This is not America? Sha la la la la

09:51 8/11/2024 - Πηγή: Dimosio

“This Is Not America”. Η απορία του τίτλου, έχει να κάνει με τραγούδι του μεγάλου David Bowie. Στο τραγούδι βέβαια ο καλλιτέχνης δεν αναρωτιέται, όπως στον τίτλο αλλά διαπιστώνει. Ίσως παρόμοια διαπίστωση έκαναν και πολλοί άλλοι, που, κατά την προσφυή παρατήρηση του Αντώνη Πανούτσου στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, «όπως συνηθίζεται στο ποδόσφαιρο, έκαναν την επιθυμία προγνωστικό», και περίμεναν διαφορετικά αποτελέσματα για τις εκλογές των ΗΠΑ. 

Μια προσεκτική

μελέτη και μια αποστασιοποιημένη από επιθυμίες και πόθους, ευσεβείς ή μη, παρατήρηση, της όλης προεκλογικής περιόδου αλλά και όλης της προηγούμενης τετραετίας, θα επέτρεπε στους οξυδερκείς να προβλέψουν αυτό που τελικά συνέβη. Η επικράτηση Trump θα έπρεπε να θεωρείται αν όχι αναμενόμενη, οπωσδήποτε πάντως εξαιρετικά πιθανή, τουλάχιστον με τα δεδομένα του τελευταίου χρόνου.

Θεωρώ πως δεν έχει νόημα να προσθέσω μία ακόμη ανάλυση στο γιατί τελικά επικράτησε ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων απέναντι στην Harris: άφθονες οι σχετικές αναλύσεις χθες και σήμερα στον Τύπο και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, άλλοτε εμβριθείς και άλλοτε επιπόλαιες. Θα σταθούμε λίγο σε κάποια άλλα στοιχεία.

Οι ΗΠΑ είναι μια χώρα με έκταση 9.833.520 km2. Ελάχιστα μικρότερη από την ευρωπαϊκή μας ήπειρο που έχει έκταση 10.180.000 km². Έχει πληθυσμό 337.064.100, περίπου δηλαδή τους μισούς σε σχέση με την Ευρώπη αλλά είναι αρκετά αραιοκατοικημένη χώρα. Γίνεται δηλαδή σαφές πως ουσιαστικά, αν και μιλάμε για ένα κράτος, στην πραγματικότητα μιλάμε για μια ήπειρο. Η οποία είναι χωρισμένη σε Πολιτείες, οι οποίες δεν θα πρέπει να νοούνται ως κάτι αντίστοιχο με τους δικούς μας «νομούς», καθώς το κάθε “state” είναι ένα μικρό κράτος στην πραγματικότητα, με μεγάλο βαθμό αυτονομίας και ένα μικρό μόνο, εξαιρετικά σημαντικών βεβαίως, αριθμό εξουσιών να εκχωρείται από τις Πολιτείες στην Ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Αλήθεια, μπορούμε να σκεφτούμε τον κάτοικο της Αλάσκα και εκείνον της Χαβάη να ψηφίζουν για τον ίδιο Πρόεδρο; Τηρουμένων των αναλογιών δηλαδή να ψηφίζουν στην Ευρώπη ο Φινλανδός, ο Πορτογάλος, ο Δανός και ο Έλληνας τον ίδιο άνθρωπο που θα έχει στα χέρια τους τις αντίστοιχες εξουσίες με αυτές του POTUS;

Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε αυτή την αντιστοιχία, θα καταλάβουμε σίγουρα κάτι βασικό: ότι πέραν των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, φυλών, πολιτισμικού και εκπαιδευτικού υποβάθρου που έχουν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες στις ΗΠΑ κλπ, υπάρχουν και άλλες διαφορές που σχετίζονται με τον τόπο ή ακόμη και με το κλίμα. Αλλιώς απασχολεί το μεταναστευτικό τη Florida και αλλιώς τη New York State, όπως κι εδώ, σε εμάς, αλλιώς βιώνει τη λαθρομετανάστευση η Λέσβος και αλλιώς η Αιτωλοακαρνανία ή ο δήμος Γλυφάδας.

Συνεπώς, κάθε πρόβλεψη σχετικά με τις αμερικανικές εκλογές, πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψιν πάρα πάρα πολλές παραμέτρους, που συχνά εμείς ως Ευρωπαίοι αδυνατούμε να καταλάβουμε. Φανταζόμαστε μήπως πως ο μέσος κάτοικος της Alabama γνωρίζει έστω και κατά που πέφτει η Ουκρανία ή τι σημαίνει η εδώ και 50 χρόνια τουρκική στρατιωτική κατοχή της Κύπρου; Κι αν γνωρίζει, τον απασχολεί; Προφανώς και όχι. Ακόμη και η woke ατζέντα που εν πολλοίς έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτές τις εκλογές, είναι κάτι τελείως διαφορετικό στις ΗΠΑ απ’ ό,τι στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα.

Τι πρόκειται να γίνει; Κανείς δεν ξέρει. Όχι μόνο γιατί προφανώς ουδείς διαθέτει μαντικές ικανότητες αλλά και γιατί, ο Trump είναι ένας απολύτως αστάθμητος παράγων. Αυτό είναι κι εκείνο που, κατά την ταπεινή μου άποψη, τον καθιστά επικίνδυνο. Θεωρητικά έστω. Κι αν σε αυτό προσμετρηθεί και το γεγονός πως αυτή που επίκειται θα είναι η δεύτερη και τελευταία θητεία του, τότε αυτό σημαίνει πως όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Από τα πιο δυσοίωνα μέχρι τα λιγότερο δυσοίωνα. Ως εκεί.

**Ο Ευάγγελος Κούμπουλης είναι ιστορικός και υπ. Διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ

Διαβάστε ΕΔΩ κι άλλες απόψεις