόματα. Σε πληροφορώ ότι τίποτε δεν άλλαξε μαγικά ως προς τον πυρήνα σου.

Ο δύσκολος χαρακτήρας δεν αλλάζει, παρόλο που μπήκες σ’ έναν άγιο χώρο. Αυτό που στην πραγματικότητα γίνεται είναι κάτι άλλο. Κάτι απατηλό, που συνιστά παγίδα. Στο εξηγώ: Μπαίνοντας στην Εκκλησία συνειδητά κουβαλάς ήδη τα πάθη σου. Τώρα τα πάθη αυτά δεν εξαφανίζονται, αλλά μεταμορφώνονται. Και ξεγελιέσαι. Αφήνεις το γήπεδο, σταματάς τα ξενύχτια και τις καταχρήσεις. Αλλά το πάθος που σε οδηγούσε εκεί δεν το αφήνεις.

Δεν αφήνεται έτσι εύκολα το πάθος. Δεν είναι πουκάμισο που το βγάζεις, τ’ ακουμπάς στα άπλυτα και τελείωσε. Εχει γίνει συνήθειά σου. Και γίνεται κάτι απατηλό: Το πάθος το κοσμικό μετασχηματίζεται και μεταμορφώνεται πλέον τώρα σε πάθος χριστιανικό. Γι’ αυτό δεν είναι σπάνιο να δεις κάποιον που ήταν πριν στα γήπεδα ή έσπαγε βιτρίνες ή τσακωνόταν κι έδινε ξύλο, φωνές, κακό, παρεξηγήσεις –κι έγινε τώρα εκκλησιαστικό άτομο- να βγάζει όλον αυτόν τον φανατισμό με εκκλησιαστική μορφή, με εκκλησιαστικό πρόσχημα, κι εκκλησιαστικό μανδύα.

Λένε για πολλούς: «Πάει Εκκλησία, μα δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Μου σπάει τα νεύρα. Πάει Εκκλησία, μα όπως ήταν παλιά έτσι είναι και τώρα! Δεν άλλαξε κάτι». Πού δεν άλλαξε; Στα βασικά σημεία του χαρακτήρα του. Αυτά δεν μεταμορφώνονται επειδή απλά και μόνο μπήκες στην Εκκλησία κι έγινες χριστιανός. Είναι αναγκαίο να τα δούμε με ειλικρίνεια όλα αυτά. Και να τα παραδεχτούμε. Οτι ο θυμός υπάρχει ακόμα μέσα μου. Τα νεύρα, το ίδιο. Τώρα, όμως, έγιναν νεύρα χριστιανικά. Τώρα νευριάζω για λόγους δήθεν πνευματικούς. Για θέματα ιερά και άγια, που έγιναν το νέο όχημα της εμπάθειάς μου. Αν είσαι ειλικρινής κι αντέχεις, θα παραδεχτείς αυτή την αλήθεια. Δεν είσαι άγιος ούτε ξεχωριστός.

Είσαι ένας άνθρωπος κι εσύ, όπως όλοι. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό το ένιωθε έντονα ο άγιος Παΐσιος. Μια φορά ήταν στο καράβι και πήγαινε Δάφνη - Ουρανούπολη. Τον είδε τότε κάποιος να κάθεται με τους άλλους στο κατάστρωμα, και του λέει «Γέροντα, ελάτε να καθίσουμε εμείς εδώ κάπου στην άκρη. Μην είστε με τους κοσμικούς». Και του λέει ο άγιος: «Γιατί, βρε παιδί μου, να κάτσω αλλού; Εχουμε μήπως τίποτε το ξεχωριστό που θα το χάσουμε αν κάτσουμε με τους αδελφούς μας εδώ;

Σάμπως διαφέρουμε εμείς από τους κοσμικούς ή είμαστε καλύτεροι απ’ αυτούς; Εχουμε καμιά αρετή να φυλάξουμε; Ιδιοι δεν είμαστε; Ο,τι κουβαλάνε αυτοί κουβαλάμε κι εμείς. Απλώς εμείς εκδηλώνουμε την ποικίλη κακία και τις αδυναμίες μας με άλλο τρόπο. Βγάζουμε τα πάθη και τα προβλήματά μας διαφορετικά. Εμείς δεν τσακωνόμαστε για κοσμικά ζητήματα, μα για το αν είπαμε σωστά την ακολουθία ή όχι».

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα» των εκδόσεων Αθως