Μακεδονικοί σκελετοί στην ντουλάπα του ΚΚΕ

15:40 25/2/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Μακεδονικοί σκελετοί στην ντουλάπα του ΚΚΕ25.02.2018Άρθρα

Τόσο κόστισε η άγνοια σε ανθρώπους που πολέμησαν για το τίποτα, νομίζοντας ότι ο αγώνας ήταν για τα πάντα. Αλλο τόσο κόστισε και στην Ελλάδα

Οι θέσεις του ΚΚΕ για την αυτονόμηση της Μακεδονίας, τη λειτουργία του κράτους του Αιγαίου και την αναγνώριση μακεδονικής εθνότητας ανακοινώθηκαν στην 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ που έγινε τον Ιανουάριο του ’49. Εκεί πάρθηκε η απόφαση,

με στόχο να ενισχυθούν οι Σλαβομακεδόνες αντάρτες. Λέει ο Ζαχαριάδης στη διαθήκη του, “το κάναμε από ανάγκη γιατί είχαμε ανάγκη από εφεδρείες των Σλαβομακεδόνων να πολεμήσουν με τον Δημοκρατικό Στρατό”. Στο όνομα αυτής της ανάγκης ο Ζαχαριάδης προσωπικά έβγαλε την απόφαση της 5ης Ολομέλειας, η οποία αποσπούσε τη Μακεδονία και τη Θράκη και η οποία τι είχε, όμως, ως συνέπεια; Το εξής τραγικό και ανεπανάληπτο ιστορικό αποτέλεσμα. Ελεγε ο στρατοδίκης: “Τι λες, κατηγορούμενε, για την απόφαση της 5ης Ολομέλειας;” Ο άλλος, ο κομμουνιστής κατηγορούμενος ήταν στην παρανομία, ήταν στη φυλακή, ήταν στην εξορία. Δεν ήξερε τι ήταν η 5η Ολομέλεια. Πού να τη μάθει; Κείμενα δεν κυκλοφορούσαν. Γραπτά δεν κυκλοφορούσαν και, για να είναι εντάξει με τη γραμμή του κόμματος - είχαμε αυτό το ψώνιο όλοι μας: Το κόμμα! Το κόμμα τελικά τι ήταν; Ηταν ο Ζαχαριάδης».

Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, αδημοσίευτο απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχωρήθηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» (φύλλο 18/2/2018, σελ. 16 & 25).

Ποια είναι αυτή η περιβόητη 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ, στην οποία αναφέρεται ο παλαίμαχος κομμουνιστής και συνεξόριστος του Χαρίλαου Φλωράκη Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου; Για ποιον λόγο η υπεράσπισή της οδηγούσε ανίδεους αλλά πείσμονες ανθρώπους στα εκτελεστικά αποσπάσματα; Η απόφαση της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ ελήφθη τον Ιανουάριο του 1949 στον Γράμμο. Εκεί το ΚΚΕ υποσχόταν εδαφικές και εθνικές αβαρίες της Ελλάδας για χάρη των Σλάβων που τους βοηθούσαν στον πόλεμο που είχαν ξεκινήσει (και ήδη έχαναν) εναντίον της πατρίδας μας. Μεταξύ άλλων, αυτή η προδοτική απόφαση ανέφερε τα εξής: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των».

Τα προαναφερθέντα αλλά και όλο το παρασκήνιο τα γνώριζε ο σκληρός πυρήνας της ηγεσίας του ΚΚΕ. Ομως τα περισσότερα μέλη, ακόμη και υψηλόβαθμοι στην ιεραρχία της «θρησκείας χωρίς Θεό» δεν τα γνώριζαν. Τα αποτελέσματα η πατρίδα μας τα βίωσε τα ταραγμένα χρόνια της κομμουνιστικής ανταρσίας αλλά και μετά τη νίκη του εθνικού Στρατού.

Ο κ. Παπαγαρυφάλλου σε αυτήν τη συνέντευξη αναφέρθηκε και σε ένα τρανταχτό παράδειγμα του πόσο κόστισε η άγνοια της προδοτικής φύσης του ΚΚΕ στα μέλη του: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα άγνοιας για την 5η Ολομέλεια ήταν ο φίλος μου, ο Κουτρούκης.
Ηταν στον ΕΛΑΣ, πολέμησε στον Δημοκρατικό Στρατό, ήρθε στην Αθήνα, πιάστηκε για κατασκοπία, κλείστηκε στις φυλακές. Πέρασε μια ζωή που ήταν φυλακή και πόλεμος και εξορία. Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος μου χάρισε ένα βιβλίο του, που έγραψε πριν πεθάνει, γύρω στο ’90 με ’92.
Εκεί γράφει ότι “ενώ ήμουν στο κέντρο των αποφάσεων, ταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού, ο δικηγόρος Κουτρούκης, είδα τον καπετάν Διαμαντή στεναχωρημένο. Ηταν ανώτερος καπετάνιος ο Διαμαντής. Και του λέω “τι συμβαίνει;”. Μου απάντησε: “Η 5η Ολομέλεια συμβαίνει. Θέλουν να δώσουν τη Μακεδονία”. Και να φανταστείτε ότι ο Κουτρούκης ήταν στέλεχος και αγνοούσε τις ειλημμένες αποφάσεις του ΚΚΕ! Πολλά στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού στεναχωρήθηκαν από αυτή την απόφαση, τη... μονοπρόσωπη του Ζαχαριάδη. Και γι’ αυτό μετά από δυο τρεις μήνες με ειδική σύσκεψη των καπεταναίων του Δημοκρατικού Στρατού ανακλήθηκε αυτή η απόφαση και σώθηκε πολύς κόσμος. Γιατί τα Στρατοδικεία καθάριζαν πολύ κόσμο. Οι αποφάσεις τους ήταν θάνατος, θάνατος, θάνατος! Η κατηγορία ήταν “απόσπαση μέρους της επικρατείας”, όπως έλεγε ο πρόεδρος. Ο άλλος έλεγε “υποστηρίζω την απόφαση της 5ης Ολομέλεια του κόμματος”. Δεν την ήξερε ο άνθρωπος και την υποστήριζε για λόγους κομματικής πειθαρχίας, όπως τώρα η κομματική πειθαρχία των βουλευτών».

Τόσο κόστισε η άγνοια σε ανθρώπους που πολέμησαν για το τίποτα, νομίζοντας ότι ο αγώνας ήταν για τα πάντα. Αλλο τόσο κόστισε και στην Ελλάδα.

Παναγιώτης Λιάκος