Λίγα λόγια από καρδιάς: Πες μια ζεστή καλημέρα

17:11 26/2/2019 - Πηγή: Dimokratianews

Λίγα λόγια από καρδιάς: Πες μια ζεστή καλημέρα26.02.2019Πρόσωπα

Πριν γίνεις άγιος, γίνε άνθρωπος... Μάθε να πίνεις έναν καφέ με τον άνθρωπό σου. Χαμογέλα στον γείτονα

Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος

Ο πατέρας του σπιτιού ήταν πολύ «της εκκλησίας». Με κάλεσε σπίτι του να φάμε. Πήγα. Είχαν φοβερά ορεκτικά. Μετά ήρθε ένας απίστευτος μουσακάς. Και τέλειες σαλάτες. Οταν πέρασε λίγη ώρα, είπε ο πατέρας με ύφος σοβαρό να σταματήσουν όλοι τώρα να τρώνε για να ακούσουν τον «πατέρα», που

θα μιλήσει «πνευματικά». Τα παιδιά σώπασαν βαριεστημένα, οι άλλοι απόρησαν γιατί αυτή η διακοπή, τα μωρά ήθελαν νερό και έπαιζαν.

Εγώ κοιτούσα το επόμενο κομμάτι που είχα σκοπό να φάω προτού κρυώσει. Ο ευσεβής κύριος περίμενε να πω κάτι βαθυστόχαστο και πήρε την ανάλογη πνευματική στάση. Σκέφτηκα να μιλήσω για τις ατέλειωτες ώρες που αυτή η μάνα χθες βράδυ τηγάνιζε κολοκυθάκια, μελιτζάνες και πατάτες, και τσιγάρισε τον κιμά. Εκανε και την κρεμώδη βουτυράτη μπεσαμέλ, προσέχοντας να μη σβολιάσει. Κι έβαλε επάνω πεκορίνο, αν κατάλαβα καλά. Θαύμασα την όρεξη της γυναίκας. Το κέφι της. Την επαίνεσα που έκανε αυτό το φαγητό. Ευχαρίστησα τον κύριο που με κάλεσε σπίτι του, και για την αγάπη της οικοδέσποινας για όλους μας και για μένα, που κουράστηκε τόσο.

«Βλέπεις μονάχα ένα κομμάτι μουσακά στο πιάτο σου κι όμως κρύβει τόσο πολλά» είπα ενθουσιασμένος στο τέλος και σταμάτησα. Αυτό ήταν το κήρυγμά μου. Τέλος. That’s it! Κι είπε ο πατέρας του σπιτιού, επιμένοντας ξανά: «Καλός ο μουσακάς, μα θα μας πείτε και κάτι πνευματικό τώρα, πάτερ;» «Ναι» απάντησα. «Θα ήθελα άλλο ένα κομμάτι! Μοσχοβολάει τόσο! Ας φάμε!» Μαράζωσε ο άνθρωπος. Δεν ξέρω αν με καλέσει πάλι για φαγητό. Με το δίκιο του. Τον απογοήτευσα στην πνευματική του δίψα. Μόνο η γυναίκα του αργά εκείνο το βράδυ μού έστειλε ένα μήνυμα, με λίγες λέξεις: «Ευχαριστώ που εκτιμήσατε τον κόπο μου. Σπάνια γίνεται αυτό στο σπίτι. Σήμερα κοιμάμαι πολύ ευτυχισμένη που άκουσα ένα ευχαριστώ».

Πριν γίνεις άγιος, γίνε άνθρωπος... Πες μια ζεστή καλημέρα στον διπλανό σου. Μάθε να πίνεις έναν καφέ με τον άνθρωπό σου. Χαμογέλα στον γείτονα.

Δες την καινούργια μπάλα του παιδιού σου. Πες έναν έπαινο στην κορούλα σου που γύρισε απ’ το σχολείο. Δώσε ένα φιλί στη γυναίκα σου για τον μουσακά και το σπυρωτό πιλάφι. Χάιδεψε τον άντρα σου που έχει πονοκέφαλο απ’ τις σκοτούρες. Δώσε κάνα ψιλό στον φτωχό. Βάλε φαΐ στο πήλινο πιατάκι για τα γατάκια της γειτονιάς που τρέμουν. Αλλαξε κανάλι για χατίρι της. Κάνε πως δεν άκουσες την γκρίνια του. Και, όταν ξεχάσεις το σφίξιμο και τον «στόχο» της αγιότητας, ίσως... και να την έχεις αγγίξει ήδη!

Απ’ αυτά τα απλά, τα «χαζά», τα καθημερινά. Που δεν μυρίζουν και πολύ λιβάνι. Μα σε πάνε καρφί στου Χριστού το λιμάνι. Ανευ διοδίων, τριωδίων, τετραδίων, βιβλίων κ.λπ.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως