Ο Σαμαράς στόχευε Μητσοτάκη αλλά πέτυχε Καραμανλή

11:47 18/11/2024 - Πηγή: Dimosio

Παρατηρώ όλες τις «βαθυστόχαστες» αναλύσεις μετά τη διαγραφή Σαμαρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Όλοι προσπαθούν να αναλύσουν τα δήθεν βαθύτερα αίτια για τον πόλεμο που έχει κηρύξει ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ στην ίδια τη ΝΔ και τον αρχηγό της.

Στην πραγματικότητα, τα αίτια της πολεμικής Σαμαρά είναι πολύ πιο γήινα:

Ο Σαμαράς ήθελε να γίνει

επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε.. Δεν έγινε και το κρατάει μανιάτικο.Ο Σαμαράς ήθελε στη συνέχεια να γίνει ΠτΔ. Κατάλαβε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί ο ΠτΔ πρέπει να έχει μη διχαστικά χαρακτηριστικά, ενώ ο ίδιος είναι ένας συγκρουσιακός άνθρωπος.Ο Σαμαράς θεωρούσε ότι, επειδή βοήθησε τον Μητσοτάκη να γίνει πρόεδρος της ΝΔ, απέκτησε το δικαίωμα να συγκυβερνά τη ΝΔ μαζί του.

Υπάρχουν βέβαια κι άλλα αίτια, ακόμα πιο πεζά…

Πιστεύω ότι αν μια φορά το δεκαπενθήμερο ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβγαζε τον Σαμαρά για ψαράκι στην Καστέλα, για να ακούσει τις απόψεις του, ίσως σήμερα ο τέως πρόεδρος, τέως πρωθυπουργός και, οσονούπω εκ νέου τέως μέλος της ΝΔ, θα ήταν περισσότερο ήρεμος.

Αν δηλαδή ο Μητσοτάκης λειτουργούσε όπως ο Γιώργος Κωνσταντίνου με τον κινηματογραφικό μεγάλο του αδελφό στην ταινία «Καλωσήρθε το δολάριο», πιθανόν να ήταν διαφορετική η κατάσταση σήμερα.

(Σημ.: Στην ταινία, στο τέλος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου λέει σε έναν φίλο του για τον αδελφό του, τον οποίο κατάφερε να στρώσει στη δουλειά: «τι να κάνω χρυσέ μου, τον δουλεύω για να δουλεύει».)

Ο Μητσοτάκης ,όμως, δεν είναι Κωνσταντίνου και δεν έχει καλή σχέση με τα καλοπιάσματα. Αυτό το ένιωσε στο παρελθόν ένας βουλευτής που ήθελε με το ζόρι να κατεβάσει υποψήφιο το γιο του και άλλος τέως βουλευτής που ήθελε να κατεβάσει με τον ίδιο τρόπο υποψήφια την κόρη του. Ο πρώτος κατάφερε να σώσει την έδρα του, ο δεύτερος όχι.

Ο Σαμαράς λοιπόν, με τα πολύ γήινα αιτήματα τα οποία δεν έγιναν δεκτά από τον Μητσοτάκη, αποφάσισε να λειτουργήσει όπως τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, που ξήλωσε τις επωμίδες ενός υπαστυνόμου στον Μελιγαλά κατά την τελετή μνήμης: να βγει στο αντάρτικο.

Και ο Μητσοτάκης, γνωρίζοντας το χαρακτήρα του, τον άφησε να εκτεθεί:

Εκτέθηκε με την εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, όπου βρέθηκε να τον χειροκροτούν οι ίδιοι που ήθελαν τον κλείσουν φυλακήΕκτέθηκε με τη φιλική κουβεντούλα με αυτόν που ήθελε να κλείσει τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και να ιδρύσει το SYRIZA Channel και μετά καταδικάστηκε 13-0Εκτέθηκε ακόμα και με το βιβλίο που επέλεξε να παρουσιάσει

Αυτό το τελευταίο λάθος βέβαια το έκανε και ο Καραμανλής, αλλά αυτός είναι άλλη ιστορία…

Και, φυσικά, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα με την τελευταία του συνέντευξη όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, υπονοεί εθνική μειοδοσία από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό εξωτερικών. Παντελής έλλειψη του μέτρου.

Στο τέλος όμως, όπως και το 1993, εκτίθεται από τους ίδιους που τον σπρώχνουν να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Τότε, η ομάδα που τον ώθησε να ρίξει την Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ, ώστε στη συνέχεια να την παραδώσει σε αυτόν που θεωρούσαν ως τον φυσικό της ιδιοκτήτη.

Τώρα, οι ίδιοι που ζητωκραύγαζαν στις ομιλίες του, κάνουν τις πάπιες και κοιτούν να διασφαλίσουν την επανεκλογή τους…

Και η διαπίστωση αυτού του γεγονότος, της παράσυρσής του δηλαδή από καλοθελητές, ίσως να είναι και το γεγονός που τον έκανε να δώσει την τελευταία συνέντευξη και να προκαλέσει τη διαγραφή του. Γιατί κατάλαβε…

Κατάλαβε ότι ακόμα και το 1993, τον έπεισαν να ρίξει την κυβέρνηση του ανθρώπου που τον ευεργέτησε πολιτικά, ώστε να μην κόψει την πορεία του «φυσικού ιδιοκτήτη».

Γι’ αυτό κι αυτός, ως άλλος Σαμψών, στη συνέντευξή του προτείνει τον Κώστα Καραμανλή για ΠτΔ, ώστε να «κάψει» το όνομα. Μετά από 47 χρόνια στην πολιτική, ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να προσπαθήσει να πάρει μαζί του στην πολιτική λήθη αυτούς που από το 1990 τον σπρώχνουν σε αλλεπάλληλα λάθη. Κι έστω και στα δυσμάς του πολιτικού του βίου, χωρίς να το καταλαβαίνει, εκδικείται αυτούς που του βάζουν τρικλοποδιές από τότε που ήταν νεαρός βουλευτής έως και σήμερα. Και αυτοί δεν ήταν ούτε ο Κυριάκος, πολύ περισσότερο δεν ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Πρόεδρε Αντώνη Σαμαρά, ήμουν ο πρώτος που έγραψα επώνυμα και δημόσια ότι καλώς δεν παρέδωσες το Μαξίμου στον Αλέξη Τσίπρα. Ήταν μία ευθεία πράξη υπεράσπισης της Δημοκρατίας (του πολιτεύματος, όχι της εφημερίδας). Με τις σημερινές σου ,όμως, ενέργειες με κάνεις να αναρωτιέμαι αν το έκανες από πραγματική αίσθηση ευθύνης ή από γινάτι που έχασες τις εκλογές. Ακόμα κι έτσι όμως, καλώς έπραξες. Κι ένα χαλασμένο ρολόι άλλωστε, δυο φορές την ημέρα δείχνει τη σωστή ώρα.

Αγαπητοί φίλοι, για να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι μεταξύ μας: Ο Αντώνης Σαμαράς με τις ενέργειές του είχε στόχο να κάνει ζημιά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατάφερε όμως με αθέλητη μαεστρία να εκδικηθεί τον Καραμανλή!

Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες απόψεις