Η ελληνική κουζίνα στο «πιάτο» των Ιαπώνων

12:01 14/9/2020 - Πηγή: Dimoprasion

Γεύτηκε για πρώτη φορά την ελληνική κουζίνα ως φοιτήτρια στο Λονδίνο, μυήθηκε στα μυστικά της όταν ήρθε να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα κι εδώ και κάποια χρόνια «συστήνει» τις ελληνικές γεύσεις στους Ιάπωνες συμπατριώτες της, μέσω ενός blog και δύο βιβλίων στη μητρική της γλώσσα.
Με καταγωγή από το Κιότο, η Ναόκο Νισικάουα – Αναγνώστου γνώρισε τον Έλληνα σύζυγό της στη βρετανική πρωτεύουσα, όταν ήταν ακόμη και οι δύο φοιτητές. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά σ’ επαφή με τις ελληνικές

γεύσεις, ενώ το 1996 που μετακόμισε μόνιμα στην Ελλάδα, άρχισε ν’ ανακαλύπτει σιγά σιγά τον πλούτο των ελληνικών συνταγών, τις οποίες μοιράστηκε πρώτα με τις αδελφές της και στη συνέχεια και με το υπόλοιπο ιαπωνικό αναγνωστικό κοινό, μέσω ενός blog και δύο βιβλίων.
«Μου άρεσε πάντα το μαγείρεμα και ό,τι σχετίζεται με το φαγητό και την κουλτούρα του φαγητού. Από πολύ μικρή ηλικία έφτιαχνα μπισκότα με τη μαμά μου, βοηθώντας σε εύκολα πράγματα, συλλέγοντας άγρια βότανα με τη γιαγιά μου, την οποία επίσης παρακολουθούσα να προετοιμάζει παραδοσιακές συνταγές, διάβαζα και βιβλία μαγειρικής (η μητέρα μου είχε πολλά) και πολλά άλλα. Μού αρέσει πολύ επίσης η έθνικ κουζίνα αλλά ήταν πρώτη φορά στο Λονδίνο που δοκίμασα ελληνικό φαγητό καθώς η ελληνική κουζίνα ήταν σχεδόν άγνωστη στην Ιαπωνία. Αν και θυμάμαι να έχω δει κάποια ελληνικά πιάτα σ’ ένα παλιό βιβλίο μαγειρικής, ενώ και η μητέρα μου έφτιαχνε αρκετές φορές μουσακά όταν ήμουν μικρή», αναφέρει χαρακτηριστικά, μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Ναόκο Νισικάου – Αναγνώστου, η οποία ζει σήμερα στην Αθήνα.
Έχοντας παντρευτεί Έλληνα, ήταν απόλυτα φυσικό, όπως λέει, ν’ ασχοληθεί με την ελληνική κουζίνα κι επειδή το φαγητό αρέσει και στις αδελφές της, μοιράστηκε μαζί τους διάφορες ελληνικές συνταγές, τις οποίες ανάρτησε στη συνέχεια στο Cookpad και μετά στο δικό της blog, το οποίο δημιούργησε το 2005. «Το όνομα του blog μου είναι “Girisya no gohan” (ελληνικά γεύματα)», λέει εξηγώντας πως οι αναρτήσεις της αφορούν τόσο το ελληνικό φαγητό όσο και φαγητά της ιαπωνικής κουζίνας που μαγειρεύει στην Ελλάδα, με τα συστατικά που είναι διαθέσιμα εδώ.
Το 2013 ήρθε η ώρα, οι ηλεκτρονικές συνταγές να πάρουν τον δρόμο προς το …χαρτί. «Ήταν το 2013 όταν με προσέγγισαν από τις (ιαπωνικές) εκδόσεις Icarus (το όνομα είναι τυχαίο καθώς δεν ειδικεύονται σε ελληνικά συγγράμματα) και μού ζήτησαν να γράψω ένα βιβλίο για την ελληνική κουζίνα και πληροφορίες που να σχετίζονται με το φαγητό για τους ταξιδιώτες. Έτσι, το πρώτο μου βιβλίο είχε τίτλο “Girisya Gohan-ni Sasowarete Atene-e” (Στην Αθήνα με δέλεαρ το ελληνικό φαγητό), που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2013 και περιλάμβανε -μεταξύ άλλων- 41 συνταγές και πληροφορίες για καταστήματα στην Αθήνα και σουβενίρ σχετιζόμενα με το φαγητό», εξηγεί.
Την περασμένη άνοιξη, ο εκδότης της επανήλθε με νέα πρόταση. «Μου ζήτησε να ξαναγράψω το βιβλίο με τη μορφή ενός βιβλίου συνταγών καθώς και ένα ταξιδιωτικό βιβλίο, το οποίο όμως απέρριψα καθώς θέλω να μείνω πιστή στην ειδικότητά μου. Έτσι, το δεύτερο βιβλίο μου “Girisya no Gohan” (τίτλος όμοιος του blog) περιλαμβάνει 65 συνταγές και πέντε επιμέρους μικρά κείμενα», επισημαίνει.
Η αγάπη για τα γεμιστά και τα ντολμαδάκια και τι θέλουν οι Ιάπωνες
Το δικό της αγαπημένο φαγητό, αν και είναι δύσκολο να επιλέξει μόνο ένα, όπως λέει, είναι τα γεμιστά και τα ντολμαδάκια, ενώ στην ιαπωνική κουζίνα προτιμά περισσότερο τα πιάτα με λαχανικά και φυσικά το σούσι!
Η ελληνική κουζίνα είναι αρκετά διαφορετική από την ιαπωνική, αλλά πολλοί συμπατριώτες της αγαπούν το ελληνικό φαγητό. «Τα πιάτα με λαχανικά είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και μας αρέσει το γεγονός ότι η ελληνική κουζίνα χρησιμοποιεί πολλά λαχανικά και όσπρια. Στους Ιάπωνες αρέσουν πολύ επίσης τα βρώσιμα άγρια φυτά, όπως τα χόρτα, επομένως έχουμε κάτι κοινό», λέει χαρακτηριστικά, ενώ υπάρχουν κι αυτοί που βρίσκουν αρκετά ξινά κάποια ελληνικά φαγητά και δεν έχουν επίσης συνηθίσει τις γεύσεις βοτάνων και μπαχαρικών, με αποτέλεσμα να μην τους αρέσουν ιδιαίτερα τα ελληνικά πιάτα.
Σοφία Παπαδοπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΕ-ΜΠΕ