Η Ελλάδα μόνη της έμαθε να πορεύεται, αυτό θα κάνει και τώρα…

10:40 23/7/2020 - Πηγή: inthecity

Γράφει ο Νίκος Σηφάκης

Οταν πριν από λίγα χρόνια οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία είχαν διαρραγεί σε μεγάλο βαθμό, υπήρξαν φωνές εντός της χώρας μας που μιλούσαν για συντριπτική ήττα της γείτονος από τις ΗΠΑ, γεγονός που θα έδινε στην Ελλάδα την ώθηση να προχωρήσει ανενόχλητη σε όλα όσα αφορούν τα δίκαιά της σχετικά με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, αλλά και την αναθάρρηση της οικονομίας της.

Η πολιτική όμως είναι

σαν τη ζωή. Πάνω που νομίζεις ότι όλα βαίνουν καλώς, έρχονται εκπλήξεις εντός ή εκτός εισαγωγικών για να διαταράξουν το ήρεμο κλίμα.

Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις βέβαια, το κλίμα δεν ήταν ποτέ ήρεμο. Και πώς να ήταν άλλωστε, όταν η Τουρκία εφευρίσκει ιδέες και απόψεις που καθιστούν την πολιτική ευπρέπεια και την καλή γειτονία αναμασημένο ανέκδοτο…

Με βάση όλα όσα προκλητικά συμβαίνουν από την τουρκική πλευρά, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει δύο βαρίδια, τα οποία πρέπει να ζυγίσει και να πράξει αναλόγως.

Το πρώτο αφορά την μη οριοθέτηση επισήμως της ΑΟΖ νοτιοανατολικά της Κρήτης, κάτι που το αργότερο εντός 24 μηνών, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα, θα πρέπει να πραγματοποιήσει.

Το γεγονός ότι μετά το (σοβαρό) «θερμό» επεισόδιο στα Ιμια στα τέλη Ιανουαρίου του 1996 δεν υπήρξε συνέχεια με παρόμοιο περιστατικό, εν πολλοίς οφείλεται στην ψυχραιμία που έχουν επιδείξει κατά καιρούς οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Είναι χαρακτηριστικό το επεισόδιο κατά το οποίο τουρκική ακταιωρός διεμβόλισε ψαροκάικο στα ελληνικά ύδατα και η ελληνική πλευρά επιχείρησε να το υποβαθμίσει, προφανώς στην προσπάθειά της να μη δημιουργήσει μεγαλύτερη ένταση στην περιοχή του Αιγαίου, σε μια περίοδο όπου τα θαλάσσια σύνορά της Ελλάδας (επομένως και της Ε.Ε.) λόγω του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος, φυλάσσονται και από πλοία συμμαχικών χωρών.

Είναι αυτο σημάδι υποχωρητικότητας; Οχι φυσικά.

Με μία πιο ψύχραιμη ματιά, θα έλεγα ότι η Ελλάδα δεν αρέσκεται να παίζει με τη φωτιά, αντιθέτως τα στρατιωτικά της στελέχη είναι ταγμένα χωρίς φανφάρες να προασπίζουν με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Και αυτό πράττουν.

Κάποιες νωθρές κινήσεις «βίαιου χαρακτήρα» από την πλευρά της Τουρκίας, ορθώς μένουν αναπάντητες. Η Τουρκία δεν έχει τολμήσει να προχωρήσει σε επιθετικούς τόνους, καθώς γνωρίζει άριστα πως οι Ενοπλες Δυνάμεις μας δεν θα την αφήσουν να «αλωνίζει» ανενόχλητη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον αέρα, με τους Ελληνες αεροπόρους να «κλειδώνουν» τους Τούρκους που παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο και παράλληλα να αναδεικνύονται κάθε χρόνο οι κορυφαίοι στο ΝΑΤΟ.

Γιατί όμως η Τουρκία αρέσκεται στο να βρυχάται σαν το φοβισμένο ποντίκι μπρστά στη γάτα; Κυρίως, διότι υπάρχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι το δεύτερο βαρίδι που λέγαμε.

Οι «φίλοι» μας οι Αμερικανοί, δεν χάνουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν… ανέξοδα και με λόγια του αέρα υπέρ της Ελλάδας και των δικαίων της. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος δύο (2) φορές από την αρχή του χρόνου έχει δηλώσει επισήμως ότι «τα ελληνικά σύνορα δεν μπορούν να αλλάξουν», στηλιτεύοντας την προκλητική στάση της Αγκυρας σε θάλασσα και ξηρά και επαναλαμβάνοντας ότι η κυριαρχία της Ελλάδας είναι αδιαπραγμάτευτη. «Στο θέμα της θαλάσσιας οριοθέτησης και τη συμφωνία μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας οι ΗΠΑ και εγώ προσωπικά έχουμε ξεκαθαρίσει ότι έχουμε μια εκ διαμέτρου αντίθετη ερμηνεία του διεθνούς δικαίου της θάλασσας σε σχέση με την Τουρκία. Πιστεύουμε ότι τα νησιά έχουν τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική χώρα σχετικά με τις παράκτιες δραστηριότητες. Πιστεύουμε επίσης ότι τα ζητήματα θαλάσσιας οριοθέτησης δεν μπορούν να τεθούν από μια μονομερή ενέργεια, όπως αυτή που έκανε πέρυσι η Τουρκία», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, έρχεται την Τρίτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να… διευκρινίσει, ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν ότι η Τουρκία έχει εκδώσει μία NAVTEX για έρευνα σε αμφισβητούμενα ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο».

Γιατί λοιπόν φέρεται έτσι η Ουάσινγκτον στην Αθήνα; Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, κυρίως σε διπλωματικό επίπεδο. Ωστόσο, επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, καλό θα είναι να θυμηθούμε ότι α) σε λίγους μήνες και εντός του φθινοπώρου θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και β) εν όψει της επιθυμίας του για επανεκλογή, ο Ντόναλντ Τραμπ ποντάρει σε σημαντικό βαθμό στο τουρκικό λόμπι των Ηνωμένων Πολιτειών.

Είναι εκείνοι οι οποίοι επί σειρά ετών έχουν βοηθήσει τα μέγιστα διαφόρους Αμερικανούς προέδρους στις δύσκολες καταστάσεις τους, ενώ ο αριθμός των κάποιων εκατομμυρίων Τούρκων πολιτών που ψηφίζουν στις ΗΠΑ, φαίνεται λογικό από τον κ. Τραμπ να ζητηθεί η στήριξή τους, η οποία μεταφράζεται σε ψήφους, ζήτημα που είναι προφανές ότι αυτή τη στιγμή τον απασχολεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο…

Συνεπώς, η Ελλάδα για ακόμη μία φορά καλείται να ανέβει στην κορυφή του βουνού εντελώς μόνη της, δίχως καν την προστασία του δικαίου που το ΝΑΤΟ (δηλώνει ότι) διασφαλίζει. Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, το να πιστεύει κανείς ότι είναι σε θέση να επιβάλλει τους κανόνες αλληλεγγύης που υποτίθεται ότι τη διέπουν, μόνο ως κακόηχο «καλαμπούρι» μπορεί να ακουστεί.

Ετσι μόνη της έμαθε η χώρα μας, έτσι πορεύτηκε μέχρι σήμερα και όλα δείχνουν ότι με παρόμοιο τρόπο θα πορευτεί και στο μέλλον, στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις, αλλά και με μία προϋπόθεση: Οι πολίτες της να είναι ενωμένοι, γνωρίζοντας ότι το καλό στο τέλος θα επικρατήσει του κακού…

The post Η Ελλάδα μόνη της έμαθε να πορεύεται, αυτό θα κάνει και τώρα… appeared first on inthecity.gr.