Μία χρυσή αλυσίδα με τον ένα Θεό

09:55 12/3/2025 - Πηγή: dogma

Η Αγία Τριάδα, καθώς διέρχεται από όλους, από τους πρώτους ως τους τελευταίους, σαν δηλαδή να διέρχεται από κάποιο κεφάλι ως τα πόδια, τους συγκροτεί όλους, τους συγκολλά δηλαδή και τους συνενώνει και τους συνδέει με τον εαυτό της, και καθώς τους συγκροτεί όλους, τους κάνει στερεούς και ακλόνητους· φανερώνεται και γνωρίζεται στον καθένα απ’ αυτούς μία και η ίδια, η οποία είναι ο Θεός, που μπροστά του και οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι, και οι πρώτοι είναι όπως οι τελευταίοι.

Πρέπει εμείς οι πιστοί να βλέπουμε όλους τους πιστούς σαν ένα, και να θεωρούμε ότι ο Χριστός

υπάρχει στον καθένα απ’ αυτούς, και να βρισκόμαστε διατεθειμένοι έτσι ως προς την αγάπη προς αυτόν, ώστε να είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε γι’ αυτόν τις ψυχές μας (Ιω. 15:13). Ούτε βέβαια πρέπει να λέμε ή να θεωρούμε διόλου κάποιον κακό, αλλά όλους να τους βλέπουμε σαν καλούς, όπως είπαμε· και αν δηλαδή δεις κάποιον να ενοχλείται από τα πάθη, να μη μισήσεις τον αδελφό, αλλά τα πάθη που τον πολεμούν, και αν δεις ότι βασανίζεται από τις επιθυμίες και τις εμπαθείς συνήθειες, να τον σπλαχνισθείς περισσότερο, μήπως κάποτε πειρασθείς και συ ο ίδιος, επειδή είσαι κάτω από τη μεταβολή της ύλης, που εύκολα μας επηρεάζει.

Όπως τα νοερά τάγματα των ουρανίων δυνάμεων φωτίζονται από τον Θεό, με τη σειρά, από την πρώτη αγγελική ταξιαρχία στη δεύτερη, και από τη δεύτερη στην τρίτη, και καθεξής, με το να διέρχεται δηλαδή η θεία φωτοχυσία σε όλες, έτσι και οι άγιοι, με το να φωτίζονται από τους θείους αγγέλους, επειδή συνδέονται και συνενώνονται με το δεσμό του Πνεύματος, γίνονται ισότιμοι και εφάμιλλοι μ’ αυτούς. Διότι οι άγιοι, που προέρχονται με την εργασία των εντολών του Θεού από τους αγίους, που προηγήθηκαν από γενεά σε γενεά, καθώς προσκολλώνται σ’ αυτούς, φωτίζονται παρόμοια μ’ εκείνους, με το να αποκτούν τη χάρη του Θεού, ανάλογα με τη συμμετοχή τους σ’ αυτή τη χάρη, και γίνονται σαν μία χρυσή αλυσίδα, με το να είναι ο καθένας απ’ αυτούς ένας κρίκος και να συνδέεται με τον προηγούμενό του με την πίστη και τα έργα και την αγάπη, ώστε οι ίδιοι να είναι και να γίνονται μία αλυσίδα με τον ένα Θεό, και να μην μπορεί αυτή να διασπασθεί εύκολα.

Αν κάποιος τυχαίνει να είναι κίβδηλος από την υποκρισία, ή αξιόμεμπτος από τα έργα, ή λίγο εξασθενημένος από ένα πάθος, ή κάπως ελλιπής κατά ένα μέρος από την αμέλεια, αυτός δεν συναριθμείται με τους άρτιους, αλλά αποβάλλεται ως άχρηστος και ανίκανος, για να μην κάνει να διασπασθεί ο δεσμός της αλυσίδας κατά τον καιρό της έντασης, και προκαλέσει διάσταση στα αδιάστατα και λύπη στα δύο μέρη, επειδή εκείνοι που προηγήθηκαν θα πονούν γι’ αυτούς που ακολουθούν, και αυτοί που ακολουθούν θα πονούν για το χωρισμό τους απ’ αυτούς που προηγήθηκαν.

Εκείνος που δεν επιθυμεί με αγάπη και δυνατή επιθυμία την ένωση με τον τελευταίο από όλους τους αγίους, δια μέσου της ταπεινοφροσύνης, αλλά έχει κάποια μικρή δυσπιστία προς αυτόν, δεν θα ενωθεί διόλου ποτέ, ούτε θα καταταχθεί μαζί του στους πρώτους και προηγούμενους αγίους, και αν ακόμη νομίζει ότι έχει όλη την πίστη και όλη την αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους αγίους· διότι θα ριχθεί απ’ αυτούς έξω, επειδή δεν καταδέχθηκε να μείνει δια μέσου της ταπεινοφροσύνης στο τόπο όπου από τον Θεό τάχθηκε και όπου ορίσθηκε προαιώνια να συναφθεί.

Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Έργα, Κεφάλαια θεολογικά και πρακτικά εκατό (§§ 1-6), σελ. 691. Μετάφραση Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά. Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2017.

The post Μία χρυσή αλυσίδα με τον ένα Θεό appeared first on Dogma.