Κινδυνεύει η Ελλάδα από την εκλογή Τράμπ;

10:08 8/11/2024 - Πηγή: Dimosio

Του Δήμου Βερύκιου

«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»

Προς τι η κατήφεια των Ελλήνων για την εκλογή Τράμπ; Διακυβεύονται τα συμφέροντά τους, τα εθνικά, τα οικονομικά;
Φυσικά και ΟΧΙ.
Έχει δώσει κακά δείγματα γραφής κατά την άσκηση των καθηκόντων του 45ου Προέδρου της Αμερικής; Προέβη σε κινήσεις και έλαβε αποφάσεις που ζημίωσαν την Ελλάδα;
Φυσικά και ΟΧΙ.

Επομένως, τι είναι αυτό που φόβιζε τους Έλληνες και τους έκανε να απεύχονται μια νέα

εκλογή Τράμπ;
Μήπως οι στενές – φιλικές σχέσεις του Ντοναλντ Τράμπ με τον Ταγίπ Ερντογάν;
Μα, αυτές υπήρχαν και κατά την προηγούμενη θητεία Τράμπ στον Λευκό Οίκο και οι οποίες, επί της ουσίας, δεν επηρέασαν τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ και την Τουρκία ούτε προς το καλύτερο, αλλά και ούτε προς το χειρότερο…

Για τους πιο δύσπιστους, θυμίζω ότι επί Τράμπ επιβλήθηκε το εμπάργκο στην Τουρκία και επί Μπάιντεν ξεκίνησε η διαδικασία για την άρση του, επί Τράμπ ακυρώθηκε η παράδοση των F-35 στην Τουρκία. Ο Τράμπ ήταν ο Προεδρος των ΗΠΑ που απέστειλε επιστολή στον Ερντογάν, όπου τον αποκαλούσε «ανόητο» για την εξωτερική πολιτική που επιχειρούσε να εφαρμόσει το φθινόπωρο του 2019 στο Μεσανατολικό.

Όχι, δεν έγινα ξαφνικά Τραμπικός, αλλά και δεν μπορώ να ακούω υπερβολές και πράγματα που δεν ισχύουν. Μέχρι πριν ανοίξουν οι κάλπες, σύσσωμος ο τύπος στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο Δυτικό κόσμο είχαν τίτλο «ΔΙΧΑΣΜΕΝΗ η Αμερική», όμως το τελικό αποτέλεσμα έδειξε ότι κάθε άλλο παρά διχασμένη είναι. Πρόκειται για καθαρή ΝΙΚΗ του Τράμπ! Οι Αμερικανοί ψήφισαν ΟΧΙ στους πολέμους, ΝΑΙ στις μπίζνες και στις δουλειές…

Οι Αμερικανοί δεν θέλουν να πληρώνουν μια ζωή την Ουκρανία, αλλά η Ουκρανία να συμβάλλει στην παραγωγή του παγκόσμιου πλούτου… Οι Αμερικανοί είχαν μέτρο σύγκρισης την πρώτη τετραετία Τράμπ και τη θητεία Μπάιντεν. Στο επίπεδο της οικονομίας, η Αμερική ήταν σε καλύτερη κατάσταση επί Ντόναλντ σε σχέση με του Τζο… Οι Αμερικανοί ακούμπησαν στον Τράμπ γιατί τον είδαν ως τον σκληρό μπίζνεσμαν που μπορεί να κάνει επανεκκίνηση της αμερικανικής οικονομίας.

Ο πλανήτης αναμένει παρεμβάσεις στα τέσσερα καυτά μέτωπα: Ουκρανικό, Μεσανατολικό, Ινδο-ειρηνικό και Κίνα. Όχι μόνο για παύση των πολέμων, αλλά και για την ταχεία ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων περιοχών. Η αμερικανική στρατηγική στη Μέση Ανατολή προβλέπει τη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών, το Παλαιστινιακό και το Κουρδικό απαλλαγμένα από εξτρεμιστικές οργανώσεις (Χαμάς – Χεσμπολάχ – Τσιχαντιστές). Ο Τράμπ οραματίζεται την Γάζα ως την Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής, με τη συνδρομή του Αραβικού κόσμου και του Ισραήλ, πρότζεκτ ενσωματωμένο στα επενδυτικά σχέδια της Συμφωνίας του Αβραάμ που υπέγραψε το Ισραήλ με τα περισσότερα κράτη του Αραβικού Κόλπου το 2021 υπό την πίεση του Τράμπ λίγες μόλις εβδομάδες πριν αποχωρήσει απο τον Λευκό Οίκο.

Ένα φιλόδοξο σχέδιο που δούλεψε ο Μάικλ Πομπέο ως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην αρχηγος της CIA. Είναι τυχαίο ότι ο τέως επικεφαλής της αμερικανικής αντικατασκοπείας και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έκανε «ιδιωτική επίσκεψη» στην Ελλάδα και συναντήθηκε με τον ιδιοκτήτη κολοσσιαίας κατασκευαστικής εταιρίας που ξεκίνησε από την Μέση Ανατολή και απλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ από την δεκαετία του ‘80 κατοικοεδρεύει ο ίδιος και η οικογένειά του στην Αθήνα. Πρόκειται για την εταιρία που σχεδιάζεται να αναλάβει την ανοικοδόμηση της Γάζας!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που πρόσφατα επισκέφτηκε τον Έβρο ζήτησε από τις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες να είναι έτοιμες να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση της Οδυσσού.
Η εκλογή Τράμπ φέρνει τον Πούτιν πιο κοντά στον Λευκό Οίκο, ενώ απομακρύνει το Λονδίνο και το Βερολίνο. Το κλάμπ των ισχυρών στην Ευρώπη μεταβάλλεται. Η Γερμανία μπήκε σε τροχιά αποβιομηχανοποίησης, ενώ αντιθέτως η Πολωνία και η Ουγγαρία διανύουν περίοδο βιομηχανικής ανάπτυξης.

Οι δασμοί ο μεγαλύτερος φόβος των αγορών. Υπό τον φόβο αυτό η εκλογή Τράμπ αυτόματα  “κοκκίνησε” τις ευρωαγορές. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει δεσμευτεί να επιβάλει δασμούς (τουλάχιστον) 10% στις εισαγωγές, δηλώνοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να “πληρώσει μεγάλο τίμημα” για το ότι δεν αγοράζει αρκετά αμερικανικά προϊόντα.

Η πρώτη αντίδραση των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών Mercedes-Benz και BMW  ήταν να “χάσουν” έως και 6,5% λόγω ανησυχιών για πιθανούς δασμούς εισαγωγής στις ΗΠΑ. Η Ευρώπη όπως …έστρωσε τα τελευταία χρόνια καλείται να κοιμηθεί. Η Ελλάδα που έχει μάθει να κοιμάται στα σανίδια δεν έχει να φοβάται μήπως και χάσει το πάπλωμα. Άλλωστε, ένα μεγάλο μέρος της ομογένειας διατηρεί άριστες σχεσεις με το στρατόπεδο Τράμπ. Είναι και ο Ελπιδοφόρος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής που έσπευσε εγκαίρως να πιάσει στασίδι στο στρατόπεδο των Ρεμπουμπλικάνων, αν και οι σχέσεις του με την κυβέρνηση των Αθηνών έχουν ψυχρανθεί…

Αλλά, όπως λέει και το άσμα, «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»…

Του Ηλία Ψυχογιού

Η Ελλάδα πρέπει να είναι σκεπτική για την επανεκλογή Τραμπ

Πριν από οποιαδήποτε έκφραση γνώμης για τις επιπτώσεις του αποτελέσματος των αμερικανικών εκλογών, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στις αμερικανικές εκλογές ψηφίζουν οι Αμερικανοί πολίτες για τη δική τους κυβέρνηση. Συνεπώς ψηφίζουν αυτόν που θεωρούν ότι θα φέρει το μεγαλύτερο όφελος στη χώρα τους. Αυτό οφείλω να το αναφέρω καθώς, τις τελευταίες μέρες, άνθρωποι οι οποίοι ιδεολογικά ανήκουν είτε στο ένα είτε στο άλλο στρατόπεδο, αλλά δεν είναι Αμερικανοί, σχεδόν έχουν «βγει στο κλαρί» απέναντι σε όσους θεωρούν αντιπάλους τους.

Αρχικά να επισημάνουμε ότι η δεύτερη θητεία Τραμπ δεν έχει καμία σχέση με την πρώτη, τόσο από την άποψη της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης στις ΗΠΑ όσο και σε σχέση με το διεθνές περιβάλλον.

Στην πρώτη θητεία Τραμπ δεν είχε συμβεί ούτε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ούτε η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, γεγονότα τα οποία έχουν αναδιαμορφώσει τον παγκόσμιο χάρτη, είτε αρέσει σε ορισμένους είτε δεν αρέσει.

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπάιντεν, με την επίσημη κρατική υιοθέτηση του άκρατου δικαιωματισμού, διαμορφώθηκε ένα κοινωνικό περιβάλλον συνολικής αντίδρασης απέναντι στο “new speak” και τη ριζοσπαστικοποίηση της Gen Z. Κι αν το “new speak” και ο δικαιωματισμός για τους Democrats θεωρούνται αποδεκτά, τελικά, όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών, για την κοινωνία δεν ήταν.

Ο Τραμπ συνεπώς βρίσκει έναν ιδεολογικό δρόμο απείρως ομαλότερο συγκριτικά με την πρώτη του περίοδο όπου παρέλαβε από έναν πρόεδρο εξαιρετικά αγαπητό, τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος, παρά τις ιδεολογικές του καταβολές, δεν διολίσθησε στις υπερβολές της περιόδου Μπάιντεν – Χάρις. Πράγμα που διέσωσε τότε τόσο τον ίδιο όσο και τους Δημοκρατικούς.

Αναφορικά με τη χώρα μας, η κατάσταση επίσης διαφέρει από την πρώτη φορά. Όχι τόσο γιατί οι προσβάσεις μας στο νέο περιβάλλον της Ουάσιγκτον είναι διαφορετικές (πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν σχέσεις του ελληνικού πολιτικού συστήματος με τους Ρεπουμπλικάνους), αλλά επειδή οι σχέσεις των εχθρικών μας γειτόνων με τη νέα κατάσταση στις ΗΠΑ δεν είναι και οι καλύτερες δυνατές. Και αυτό περιλαμβάνει τόσο τους εξ ανατολών όσο και τους βόρειους γείτονές μας.

Ο Τραμπ μπορεί να λέει ότι θα σταματήσει άμεσα τον πόλεμο στην Ουκρανία (θα το εξετάσουμε σε λίγο και αυτό), ταυτόχρονα όμως είναι δηλωμένος θερμός φίλος του Νετανιάχου. Τόσο θερμός που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός έσπευσε να κάνει μία ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, η οποία δεν δείχνει την ύπαρξη απλώς πολιτικών σχέσεων αλλά κυριολεκτικά αδελφικών.

Την ίδια στιγμή, διά της μεθόδου proxy «ο εχθρός του φίλου μου είναι εχθρός μου», ο παλιός φίλος του Τραμπ, Ταγίπ Ερντογάν, δεν φαίνεται να διαθέτει τις προγενέστερες δυνατότητες παρέμβασης στον Λευκό Οίκο.

Μην είναι που στον πόλεμο της Ουκρανίας στηρίζει τον Πούτιν, αλλά στέλνει drones στον Ζελένσκι;

Μην είναι που οι σχέσεις του με τον Νετανιάχου είναι τόσο καλές όσο οι σχέσεις Πούτιν – Ζελένσκι; (sic)

Θα σας γελάσω. Μπορεί να είναι τα παραπάνω και μερικά ακόμα.

Κι ας έσπευσε να «υποβάλει τα σέβη του» μέσω X ο Ταγίπ.

Και για την Ουκρανία όμως, ο νεοεκλεγείς Aμερικανός πρόεδρος μπορεί να έχει πει ότι θα σταματήσει την υποστήριξη στον Ζελένσκι, αλλά αυτό θα ισχύσει υπό έναν όρο: Μόνο αν ο Πούτιν δεν αποδεχθεί την ειρηνευτική πρόταση που θα του προτείνει η αμερικανική πλευρά. Ποια θα είναι αυτή, ακόμα δεν ξέρουμε. Και καθώς ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου είναι απρόβλεπτος, δεν μπορούμε καν να την υποθέσουμε.

Όποιος λοιπόν βιάζεται να πιστέψει ότι ο Τραμπ θα δώσει «γη και ύδωρ» στον Ρώσο πρόεδρο, ας περιμένει λίγο. Είπαμε, τα πράγματα δεν είναι όπως την πρώτη φορά.

Αναφορικά με τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ – Ελλάδας με απασχολούν, διά της επαγωγικής μεθόδου, κυρίως οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία. Τίποτα άλλο. Ούτε καν οι απειλές περί δασμών στα ευρωπαϊκά βιομηχανικά προϊόντα. Μπορώ μάλιστα να πω ότι βαθιά μέσα μου, ο «σκοτεινός» μου εαυτός αισθάνεται χαιρέκακα που μόλις εκλέχθηκε ο Τραμπ, «έπιασε βήχας» τη γερμανική οικονομία. Karma is a bitch!

Ολοκληρώνοντας, και σύμφωνα με την ιστορική ρήση ότι «Τα κράτη δεν έχουν σταθερές φιλίες αλλά μόνο σταθερά συμφέροντα», θα συμβούλευα άπαντες να παραμείνουν ήρεμοι. Ο κόσμος ίσως τελικά και να χρειαζόταν αυτό το ισχυρό σοκ, ώστε να αντιληφθούν όλοι πως όσα πιστεύουν οι πολιτικοί ότι απασχολούν τους πολίτες, συχνά έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα όσο το λάδι με το νερό.

Συνεπώς, η Ελλάδα πρέπει να είναι σκεπτική για την επανεκλογή Τραμπ μόνο εάν η Τουρκία αποφασίσει να γυρίσει «με χέρια και με πόδια» προς τη Δύση, τις ΗΠΑ και μακριά από το ακραίο ισλάμ, το Ιράν και την Κίνα.

Παρότι αυτό δεν είναι τόσο πιθανό, ο Ερντογάν φημίζεται για το ανατολίτικο παζάρι του. Ας μην απορήσει λοιπόν κανείς αν τον δει να εμφανίζεται πιο Αμερικανός ακόμα και από τον ίδιο τον Τραμπ!

Πάντως, όπως και την «πρώτη φορά Τραμπ», δεν θα βαρεθούμε.

Δείτε ΕΔΩ περισσότερα “Debate” μεταξύ Βερύκιου-Ψυχογιού