Το ιταλικό τραγούδι στην Ελλάδα του '60

19:06 21/10/2018 - Πηγή: Dimokratianews

Το ιταλικό τραγούδι στην Ελλάδα του '6021.10.2018Τέχνες

Το «μπαμ» έγινε με το «Bολάρε» του Μοντούνιο που έγινε και εδώ τεράστια επιτυχία και άνοιξε τον δρόμο για τους συμπατριώτες του

Από τον
Δημήτρη Καπράνο

Αν το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα» ταιριάζει κάπου σχετικά με τους Ελληνες και τους Ιταλούς, είναι χωρίς αμφιβολία στον χώρο της μουσικής.
Το ιταλικό τραγούδι ήταν πάντα δημοφιλές στην Ελλάδα αλλά στη

δεκαετία του ’60-’70 έφτασε στο αποκορύφωμά του.

Θυμάμαι που, νέοι φοιτητές ακόμα, κάναμε οποιαδήποτε δουλειά, από καθαριστές χαλιών μέχρι εκφορτωτές καρπουζιών στη λαχαναγορά και σερβιτόροι, προκειμένου να μαζέψουμε λεφτά και να πάμε κατάστρωμα με του Καραγεώργη τα πλοία στην Ιταλία για να παρακολουθήσουμε το Φεστιβάλ Σαν Ρέμο.
Ηταν μια μοναδική εμπειρία την οποία όσοι τη ζήσαμε δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ.
Το μεγάλο «μπαμ» έγινε με το «Bολάρε» του Ντομένικο Μοντούνιο. Το τραγούδι αυτό έγινε και στη χώρα μας τεράστια επιτυχία και άνοιξε τον δρόμο για τους Ιταλούς καλλιτέχνες.

◗ Το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο
Το ιταλικό τραγούδι, ελαφρό και μελωδικό, ταίριαζε στην ελληνική ψυχοσύνθεση. Το Φεστιβάλ Σαν Ρέμο ήταν κάθε χρόνο μεγάλο καλλιτεχνικό γεγονός για την Ελλάδα.
Το ΕΙΡ, μάλιστα, μετέδωσε κάποιες φορές απευθείας τον διαγωνισμό. Σε αυτόν λάμβαναν μέρος Ιταλοί καλλιτέχνες αλλά και ξένοι γνωστοί ερμηνευτές που τραγουδούσαν ιταλικά.
Μέσα από το Σαν Ρέμο ακούσαμε στη χώρα μας μεγάλες επιτυχίες, όπως *«Ντίο κομε τι άμο» (Τζιλιόλα Τσινκουέτι), «Κουόρε μάτο» (Λιτλ Τόνι) «Λ’ ιναμοράτα ντι ουν αμίκο μιο» (Ρομπέρτο Κάρλος), που είναι ελληνική διαχρονική επιτυχία με τον Λάκη Τζιορντανέλι ως «Το κορίτσι του φίλου μου», αλλά και τον αξέχαστο Τζιν Πίτνεϊ, ο οποίος τραγούδησε με την Κατερίνα Καζέλι το «Νεσούνο μι πουο τζιουντικάρε».

Μεγάλοι ερμηνευτές που κέρδισαν Σαν Ρέμο και έγιναν δημοφιλέστατοι στην Ελλάδα ήταν ο Σέρτζιο Εντρίγκο, ο Νίκο Φιντένκο, ο Τζιάνι Μοράντι, ο Αντριάνο Τσελεντάνο, η Πάτι Πράβο, η Ρίτα Παβόνε, ενώ με το απίθανο τραγούδι «4-3-1943» (ημερομηνία της γεννήσεώς του) έγινε γνωστός στη χώρα μας ο μεγάλος τροβαδούρος και μοναδικός συνθέτης Λούτσιο Ντάλα.

Τον καιρό που έπαιζα σε μία ορχήστρα στο ξενοδοχείο «Δελφίνια» στον Κάλαμο, το 1971, ήρθε ένα βράδυ στο ξενοδοχείο όλη η «Βραδυνή» με επικεφαλής τον Τζώρτζη Αθανασιάδη.
Εκείνη τη νύχτα, ο Δημήτρης Ρίζος μού ζήτησε να παίξουμε αυτό το κομμάτι. Και ο Αθανασιάδης, ο οποίος ενθουσιάστηκε, μου ζήτησε να το ξανατραγουδήσω.

◗ O Πινέλι
Τρία χρόνια αργότερα, όταν πήγα να ζητήσω δουλειά στη «Βραδυνή», ο Αθανασιάδης με θυμήθηκε και μου είπε: «Αν γράφεις όπως τραγουδάς, θα τα πάμε καλά». Και τα πήγαμε.
Στις αθηναϊκές πίστες εκείνη την εποχή μεγαλούργησε ένας Ιταλός τραγουδιστής με μια περίεργη φωνή που ερμήνευσε τη μεγάλη επιτυχία «Ανάμνησις» («Το καλοκαίρι μαζί πηγαίναμε στην αμμουδιά») του Βαγγέλη Πιτσιλαδή. Τραγούδησε επίσης το «Ενα πρωινό» του Ξαρχάκου και το «Σιγά σιγά» του Δήμου Μούτση.
Η επιτυχία του Πινέλι έφερε στην Αθήνα και άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Φέφε, που τραγούδησε τη μεγάλη επιτυχία του Σταύρου Ξαρχάκου «Σε ζητώ» στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο», με τον Γιάννη Βόγλη και την Αν Λόνμπεργκ. Ο Φέφε, μάλιστα, παντρεύτηκε την κόρη του εκδότη της «Αθηναϊκής» Γιάννη Παπαγεωργίου.
Σπουδαία καριέρα στην Αθήνα έκανε επίσης η Ιταλίδα τραγουδίστρια Τζελζομίνα, η οποία εμφανιζόταν και στην τηλεόραση.
Τα ταμεία, όμως, τα έσπασε ένας μαύρος Αμερικανός, ο οποίος έκανε καριέρα στην Ιταλία και είχε πολλές εμφανίσεις στην Ελλάδα.

Ηταν ο περίφημος Ρόκι Ρόμπερτς, ο οποίος τραγούδησε το «Στασέρα μι μπούτο». Μαζί του έφερε και μια εκρηκτική νέγρα, τη Λόλα Φαλάνα, η οποία επίσης σάρωσε στις αθηναϊκές πίστες. Καριέρα αξιοζήλευτη στην Αθήνα έκανε ακόμη ο υπέρβαρος Ιταλός τραγουδιστής Γκουιντόνε.
Εκεί, όμως, που το ιταλικό τραγούδι κατέκτησε την ελληνική μουσική σκηνή ήταν με την ερμηνεία του τραγουδιού «Τερέζα», που απέδωσε και στα ελληνικά, σε στίχο Νίκου Μαστοράκη, ο μέγας και αξέχαστος Σέρτζιο Εντρίγκο.
Λατρεία γνώρισε στην Ελλάδα και ο Αλ Μπάνο, ο οποίος εμφανίστηκε άπειρες φορές, ντουέτο με τη Ρομίνα Πάουερ αλλά και μόνος του. Η ιδιαίτερη φωνή του ξεχώρισε αμέσως και το «Ιο ντι νότε» έγινε επιτυχία και παιζόταν σε όλα τα κλαμπ.