Συνεργασία μετά την απειλή casus belli

Ο πρωθυπουργός επενδύει στη θετική ατζέντα παρότι ο Ερντογάν διατηρεί στο τραπέζι όλες τις παράνομες διεκδικήσεις

Διατεθειμένη να βάλει κάτω από το χαλί την τουρκική επιθετικότητα, να κάνει ότι δεν βλέπει τις τουρκικές διεκδικήσεις κατά της πατρίδας μας, τις αιτιάσεις για «μειονότητες» και να ξεχάσει ακόμη και το υφιστάμενο casus belli που οι γείτονες έχουν θέσει κατά της χώρας μας σε περίπτωση που αποφασίσει να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα παρουσιάστηκε η ελληνική πλευρά στη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, προκειμένου να προχωρήσουν κάποια ασαφή, ακόμη, σχέδια «συνεργασίας» και

εμβάθυνσης μιας υποτιθέμενης θετικής ατζέντας, για την οποία χρόνια ακούμε και αντί της οποίας βλέπουμε τη συνεχή αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας.

Θα χρειαζόταν να ανακαλύψει κανείς μια μετεξέλιξη του όρου των «γκρίζων ζωνών», που χρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει την παγίωση από τουρκικής πλευράς της αμφισβήτησης του κυριαρχικού καθεστώτος συγκεκριμένων περιοχών του Αιγαίου, προκειμένου να αποδώσει την παγίωση του συνόλου των τουρκικών διεκδικήσεων επί της χώρας μας και την είσοδο σε μια «γκρίζα εποχή» κατά την οποία, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να θέτει τα πάντα στο τραπέζι, εμείς κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε.

Η επικίνδυνη για τη χώρα μας αυτή εξέλιξη έρχεται σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία δεν ήταν λίγοι αυτοί που προειδοποιούσαν ότι θα χρειαστεί να κάνουμε «υποχωρήσεις» προκειμένου να υπάρξει «ηρεμία» στην περιοχή μας. Το γεγονός είναι ότι από τουρκικής πλευράς υπήρξε ιδιαίτερη φροντίδα στο να καταστεί κατανοητό στους πάντες ότι επ’ ουδενί δεν «ξεχνιούνται» οι διεκδικήσεις τους, μέσω της σαφέστατης απαρίθμησης αυτών στο ανακοινωθέν της τουρκικής προεδρίας.

Κάνουν λόγο για «τα προβλήματα του Αιγαίου», στα οποία είναι προφανές ότι περιλαμβάνονται τόσο ζητήματα κυριαρχίας όσο και επιζητούμενη από την Αγκυρα αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Συνεχίζουν να μιλούν για «μειονότητες», δείχνοντας σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν ρότα στην προσπάθειά τους να τουρκοποιήσουν τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, αυτή η ανακοίνωση της τουρκικής πλευράς, αντί να απαντηθεί καταπώς πρέπει, «μπαίνει κάτω από το χαλί». Το γιατί το εξηγεί με απόλυτη σαφήνεια το «δόγμα Βενιζέλου». Ηταν ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, που είχε πρώτος αναγγείλει ότι τα εθνικά μας ζητήματα ή, όπως τα έθεσε, οι διαφορές μας με την Τουρκία, στην εποχή που μπήκαμε γίνονται «παρακολουθήματα» των αναγκών για την προστασία της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Αυτό το «δόγμα», όμως, που απαιτεί από τη χώρα μας να κάνει ότι δεν βλέπει και δεν ακούει την τουρκική πλευρά, προκειμένου να προχωρήσουν αυτά που κάποιοι οργανισμοί κρίνουν ως αναγκαία, θυμίζει έντονα τη θεωρία που αναπτύχθηκε την εποχή Τσίπρα, περί ανάγκης «να τα βρούμε με τα Σκόπια» προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τον εξ Ανατολών κίνδυνο που οδήγησε στην επονείδιστη Συμφωνία των Πρεσπών, της οποίας τα αποτελέσματα βλέπουμε σήμερα.

Keywords
Τυχαία Θέματα