Ο Αγγελος Δεληβορριάς

19:51 4/6/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Ο Αγγελος Δεληβορριάς04.06.2018Άρθρα

Στη μνήμη ενός διάσημου Ελληνα αρχαιολόγου

Από τον
Πέτρο Θέμελη*

Μη θρηνείτε για τον Αδωνη». Αυτές οι λέξεις είναι χαραγμένες στην επιτύμβια πλάκα που κοσμεί τον λιτό τάφο του διάσημου Αγγλου αρχαιολόγου Χάμφρι Πέιν στις Μυκήνες, που άφησε την τελευταία του πνοή τον Μάιο του ‘36 σε ηλικία μόλις 34 ετών. «Πολύ είναι αυτό που χάσαμε, μα και αυτό που μένει είναι πολύ» δήλωσε ο σερ Τζον Μπίζλι για τον

αδικοχαμένο Αγγλο αρχαιολόγο. «Μη θρηνείτε για τον Αγγελο» δηλώνω με τη σειρά μου, γιατί το πολύ που μένει δεν είναι μόνο το σημαντικό έργο που άφησε πίσω του ο διάσημος Ελληνας αρχαιολόγος Αγγελος Δεληβορριάς, είναι που γενιές αρχαιολόγων θα εμπνέονται από αυτόν και θα συνεχίζουν το έργο του. Ετσι αναγεννιέται ο «Αγγελος» της ελληνικής αρχαιολογίας, επί σαράντα τόσα χρόνια διευθυντής στο Μουσείο Μπενάκη, μουσείο «φυγοκεντρικό», πρωτοπόρο στον κοινωνικό - εκπαιδευτικό του ρόλο με τεράστιο πλούτο και ποικιλία αντικειμένων στις συλλογές του.

«Καλός κ' γαθός» ο Αγγελος, αιώνια νέος και αγαπησιάρηςς, δημιουργικός, εκρηκτικός και ευαίσθητος συνάμα, εργασιομανής, γεμάτος πάθος για τη δουλειά του, έγνοια του μόνιμη και οι εργαζόμενοι γύρω του. Μεγάλος του πάντα έρωτας η γλυπτική της κλασικής Αθήνας και η γλώσσα του, ο λόγος του ο γραπτός στα επιστημονικά και εκλαϊκευτικά του έργα, πρότυπό του η ελκυστική γραφή της Σέμνης αλλά και «η βασανισμένη» ως την τελευταία λέξη διατύπωση του Χρήστου Καρούζου.

Οι απόψεις της γενιάς του '30 για την αξία του νεοελληνικού πολιτισμού και της σύγχρονης δημιουργίας βρήκαν συνεχιστές με επιμονή, πίστη και αγωνιστικότητα, που έκαναν πράξη το όραμά τους με κύριο εκπρόσωπο εσένα, Αγγελε. Στο Μουσείο Μπενάκη γίνεται πράξη το προσωπικό σου όραμα για την ελληνικότητα και την ισότιμη αντιμετώπιση του αρχαίου και του πιο πρόσφατου παρελθόντος, για τη συνέχεια και τη συνοχή του ελληνικού πολιτισμού. Τα εκθέματά σου δεν αποτελούν αντικείμενα αισθητικού αποκλειστικά ενδιαφέροντος, δεν περιγράφονται ως «ποιήματα σε μάρμαρο», αντιμετωπίζονται ως τέχνεργα με ανθρωπολογικό ενδιαφέρον, φορείς πολύτιμων πληροφοριών. Ησουν πρωτοπόρος στα ανοίγματα στο ευρύ κοινό, στις περιοδικές εκθέσεις και τις εκθέσεις εξωτερικού, στα συνέδρια, στις εκδόσεις, στα κυλικεία, στα εστιατόρια, στα πωλητήρια. Οι αρχαιολόγοι τού σήμερα, ακολουθώντας το παράδειγμά σου, Αγγελε, δεν είναι πια μονόπλευροι κλασικιστές, έχουν διευρύνει τον ορίζοντά τους στην εκτίμηση των μνημείων, κινητών και ακίνητων, όλων των εποχών.

Σε συνάντησα στο πρώτο έτος των σπουδών μας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, λίγο πριν αναχωρήσεις για τη συνέχιση των σπουδών σου στην Αθήνα. Μαζί διεκδικήσαμε το διδακτορικό στη Γερμανία, εσύ στην Τυβίγγη, εγώ στο Μόναχο. Παραμείναμε φίλοι στενοί ως τη στιγμή που αποφάσισες ξαφνικά και απροειδοποίητα να απομακρυνθείς για πάντα από τον μάταιο τούτο κόσμο και να μας αφήσεις μόνους, να ζούμε ακόμα μέσα στο χάος και τη βαρβαρότητα.

Θέλω να σε θυμάμαι, Αγγελε, νονό στα βαφτίσια του Δημήτρη μου. Aναπολώ κάτι βουτιές στη θάλασσα και τις κουβέντες μας ξάπλα στην άμμο του Σχινιά, με τις θεόρατες κουκουναριές να μας σκιάζουν από πάνω.

*Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας, Πρόεδρος Εταιρίας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών