Σιάο Τζουντσένγκ: «Ας ανθίσει κάθε μορφή δημοκρατίας στον κήπο του ανθρώπινου πολιτισμού»

20:42 2/4/2023 - Πηγή: Dimokratianews

«Ορισμένες χώρες, υπό το λάβαρο της “δημοκρατίας”, με εργαλείο την ιδεολογία και τις αξίες τους, καταπιέζουν τις άλλες χώρες, προωθούν τη γεωστρατηγική τους ατζέντα και σπέρνουν διχασμό και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ ομάδων κρατών»

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες η Σύνοδος για τη Δημοκρατία. Η διοργάνωση αυτή παρουσιάζεται ως ο «ναός της ηθικής», με όποια χώρα δεν προσκαλείται να χαρακτηρίζεται ως «μη ή αντί δημοκρατική».

Από τον Σιάο Τζουντσένγκ (πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα)

Στον κόσμο των διεθνών σχέσεων είναι λίγες χώρες που με ηγεμονισμό και εκφοβισμό,

ως σύγχρονοι «Ραδάμανθοι», κρίνουν τους άλλους υπό το λάβαρο της «δημοκρατίας». Αραγε η Σύνοδος αυτή προσβλέπει στην ενίσχυση της ενότητας και την προαγωγή της δημοκρατίας ή μήπως στον διχασμό και τη διατήρηση της ηγεμονίας;

Ενώ η δημοκρατία αποτελεί κοινή αξία της ανθρωπότητας, ωστόσο δεν υπάρχει ένα μόνο δημοκρατικό πολιτικό μοντέλο που να εφαρμόζεται σε κάθε χώρα στον κόσμο. Όπως επισήμανε και ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης, αυτό που είναι καλό για κάποιους μπορεί να μην είναι για άλλους. Οπως τα ρούχα προσαρμόζονται στον κάθε σωματότυπο, έτσι και ο τρόπος υλοποίησης της δημοκρατίας δεν μπορεί να είναι ενιαίος παντού, καθώς κάθε χώρα διαθέτει διαφορετικό πολιτισμό, ιστορία και κοινωνικό υπόβαθρο.

Κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον δικό της δρόμο δημοκρατικής ανάπτυξης που να ταιριάζει στις δικές της εθνικές συνθήκες. Ορισμένες χώρες, ωστόσο, δεν φαίνεται να κατανοούν αυτή την τόσο απλή αλήθεια. Αντιθέτως, προτιμούν να χρησιμοποιούν ένα και μόνο πρότυπο για να κρίνουν τα πάμπολλα πολιτικά συστήματα του κόσμου και προσεγγίζουν με άκαμπτες απόψεις τον πολυποίκιλο πολιτικό πολιτισμό της ανθρωπότητας, μονοπωλώντας το δικαίωμα ερμηνείας της έννοιας της «δημοκρατίας».

Ο τεχνητός διαχωρισμός της διεθνούς κοινότητας στο «δημοκρατικό» και το «αυταρχικό» στρατόπεδο, και ο χαρακτηρισμός ορισμένων χωρών ως «δημοκρατικών» και άλλων ως «αυταρχικών» συνιστά από μόνος του μια αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Ο όρος «δημοκρατία» γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Ο Περικλής, ο Αθηναίος πολιτικός του Χρυσού Αιώνα της Αθήνας, είπε στον περίφημο «Επιτάφιο»: «χρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ… καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ’ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται», δηλαδή ότι το πολίτευμα καλείται Δημοκρατία λόγω του ότι η εξουσία βρίσκεται όχι στα χέρια των λίγων αλλά των πολλών. Η φράση αυτή εξηγεί συνοπτικά τα βασικά κριτήρια που μας επιτρέπουν να κρίνουμε αν ένα πολίτευμα είναι δημοκρατικό• αν δηλαδή ο λαός έχει το δικαίωμα να συμμετέχει εκτενώς στη διακυβέρνηση της χώρας του, εάν τα αιτήματά του μπορούν να απαντηθούν και να ικανοποιηθούν και εάν ο ίδιος είναι ευτυχισμένος και αισθάνεται ωφελημένος.

Ορισμένες χώρες ισχυρίζονται ότι αποτελούν «φάρους της δημοκρατίας», αλλά συνεχώς αποκλίνουν

Ορισμένες χώρες ισχυρίζονται ότι αποτελούν «φάρους της δημοκρατίας», ωστόσο συνεχώς αποκλίνουν από την πορεία αυτή καθώς οξύνονται τα εσωτερικά τους προβλήματα που αφορούν την οικονομική πολιτική, την πολιτική της ταυτότητας, τον κοινωνικό διχασμό και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Εθελοτυφλούν απέναντι στα προβλήματα αυτά και υπό το λάβαρο της «δημοκρατίας», με εργαλείο την ιδεολογία και τις αξίες τους, καταπιέζουν τις άλλες χώρες, προωθούν τη γεωστρατηγική τους ατζέντα και σπέρνουν διχασμό και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ ομάδων κρατών. Οι χώρες αυτές όχι μόνο αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των λαών τους, αλλά επίσης προκαλούν μεγάλη ζημιά στην παγκόσμια ειρήνη, σταθερότητα και ανάπτυξη.

Θα πρέπει να επιτρέψουμε στη δημοκρατία της κάθε χώρας να ανθίσει στον κήπο του ανθρώπινου πολιτισμού, που είναι διάσπαρτος με πολλά και πολύχρωμα λουλούδια. Από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, η κινέζικη κυβέρνηση και ο κινέζικος λαός αναζήτησαν ενεργά έναν νέο δρόμο για την εφαρμογή των δημοκρατικών αξιών, που να ανταποκρίνεται στη δική τους πραγματικότητα.

Ο δρόμος αυτός θέτει ως αρχή το ότι «ο λαός εξουσιάζει τη χώρα» και χαρακτηρίζεται από τη «δημοκρατία συνολικής διαδικασίας», εφαρμόζοντας τη μέθοδο που θέλει τον κάθε λαό «να ακολουθεί το δικό του μονοπάτι». Ο δρόμος αυτός με κινέζικα χαρακτηριστικά που ενσωματώνει τις κοινές αξίες όλης της ανθρωπότητας αποτελεί μια σταθερή θεσμική βάση, η οποία επιτρέπει στην Κίνα να κατορθώνει το διπλό θαύμα της ταχείας οικονομικής ανάπτυξης και της μακροπρόθεσμης κοινωνικής σταθερότητας.

Δεν υπάρχει η άριστη δημοκρατία, παρά μόνο καλύτερη δημοκρατία. Η αναζήτηση του ανθρώπου για τη δημοκρατία και την εφαρμογή της δεν γνωρίζει τέλος. 2.500 χρόνια πριν, το δημοκρατικό πολίτευμα της πόλης-κράτους της Αθήνας γέννησε τον ένδοξο Χρυσό Αιώνα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Σήμερα, με την ανθρωπότητα να βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν χαοτικό και γεμάτο κοινές προκλήσεις κόσμο, πρέπει να αντισταθούμε αποφασιστικά στην εργαλειοποίηση και τη συρρίκνωση της έννοιας της δημοκρατίας.

Ας επιτρέψουμε και πάλι στον κήπο της δημοκρατίας να γεμίσει με ζωή και, ενθαρρύνοντας τους λαούς κάθε χώρας να αναζητούν τον καταλληλότερο δρόμο προς τη δημοκρατία βάσει των δικών τους εθνικών συνθηκών, ας προάγουμε συνεχώς τον εκδημοκρατισμό των διεθνών σχέσεων και την κοινή ευημερία όλων των χωρών του κόσμου.