Ζηλεύω που δεν έχω μαθητές και μαθήτριες

07:09 3/10/2019 - Πηγή: Esos

Του Νίκου ΤσούλιαΣτην αρχή δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Θεωρείς ότι είναι κάποιο είδος διακοπών. Στη συνέχεια νιώθεις μια αμηχανία οφειλόμενη στην απώλεια μιας απόλυτης και διαχρονικής ομορφιάς της ζωής σου.Ακολουθεί μια αίσθηση (ως αντίβαρο αυτών), μια αίσθηση πρωτόγνωρης ελευθερίας, αφού για πρώτη φορά στην προσωπική διαδρομή σου δεν έχεις τυπικές καθημερινές υποχρεώσεις. Αλλά μετά επανέρχεται κατά κύματα είτε για κάποιους συγκεκριμένους λόγους (επιστροφή στα θρανία τον Σεπτέμβρη, πανελλαδικές εξετάσεις…) είτε απροσδιόριστα και τυχαία, η βαθιά νοσταλγία της διδασκαλίας, της πιο ιερής κοινωνικής λειτουργίας: να έχειςΕντάξει, ασχολείσαι με άλλα πεδία τώρα. Αλλά τα κύρια πεδία σου, το γράψιμο και το διάβασμα, ήταν και είναι το σταθερό νήμα της...

Keywords
Τυχαία Θέματα