«Σε 10… μήνες κανείς δεν θα θυμάται τίποτε» από τις πλημμύρες στη Δ. Αττική

11:05 18/11/2017 - Πηγή: Enypografa

Τι άρθρο να γράψεις με 17 νεκρούς (και δυστυχώς ο τραγικός απολογισμός μεγαλώνει διαρκώς) και ακόμη έξι αγνοούμενους; Τι νέο να πεις, όταν ειπώθηκαν όλα (για πολλοστή φορά) σε κάθε είδους ΜΜΕ, από κάθε αρμόδιο και μη, σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους; Τι να ψελλίσεις σε μια χώρα που αυτοί που κυβερνούν, μετά την τραγωδία, πάνε στον Εισαγγελέα να καταθέσουν μηνύσεις «για να τιμωρηθούν κάποιοι»(!), αντί να οδηγηθούν οι ίδιοι σιδεροδέσμιοι μπροστά στον Εισαγγελέα για να τους απαγγελθούν κατηγορίες;

«Σε 10… μήνες κανείς

δεν θα θυμάται τίποτε», για να παραφράσουμε μια ιστορική ατάκα για το Σκοπιανό του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ίσως και σε λιγότερο χρονικό διάστημα, θα ξεχάσουμε τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τις ζημιές και θα συνεχίσουμε τη ζωή μας. Όπως κάναμε και με τόσα άλλα που χρόνια τώρα συμβαίνουν στην κακοπαθημένη αυτή χώρα, με τους κακομαθημένους κατοίκους και τους κάκιστους πολιτικούς.

Ο όρος της ατομικής ευθύνης είναι άγνωστος στο εθνικό μας λεξιλόγιο. Τον έχουμε αντικαταστήσει από άλλους, πιο βολικούς όρους. Έτσι, μιλάμε για «συλλογική ευθύνη», «διαχρονική ευθύνη», «πολιτική ευθύνη» κ.ο.τ., ώστε ν’ αποφύγουμε τον κίνδυνο να την προσωποποιήσουμε, από φόβο «μην σπάσει ο διάολος το ποδάρι του» και καθίσει κάποιος «αρμόδιος» στο σκαμνί.

_______________________Τι άρθρο να γράψεις με 17 νεκρούς και ακόμη έξι αγνοούμενους; Τι νέο να πεις σε όσους προτιμούν ν’ ακούν μόνο ό,τι ευχαριστεί τ’ αφτιά τους και «ξεπλένει» τις ατομικές ευθύνες τους;_______________________

Θα θρηνήσουμε πολλούς νεκρούς ακόμη, από φωτιές, από πλημμύρες, από τροχαία, από…

Θα καταγράψουμε ακόμη μεγαλύτερες ζημιές σε κτήρια, σε οικονομία, σε νοικοκυριά, σε…

Θα κλάψουμε πολλές φορές ακόμη πάνω από τα συντρίμμια της ατομικής, αλλά και της εθνικής μας συμφοράς, τουλάχιστον τόσες όσες θα χρειαστεί μπας και συνειδητοποιήσουμε ότι, συνήθως, «όπως στρώνουμε θα κοιμηθούμε».

Πολιτικοί (κεντρικοί και τοπικοί) και δημοσιογράφοι, όλοι ευχόμαστε να είναι οι τελευταίοι νεκροί, όταν ξέρουμε ότι δεν θα είναι. Και το ξέρουμε γιατί γνωρίζουμε ότι δεν κάναμε και δεν θα κάνουμε τίποτε για να το αποτρέψουμε. Οι πρώτοι θα περιοριστούν σε δηλώσεις συμπαράστασης, ευχολόγια, καταγγελίες και μετά θ’ ανοίξουν ένα νέο θέμα στην πολιτική ατζέντα, για να ξεχαστούμε. Οι δεύτεροι, θα πάρουμε εντυπωσιακά πλάνα και φωτογραφίες, θα φιλοξενήσουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες παθόντων, θα «ανακρίνουμε» τους πολιτικούς για τις ευθύνες τους και μετά θ’ ακολουθήσουμε την ατζέντα που θα μας υποδείξουν…

Όσο για τους «απλούς» πολίτες… Αυτοί θα συνεχίσουν να καταγγέλλουν τα εγκλήματα της Πολιτείας εις βάρος τους, ξεχνώντας πολλές φορές ότι και οι ίδιοι «λάδωσαν» κάποιες υπηρεσίες για να «παρακάμψουν» διαδικασίες, να νομιμοποιήσουν αυθαίρετα και, τελικώς, να θέσουν ασυνείδητα τη ζωή των ίδιων και των άλλων γύρω τους σε κίνδυνο.

Τι άρθρο να γράψεις με 17 νεκρούς και ακόμη έξι αγνοούμενους; Τι νέο να πεις σε όσους προτιμούν ν’ ακούν μόνο ό,τι ευχαριστεί τ’ αφτιά τους και «ξεπλένει» τις ατομικές ευθύνες τους;

Και δεν πιάνει και μια καλή «μπόρα», μπας και παρασύρει τα «μπάζα» και μείνουν πίσω τα «υλικά» που μπορεί να οικοδομήσουν μια άλλη χώρα…

Υ.Σ.: Σε όλες τις προηγούμενες αναφορές υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, μόνο που προς το παρόν περιορίζονται στο να επιβεβαιώνουν τον κανόνα… Είναι ακριβώς τα «υλικά» που ελπίζουμε να παραμείνουν για να βοηθήσουν στο νέο ξεκίνημα, όποτε έρθει αυτό.

The post «Σε 10… μήνες κανείς δεν θα θυμάται τίποτε» από τις πλημμύρες στη Δ. Αττική appeared first on Ενυπόγραφα.