Κωνσταντίνος Κακανιάς: «Κομψότητα είναι ό,τι πρεσβεύει το όμορφο και το φιλειρηνικό»

09:57 26/1/2025 - Πηγή: Bovary

Μιλώντας με τον Κωνσταντίνο Κακανιά διαπιστώνει κανείς ότι αναζητά μια εγγενή ευγένεια τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.

Όπως όταν περιγράφει την κυριακάτικη συνήθειά του να αναζητά καθετί φυσικό και αγνό, διαλέγοντας τα φρούτα και τα λαχανικά του στο Hollywood Farmers’ Market από τους καλλιεργητές που τον προσέχουν και τους προσέχει σε μια αμοιβαία σχέση αλληλοεκτίμησης.

Ή

όταν, μεαφορμή τις πρόσφατες καταστροφικέςπυρκαγιές στο Λος Άντζελες, τον τόποδιαμονής του εδώ και 26 χρόνια, εξηγείπώς εκτίμησε από την αρχή αυτή την «πόλητη βασισμένη στη δημιουργία», βρίσκονταςως ανιμιστής, μέσα από την οδύνη, δύναμηκαι διαύγεια σε ό,τι έχει να κάνει με τηφύση, το πνεύμα και τις λέξεις κρατώνταςως εσωτερική πυξίδα την ψυχή και τηνιερότητά τους. Ο τόπος, όπου ο ίδιος«επουλώθηκε ως άνθρωπος» στα μάτια τουδεν είναι μόνο λάμψη, αυτό το 2% τωνδιασημοτήτων, αλλά είκοσι εκατομμύριαάνθρωποι. Αν και ο ίδιος έχει εκτεθείσε αυτή την ιλουστρασιόν πλευρά τηςζωής αναζητά και διαβλέπει πάντα τηνανθρωπιά.

Συνέπεια αυτής της στάσης ζωής, ο ευρηματικός καλλιτέχνης δεν πιστεύει στους διαχωρισμούς υψηλού και ευτελούς. Πιστεύει όμως βαθιά στην καλοσύνη και στον ρόλο της τέχνης στο να υπηρετεί αυτό το ιδανικό και να επηρεάζει την κοινωνία προς αυτό, αποτάσσοντας τη βία και τη στοχοποίηση των αδυνάτων. Μια καλοσύνη ακτινοβόλα και υπερβατική, που προσμένει από την επαφή του με τους συνανθρώπους του. Ο Κακανιάς υπηρετεί την έννοια του υψηλού στην τέχνη με τους δικούς του όρους, εμμένοντας στις αξίες της ειρήνης, του σεβασμού, της συμπερίληψης και της ομορφιάς. Ακόμα κι αν κινείται προς τις εμπορικές προεκτάσεις της δημιουργίας, η διαφυγή προς το όνειρο και την ομορφιά είναι ένας αμυντικός μηχανισμός.

Ο δημιουργός της Mrs. Tependris ενός alter ego που, με όχημα τη μόδα, προσφέρει έναν ευφυή κοινωνικό σχολιασμό με τον αμίμητο καυστικό και αισθητικά απολαυστικά τρόπο του, που παρεμπιπτόντως τον έχει σώσει στη ζωή του πολλαχώς, μοιράζεται σκέψεις για το έργο του, την καλλιτεχνική του διαδρομή, όπως παρουσιάζεται και στην αναδρομική του έκθεση με τίτλο «Θεἵκή Διαταραχή Προσωπικότητας» και μελλοντικά του σχέδια. Πέρα από τις συναρπαστικές περιπέτειες της Κυρίας Τεπενδρή και τις fashion ιστορίες της, ο πολυπράγμων καλλιτέχνης δεσμεύεται να ετοιμάσει και ένα παραμύθι για παιδιά με την ίδια επιμέλεια και αγάπη προς το ξεχωριστό.

Φέτος συμπληρώνετε 30 χρόνια συνεργασίας με τη Ρεβέκκα Καμχή, επισφραγίζοντας αυτή τη σχέση με μία ξεχωριστή αναδρομική έκθεση με τίτλο «Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας». Ποια είναι η ιδανική σχέση ενός καλλιτέχνη με τη γκαλερίστα του για εσάς; Οφείλει να τον κατευθύνει, να συνδιαμορφώνει τη σκέψη του, ή απλώς να τον στηρίζει και να τον αφήνει απόλυτα ελεύθερο;

Κ.Κ. Ησχέση μεταξύ του καλλιτέχνη και τουγκαλερίστα του πάνω απ’ όλα είναιδιαπροσωπική. Φυσικά και εμπεριέχειτέτοιες ποιότητες, όπως το να προσδιορίζεικαι να ενδυναμώνει τον καλλιτέχνη… Μιαγκαλερί οφείλει να τα υπηρετεί όλα αυτά.Ως προς τη δική μου ιδιοσυγκρασία ηέννοια της συνδιαμόρφωσης είναι κάτιδύσκολο γιατί είμαι εκ φύσεως αντιδραστικός,οπότε κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνομε έναν πολύ έμμεσο και λεπτό τρόπο…Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία γιαεμένα σε αυτή τη συνεργασία χρόνων είναιότι η Ρεβέκκα είναι ένας ανοιχτόμυαλοςάνθρωπος που με στηρίζει σε ό,τι κάνω,χωρίς να κάνει διακρίσεις και νακατηγοριοποιεί κάτι ως πολύ εμπορικό.Κάθε έργο είναι ισάξιο με το άλλο, ακόμακαι κάτι πιο μικρό και εύπεπτο, ακόμακαι κάτι που ενδέχεται να μην της αρέσεικαθόλου… Δεν γίνεται διαχωρισμός σεσχέση με την οικονομική αξία ή για τοαν κάτι είναι πιο mainstream…Κιαυτό είναι ένα πολύ ξεχωριστό χαρακτηριστικότης Ρεβέκκας το οποίο δεν συναντάς συχνάσε άλλες γκαλερί… Γι’ αυτό τον λόγογια εμένα η συνεργασία αυτή δεν είναιαυτή μιας συμβατικής γκαλερί αλλά κάτιπολύ βαθύτερο.

Με αφορμή αυτή την έκθεση, η οποία διατρέχει διαφορετικές περιόδους του έργου σας, τι θα θέλατε να γνωρίσουν οι επισκέπτες της περισσότερο για εσάς, πέρα από την περίφημη Mrs. T;

Κ.Κ. Ηπρόσληψη των έργων δεν έχει να κάνειακριβώς με το τι θέλω εγώ. Δεν με ενδιαφέρει, να επιβάλλω στον θεατή ναδει ή να ακούσει κάτι. Ούτε να τονκατευθύνω ούτε να αναδειχθεί μιασυγκεκριμένη μου πλευρά έναντι μιαςάλλης. Όλα αφορούν όλους. Η έκθεση αυτήμε αφορμή το πολύ μεγάλο έργο της φρίζας,που αρχικά είχε εκτεθεί στην Ελβετίακαι ανασύραμε ξανά και αποτελεί τηραχοκοκαλιά της, ξετυλίγεται σανμίτος…Είναι μια καταγραφή όλων αυτώντων χρόνων συνεργασίας μου με τη γκαλερί.

Και φυσικά πάντα υπάρχει και το ζήτημα της συγκυρίας, της χρονικής σύμπτωσης και της διαθεσιμότητας των έργων τη δεδομένη στιγμή…Πολλά από τα έργα προβάλλονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όπως το βινύλιο που αναπαράγεται ακουστικά…Και είναι ανοιχτά σε ερμηνείες προς το κοινό… Αν με ρωτάτε προσωπικά σίγουρα έχω κάποια αγαπημένα έργα, όπως το το μεγάλο σχέδιο με μολύβι σε τρίπτυχο, το “Agnus Dei”. Όμως αυτή η διάκριση είναι ρευστή, αλλάζει ανά πάσα στιγμή. Αυτό είναι το υπέροχο με την τέχνη. Τα πράγματα αλλάζουν. Αυτά που μας άρεσαν κάποτε, τώρα μας αρέσουν λιγότερο και μετά μας αρέσουν ξανά και πιο πολύ. Αυτή η κυκλικότητα είναι κάτι το οποίο αγαπώ πάρα πολύ στην τέχνη. Κάτι που βλέπεις μετά από καιρό, σου επανεμφανίζεται σε μια άλλη μορφή και ενεργοποιεί άλλα σημεία του εγκεφάλου, ανακαλεί διαφορετικές μνήμες και σε οδηγεί αλλού.

Ο David Bowie είχε πει ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες νιώθουν πολύ καλύτερα με το να μιλούν για τη διαδικασία αυτού που δημιουργούν παρά για το τι ακριβώς σημαίνει… Ισχύει το ίδιο και για εσάς; Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας το πώς ξεκινά η δική σας δημιουργική προετοιμασία;

Κ.Κ. Μεαφορμή αυτή τη δήλωση θα ήθελα να εκφράσωτο ότι ο David Bowieείναι ένας τεράστιος ήρωας για μένα,τον ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτόμου, από τότε που μπορούσα να αγοράζωδίσκους και να μεταχειρίζομαι ηλεκτρονικέςσυσκευές. Αν και δεν τον γνώρισα ποτέπροσωπικά, ο Bowie πολύ ευγενικά παραχώρησετα δικαιώματα για το τραγούδι του “Let’sDance” για το animated video “Tependris Rising”, τοοποίο είχα κάνει για το fashion brand Co με τοstudio των Daft Punk στο Λος Άντζελες. Ενώμπορούσε να ζητήσει κάτι εξωφρενικόεκείνος πολύ συνειδητά ήθελε να στηρίζειόλους τους καλλιτέχνες. Αυτό δείχνειτο τι υπέροχος άνθρωπος πρέπει να ήταν…Και μόνο η εκτίμησή μου προς εκείνον μεκάνει αυτομάτως να συμφωνώ μαζί του.Μιλώντας ως καλλιτέχνης όταν ξεκινώ ναδουλεύω πολλές φορές δεν έχω κάτιοριστικό στο μυαλό μου… Πολλές φορέςμπορεί να ξεκινήσω από κάτι συγκεχυμένοή να έχω μια ιδέα του τι θα ήθελα να πωαλλά την ώρα που το κάνω, αυτό αναπάντεχαμπορεί να με οδηγήσει κάπου αλλού. Τομόνο που μπορώ να πω για τον εαυτό μουείναι ότι πραγματικά οι ιδέες έρχονταιδουλεύοντας. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Η διάδραση σε πηγαίνει σε νέα μονοπάτια,εκεί όπου θέλει το ίδιο το έργοσυνήθως…Οπότε αυτό είναι καταπληκτικό.Διότι δεν ξέρεις ακριβώς και πώς θαπορευτείς.

Έχετε δουλέψει με πολλά διαφορετικά μέσα… Από ζωγραφικά έργα και κεραμικά μέχρι animation videos και design objects… Θεωρείτε ότι κάθε μέσο εκφράζει μια διαφορετική σας πτυχή, επινοώντας άλλους εκφραστικούς τρόπους;

K.K.Πάντα τα έργα μου διαποτίζει έναμεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Και συνάμαμέσα από το alter ego μου στην τέχνη, τηνΚυρία Τεπενδρή διασκεδάζω μέσα από τουςδιαφορετικούς της ρόλους και κάνωδοκιμές. Η ψυχή και ο νους βέβαιαπαραμένουν ίδια… Όταν δημιουργώ κάτιπάντα έχω στο μυαλό μου τη διαφορά τουμέσου, όπως αυτή ανάμεσα σε έναν ζωγραφικόπίνακα και ένα ποτήρι…Και προσπαθώ νακαταδυθώ στην κατάσταση του εκάστοτεαντικειμένου…Ακόμα, όμως και όταν είναιδιαφορετικό το μέσο, όλα είναισυγκοινωνούντα, η ουσία τους είναικοινή… Όταν πρόκειται να κάνω μιασυνεργασία με ένα εμπορικό brand,το οποίο φέρει το δικό του οπτικόλεξιλόγιο, πάντα υπάρχει ένας κώδικαςεπικοινωνίας στον οποίο μπορώ να βασιστώ,να μπω σε μια κατάσταση προσομοίωσηςκαι σε αυτό με έχουν βοηθήσει οι σπουδέςμου στο σχέδιο μόδας. Αλλά όταν ξεκινώεκ του μηδενός κάτι εντελώς δικό μουαυτό χρειάζεται μια διαφορετικήδιερεύνηση, που μπορεί να διαρκέσει γιαμήνες…

Πρόσφαταανακοινώθηκε ότι μέσω δωρεάς του ΔημήτρηΔασκαλόπουλου, ορισμένα έργα σας πέρασανστη συλλογή του Εθνικού ΜουσείουΣύγχρονης Τέχνης της Αθήνας. Πώς νιώθετεπου το έργο σας αναγνωρίζεται, αποκτώντας«μουσειακή αξία»;

Κ.Κ. Το γεγονός αυτό με τιμά πραγματικά πάρα πολύ. Δεν γνώριζα ότι ο κύριος Δασκαλόπουλος είχε αυτά τα έργα μου στη συλλογή του. Παλαιότερα είχε δωρίσει και ο κύριος Ιωάννου έργα μου στο Μουσείο. Πραγματικά δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω αυτούς τους δύο μεγάλους συλλέκτες, που έκαναν αυτή τη δωρεά, που πιστεύουν τόσο βαθιά στον πολιτισμό και στην τέχνη. Για μένα η αφοσίωση στην τέχνη και στον πολιτισμό είναι ένας τρόπος ζωής, κι εγώ πιστεύω σε αυτές τις αξίες πέρα από οτιδήποτε άλλο. Έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι καθένας, στον βαθμό που του αναλογεί, δημιουργεί, υπερασπίζεται το υψηλό και συντελεί στο να προάγονται έργα που εξυψώνουν τον άνθρωπο και σέβονται όλα όσα τον περιβάλλουν, αντί να κάνουν κακό και να επιλέγουν τον δρόμο της βίας…

Οι συνεργασίες σας με μεγάλους σχεδιαστές, όπως οι Cartier, Diane von Fürstenberg, Christian Louboutin, Gucci αλλά και ανερχόμενα fashion brands, όπως του CO είναι αξιοζήλευτες… Ποια είναι τα κριτήριά σας όταν επιλέγετε να δημιουργήσετε κάτι custom για ένα brand;

Κ.Κ. Είχατην τύχη από το ξεκίνημά μου στο Παρίσινα μαθητεύσω και να συνεργαστώ μεδημιουργούς, όπως ο Yves Saint Laurent καιαργότερα με τον Christian Lacroix, έναν πολύχαρισματικό designer. Αυτό το πρώτο μαγικόάγγιγμα στην αρχή μου έδωσε πολύ μεγάληδύναμη. Με τα χρόνια, όπως προανέφεραέχω την ευχέρεια να κατανοώ το υπάρχονλεξιλόγιο κάθε σχεδιαστή… Ιδιαίτεραόταν τον θαυμάζω θα προχωρήσω αμέσωςτη συνεργασία μας. Πέρα όμως από τηναισθητική, τις εκλεκτικές συγγένειεςη δουλειά του καλλιτέχνη συνεπάγεταικαι το θέμα του βιοπορισμού…

Πάντα, όμως πιστεύω ότι οι συνεργασίες μου με σχεδιαστές μόδας είναι ένα πολύ καλό σχολείο και μια ευκαιρία να αξιοποιήσω αντικείμενα της ποπ κουλτούρας γιατί αυτά λειτουργούν σαν φορείς της καθημερινότητας. Περνούν στο κοινό που τα χρησιμοποιεί, τα φορά, τα μοιράζεται, τα πειράζει, ζει με αυτά. Πλέον, οι συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών και σχεδιαστών μόδας είναι κάτι πολύ διαδεδομένο… Όπως για παράδειγμα, ο οίκος Dior έχει κάνει πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες για συλλεκτικές τσάντες και μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η ιδέα. Και πιστεύω ότι η συνέργεια της τέχνης με τη μόδα είναι κάτι που κάνει την τέχνη πιο προσιτή, δεν την ευτελίζει. Πολλοί άνθρωποι και ειδικά το κοινό της τέχνης το οποίο είναι και το πιο δύσκολο δεν το δέχονται ακόμη. Ίσως το δεχτούν αργότερα. Δεν έχει καμία σημασία. Έτσι κι αλλιώς, εγώ είμαι ένας καλλιτέχνης που δεν έχει σύνορα. Μεταλλάσσομαι πολύ εύκολα και λειτουργώ ως ένα είδος χαμαιλέοντα. Για άλλους είναι ένα ταμπού και έχει συνέπειες αυτό. Αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή. Ίσως είμαι πειραχτήρι και έχω μια ροπή προς το ανάλαφρο του κόσμου της μόδας και στην αυθόρμητη εκφραστικότητά της αλλά δέχομαι τον εαυτό μου έτσι, όπως είμαι. Δεν το κάνω σκόπιμα αυτό γιατί δεν θα λειτουργούσε. Πρέπει να το κάνεις αυθόρμητα, επειδή το νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Το οποίο γίνεται όλο και πιο δύσκολα, γιατί όσο μεγαλώνεις τόσο πιο πολύ τα σκέφτεσαι όλα τα περνάς από μεγαλύτερο φίλτρο.

Στα έργασας με την Κυρία Τεπενδρή συναντούμεφράσεις όπως «ο θρίαμβος του σικ», ή «τοσικ μας καλεί»… Πώς αντιλαμβάνεστε τηνκομψότητα, τι είναι καλαίσθητο για εσάς;

Κ.Κ. Το σικ είναι μια λέξη με την οποία έχω μια σχέση αγάπης-μίσους. Δεν είναι κάτι το οποίο κυβερνά τη ζωή μου. Αλλά με διασκεδάζει αυτή η λέξη και η διττότητά της. Μπορεί να είναι τρομερά επιφανειακή αλλά μπορεί και να μην είναι. Γιατί το φαίνεσθαι μπορεί να υποκρύπτει και κάτι άλλο. Η κομψότητα, πάλι είναι μια άλλη έννοια, κάτι το άπιαστο και δεν είναι αναγκαίο να συνδέεται με το σικ. Είναι ένας αέρας, μια αύρα, ο τρόπος που κάθεσαι, που συζητάς, που τυλίγεις την εσάρπα σου, ο τρόπος που κρατάς το βιβλίο, το πιρούνι. Είναι όλα μαζί, είναι μια πνοή. Δεν έχει καμία σχέση με τον τρόπο ένδυσης. Για μένα, η κομψότητα είναι κάτι έμφυτο ή κάτι το οποίο μπορείς να μάθεις στον εαυτό σου. Καλλιεργείται. Πάντως, δεν είναι κάτι το οποίο ορίζει τη ζωή μου αλλά πάντα προτιμώ να χρησιμοποιώ τέτοιες λέξεις όσο επιφανειακές κι αν είναι από το να χρησιμοποιώ μηνύματα εχθρότητας και αρνητισμού… Για μένα είναι κάτι που πρεσβεύει το όμορφο και κάτι φιλειρηνικό ενάντια σε άλλα πρότυπα της κοινωνίας, που εξιδανικεύουν τον ηρωισμό με όχημα την ανεξέλεγκτη βία, γεγονός που με στενοχωρεί πολύ. Η κοινωνία πρέπει να αλλάξει ριζικά για να έρθει μια ανατροπή. Οι άνθρωποι δεν αφήνουν αυτή τη νοοτροπία και τα παλιά μοτίβα συμπεριφοράς. Ίσως αυτό να αλλάξει αργότερα…

Στοπαρελθόν είχατε δηλώσει ότι θα αφήσετεγια λίγο στην άκρη την Κυρία Τεπενδρήγια να ασχοληθείτε με άλλα projects.Αναρωτιέμαι η σχέση αυτή είναι μια σχέσηαγάπης-μίσους, όπως της Αγκάθα Κρίστιμε τον Ηρακλή Πουαρό, που τον έβρισκεεγωκεντρικό και ανυπόφορο και δεν έβλεπετην ώρα να τον «σκοτώσει»;

Κ.Κ. Μουέχουν ζητήσει να σκοτώσω την ΚυρίαΤεπενδρή, κάποτε μου το είχε ζητήσειμια γκαλερί μου η Kim Light.Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να τη σκοτώσω. Δενείχα συσχετίσει ποτέ την Κυρία Τεπενδρήμε τον Ηρακλή Πουαρό αλλά έχει ενδιαφέροναυτός ο παραλληλισμός… Σίγουρα, πολλέςφορές, έχω σκεφτεί να μην ασχοληθώ ξανάμε την Κυρία Τεπενδρή, γιατί μπορεί ναείμαι και εγκλωβισμένος σε κάτι ίσωςαναμενόμενο σε μια επαναληψιμότητα.

Όμως, οι δυο πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου, η μητέρα μου και ο σύζυγός μου δεν με αφήνουν να την αφήσω! Και τους ακούω… Και για μένα έχει αποτελέσει «καταφύγιο»… Αυτή η επινόηση με έχει σώσει από πολλές απόψεις στη ζωή μου, πνευματικά, οικονομικά, σωματικά, ηθικά οπότε είναι λίγο δύσκολο να πας ενάντια σε αυτό που σε έχει αγκαλιάσει και σε έχει προστατεύσει τόσο πολύ από τότε που ήσουν μικρός… Θα μπορούσα να την εγκαταλείψω ή να την παραχωρήσω σε κάποιον άλλον, αλλά να τη σκοτώσω όχι! Είναι κάτι trademark σαν τον Micky Mouse, δεν σκοτώνεται ο Micky Mouse… Προς το παρόν η Κυρία Τεπενδρή εμφανίζεται στη στήλη της Vogue στην τελευταία σελίδα και το λατρεύει! Πάντως ορισμένα στοιχεία της δεν παύουν να ξενίζουν, όπως μορφολογικά το ισχυρό της προφίλ αλλά και η δυνατή προσωπικότητά της… Διάφοροι άνθρωποι (straight άντρες κυρίως) μου έχουν εκμυστηρευτεί ότι τους εκνευρίζει… Υπάρχουν δηλαδή εμπόδια στο να γίνει εντελώς ποπ fixture. Αλλά αυτά είναι και υπέρ της… Δεν έχει και τόση σημασία, Εμείς πάντως συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε.

Κάποτεείχατε επίσης αναφέρει ότι στα ράφιατης βιβλιοθήκης σας έχετε περί τα 3.000βιβλία και ότι εν καιρώ σχεδιάζετε ναγράψετε αυτοβιογραφικά διηγήματα γιασυναντήσεις σας με αληθινά πρόσωπα…Σας ενδιαφέρει ακόμα; Ποια είναι η σχέσησας με τη συγγραφή σήμερα;

Κ.Κ.Αυτή τη στιγμή, έχω μια εμμονή, πουευελπιστώ να πραγματοποιηθεί. Θα ήθελανα γράψω μια ιστορία για παιδιά, κάτιπου έχω εδώ και πολύ καιρό στο μυαλό μουκαι θα ήθελα πολύ να καταφέρω να τηνυλοποιήσω πριν κλείσει η επόμενη χρονιά…Έχω σκοπό να αφιερώσω χρόνο σε αυτήνχωρίς αντιπερισπασμούς…

Το τελευταίο σας βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα είναι το Mrs. Tependris: A life in Vogue Greece τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν για φιλανθρωπικό σκοπό, όπως στο Μαζί για το Παιδί. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για αυτό;

Κ.Κ. Το βιβλίο αυτό είναι ένα συγκεντρωτικό τομίδιο, το οποίο εσωκλείει πεντέμισι χρόνια συνεργασίας με την ελληνική Vogue. Ήθελα να είναι κάτι σαν ένα μικρό άλμπουμ-ενθύμιο, γιατί κι εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να κρατώ όλα τα τεύχη. Μιας και αφορά τη Vogue, μέσα από αυτό αναδεικνύεται η μόδα και προβάλλονται δημιουργίες από νέες συλλογές που έχω ξεχωρίσει και με εμπνέουν. Άξονας του βιβλίου είναι η Κυρία Τεπενδρή, η οποία απεικονίζεται ως μοντέλο της ελληνικής Vogue, δημιουργώντας πανδαιμόνιο με τον γνωστό εκκεντρικό και απαιτητικό της χαρακτήρα…Είναι συνυφασμένο πολύ με τον ελληνικό πολιτισμό με σημεία αναφοράς στη ζωγραφική, στον κινηματογράφο στις διακοσμητικές τέχνες και φυσικά στο ελληνικό κόσμημα και στην ποπ κουλτούρα. Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην έκφραση μέσα από το look γενικά. Είναι κάτι που μπορεί να μας δώσει δύναμη, χαρά, αισιοδοξία είναι σαν μια εσωτερική πανοπλία. Μπορεί να εκφράσει και το υποσυνείδητο. Το βιβλίο είναι συλλεκτικό και θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, χάρη στην ευγενική χορηγία της Rolex, που με συγκίνησε πολύ, γιατί στηρίζει την τέχνη με τέτοια γενναιοδωρία.

Κλείνοντας, ήθελα να παρατηρήσω ότι στη γκαλερί της Ρεβέκκας Καμχή, όπου φιλοξενείται η έκθεσή σας, δεσπόζει μια μεγάλη neon επιγραφή με το ρωμαϊκό προφίλ της Mrs. Tependris… Πώς θα την φανταζόσασταν να περιηγείται στο Μεταξουργείο μια απλή καθημερινή μέρα;

Κ.Κ. ΗΚυρία Τεπενδρή έχει γενικά πολλά θέματα. Ίσως το καλύτερό της και το μεγαλύτερότης είναι το ότι είναι φοβερά περίεργη.Έχει φοβερό ενδιαφέρον για τη ζωή καιδεν τη σταματά τίποτα-πουθενά. ΣτοΜεταξουργείο θα περπατούσε και επειδήτης αρέσει να φτιάχνει πράγματα καιέχει και την οικονομική δυνατότητα, θασκεφτόταν το πώς μπορεί να βοηθήσει τηγύρω περιοχή. Έχει και μια τρομερήμεγαλομανία, οπότε ίσως θα ήθελε ναγκρεμίσει τα κακώς κείμενα και στη θέσητους να χτίσει κάτι άλλο. Θα κοιτούσετην τέχνη σίγουρα. Είναι ένας άνθρωπος,ο οποίος δεν έχει γεωγραφικά κολλήματακαι κάπως προσαρμόζεται το γύρω της σεαυτήν. Θα είχε το ενδιαφέρον να δει κάτιχωρίς απαραίτητα να μείνει. Όσο για τορωμαϊκό προφίλ που σχολιάσατε, η παρουσίατης είναι ένα ιδιότυπο κράμα… Είναιεπηρεασμένη από τις μάσκες της Commediadell'arte και το θέατρο σκιών, η μύτη τηςέχει κάτι από τη μαμά μου, μια κυρία πουσυναντούσα μικρός στο σχολείο, κάτιλίγο τη δική μου, της Μαρίας Κάλλας, έναςσυνδυασμός αγαπημένων και φυσικά όλαεπιστρέφουν στο αιγυπτιακό προφίλ καιστα χρόνια που έζησα στην Αίγυπτο καιμε έχουν επηρεάσει τόσο…

Η έκθεσηΘεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας θαδιαρκέσει έως τις 31 Ιανουαρίου 2025

Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή, Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο



Διαβάστε περισσότερα στο bovary.gr