Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους δεν ήταν «μόνος»

16:50 5/10/2024 - Πηγή: Reporter

Ο τεράστιος αστεροειδής που χτύπησε τη Γη και εξαφάνισε τους δεινόσαυρους πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια δεν ήταν μόνος του, όπως επιβεβαιώνουν επιστήμονες. Ένας δεύτερος, μικρότερος διαστημικός βράχος έπεσε στη θάλασσα, στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Αφρικής, δημιουργώντας έναν μεγάλο κρατήρα, κατά την ίδια εποχή.

Επρόκειτο για ένα «καταστροφικό γεγονός», λένε οι επιστήμονες, που πιθανότατα προκάλεσε ένα τσουνάμι ύψους τουλάχιστον 800 μέτρων που διέσχισε τον Ατλαντικό ωκεανό.

Ο δρ Uisdean Nicholson από το Πανεπιστήμιο Heriot-Watt ανακάλυψε για πρώτη φορά τον κρατήρα Nadir το

2022, αλλά ένα σύννεφο αβεβαιότητας παρέμενε πάνω από το πώς πραγματικά σχηματίστηκε.

Πλέον, ο δρ Nicholson και οι συνάδελφοί του είναι σίγουροι ότι η κοιλότητα των 9 χιλιομέτρων προκλήθηκε από έναν αστεροειδή που έπεσε στον πυθμένα της θάλασσας.

Δεν μπορούν να χρονολογήσουν ακριβώς το γεγονός ή να πουν αν προηγήθηκε ή ακολούθησε τον αστεροειδή που άφησε τον κρατήρα Chicxulub πλάτους 180 χιλιομέτρων στο Μεξικό και έβαλε τέλος στη «βασιλεία» των δεινοσαύρων. Όμως, λένε ότι ο μικρότερος βράχος έπεσε, επίσης, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου, όταν εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι.

Καθώς συνετρίβη στην ατμόσφαιρα της Γης, ο αστεροειδής σχημάτισε μια μπάλα φωτιάς. «Φανταστείτε ότι ο αστεροειδής θα χτυπούσε (για παράδειγμα) τη Γλασκώβη, ενώ εσείς βρισκόσαστε στο Εδιμβούργο, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά. Η πύρινη σφαίρα θα είχε περίπου 24 φορές το μέγεθος του Ήλιου στον ουρανό - αρκετή για να βάλει φωτιά σε δέντρα και φυτά στο Εδιμβούργο», λέει ο Δρ Nicholson. Θα ακολουθούσε μια εξαιρετικά δυνατή έκρηξη αέρα, πριν από σεισμική δόνηση περίπου 7 βαθμών.

Τεράστιες ποσότητες νερού πιθανότατα έφυγαν από τον πυθμένα της θάλασσας και αργότερα κατέβηκαν ξανά, δημιουργώντας μοναδικά αποτυπώματα στον πυθμένα.

Είναι ασυνήθιστο για τόσο μεγάλους αστεροειδείς να βγαίνουν από το ηλιακό μας σύστημα με πορεία προς τον πλανήτη μας μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο ένας από τον άλλο. Όμως, οι ερευνητές δεν γνωρίζουν γιατί δύο από αυτούς χτύπησαν τη Γη τόσο κοντά μεταξύ τους.

Ο αστεροειδής που δημιούργησε τον κρατήρα Nadir είχε πλάτος περίπου 450-500 μέτρα και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι χτύπησε τη Γη με ταχύτητα περίπου 72.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Το «πλησιέστερο» ανάλογο γεγονός που έχει ζήσει η ανθρωπότητα ήταν το συμβάν της Τουνγκούσκα το 1908, όταν ένας αστεροειδής 50 μέτρων εξερράγη στον ουρανό πάνω από τη Σιβηρία.

Ο αστεροειδής Nadir είχε περίπου το μέγεθος του Bennu, ο οποίος είναι σήμερα το πιο επικίνδυνο αντικείμενο που βρίσκεται σε τροχιά κοντά στη Γη. Οι επιστήμονες της NASA λένε ότι η πιο πιθανή ημερομηνία που ο Bennu θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη είναι η 24η Σεπτεμβρίου 2182. Όμως, εξακολουθεί να είναι μόλις 1 πιθανότητα στις 2.700.

Δεν έχει υπάρξει ποτέ σύγκρουση αστεροειδούς αυτού του μεγέθους στην ανθρώπινη ιστορία, ενώ συνήθως οι επιστήμονες μελετούν διαβρωμένους κρατήρες στη Γη ή εικόνες κρατήρων σε άλλους πλανήτες για να βγάλουν συμπεράσματα.

Για την περαιτέρω κατανόηση του κρατήρα Nadir, ο Δρ Nicholson και η ομάδα του ανέλυσαν τρισδιάστατα δεδομένα υψηλής ανάλυσης από μια γεωφυσική εταιρεία που ονομάζεται TGS. Οι περισσότεροι κρατήρες είναι διαβρωμένοι, αλλά ο συγκεκριμένος ήταν καλά διατηρημένος, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούσαν να εξετάσουν περαιτέρω τα επίπεδα των πετρωμάτων.

«Είναι η πρώτη φορά που καταφέρνουμε να δούμε το εσωτερικό ενός κρατήρα πρόσκρουσης όπως αυτός - είναι πραγματικά συναρπαστικό», λέει ο δρ Nicholson, προσθέτοντας ότι υπάρχουν μόλις 20 θαλάσσιοι κρατήρες στον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει μελετηθεί με τέτοια λεπτομέρεια.

#αστεροειδής #δεινόσαυροι #Γη #NASA #επιστήμονες