Ένα δίδυμο περιωπής (Τραμπ-Πούτιν) για την Ουκρανία;

06:05 6/2/2025 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

   Ωραίος ο τίτλος ενός άρθρου στο MSN: «Πούτιν και Τραμπ προειδοποιούν τον Ζελένσκι: τώρα μιλούν οι μεγάλοι, εσύ σιωπή», αναφερόμενο στις λεκτικές αναλαμπές του Ουκρανού «προέδρου», εδώ κι εκεί, με φανερή την αγωνία του να «μπουν» στο «παιχνίδι» της ειρήνευσης στην Ουκρανία και οι εκείνοι που φαίνονται και φέρονται σαν να είναι «γκαρδιακοί του φίλοι», Μακρόν, Στάρμερ, Σολτς(στη πόρτα εξόδου πια), ίσως και η χλωμότατη φον ντερ Λάιεν – κάτι που, στα σίγουρα, δεν θέλει ούτε ο Αμερικανός

tycoon, ούτε και ο Ρώσος «τσάρος».

   Τα «πράγματα» πήραν φόρα αμέσως μετά που ο Τραμπ μίλησε στο forum του  Davos.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

    Από εκείνη τη στιγμή και μέσα στις επόμενες 24 ώρες ο Πούτιν ζύγιασε τα λεγόμενα του Τραμπ, την αντίδραση στο ρωσικό  establishment, τον «ύπνο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα τερτίπια του Κίεβου. Και μίλησε.

    Βεβαίως μίλησε για τον μοναδικό με τον οποίο αξίζει τον κόπο να μιλήσει: τον Τραμπ. Οι «άλλοι», οι  Κοινοτικοί προπαντός, προ πολλού έδειξαν και απέδειξαν πως έχασαν τη μπούσουλα, παραπαίουν από το ένα λάθος στο άλλο, ανόητοι και τζάμπα υπερόπτες, εγκληματικοί καταστροφείς των χωρών τους, με «απαιτήσεις» και «ιδέες διακανονισμού» τελείως εκτός πάσης πραγματικότητας.

    Ως και ο Ίλον Μασκ ειρωνεύεται τώρα και προτείνει και για την ΕΕ μια ανάλογη με την τραμπική για τις ΗΠΑ συνταγή: Make Europe Great Again!!

    Όσο για τον Ουκρανό πολιτικό σε θέση leader, η σημερινή νομική και θεσμική του υπόσταση είναι τόσο αδύναμη που η φωνή του δεν είναι ούτε καν ψίθυρος.

    Η πουτινική προσέγγιση του Τραμπ υπήρξε σχεδόν «μέλι και γάλα». Κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων μηνών άλλωστε ο  The Donald  έλαβε πλειστάκις την επιδοκιμασία του Ρώσου προέδρου.

    Μερικοί μιλούν ούτε λίγο ούτε πολύ για μια  captatio benevolentiae  του Πούτιν προς τον Αμερικανό ομόλογο του. Ειλικρινά δεν νομίζουμε πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο και δεν θα διακινδυνεύσουμε τέτοιες υπερβολικές εκφράσεις.

    Το γεγονός ωστόσο της «φιλικής», ίσως και πέρα του «κανονικού», αναγνώρισης ότι ο Πούτιν «συμφωνεί με τον Τραμπ πως, εάν δεν του είχαν κλέψει τη νίκη το 2020, δεν θα είχε δημιουργηθεί η κρίση στην Ουκρανία το 2022» παίρνοντας έτσι ευθαρσώς το μέρος του, υπήρξε το προοίμιο των φιλοφρονήσεων προς τον Αμερικανό και της έκκλησής  για έναν αποκλειστικό διάλογο Μόσχας/Ουάσιγκτον με σκοπό την «υπόθεση» πολέμου στην Ουκρανία.

    Φυσικά, ο Πούτιν είναι έτοιμος να συνομιλήσει με τον Τραμπ, μόνο με τον Τραμπ όμως, ούτε με τον αδιανόητα αμετροεπή Ζελένσκι, ούτε με τους Κοινοτικούς ευρωπαίους νάνους οι οποίοι πρώτα τα έκαναν όλα θάλασσα, όπως ξέρουμε, και τώρα θέλουν  να είναι και μέρος του λόγου.

    Μία άμεση λοιπόν συνομιλία με Τραμπ, χωρίς παρεμβάσεις άλλων τρίτων.

    Ο Ζελένσκι, στα μάτια του Πούτιν, είναι διπλά απονομιμοποιημένος διότι: όχι μόνο βρίσκεται παρείσακτα στην προεδρική εξουσία καθ΄ ότι έχει εκπέσει από το αξίωμά του, αλλά και ο ίδιος έθεσε εαυτόν έξω από κάθε διαπραγματευτική διαδικασία υπογράφοντας το σχετικό διάταγμα το οποίο ούτε και εννοεί να ακυρώσει.

    Κατά τα άλλα, οι Ευρωπαίοι, κοινοτικοί ή όχι, με το να έχουν γίνει «πιο βασιλικοί  του βασιλιά» στις ενέργειες τους εναντίον της Ρωσίας και του ιδίου του Πούτιν, έχασαν κάθε δυνατότητα να είναι στα σοβαρά ενεργό μέρος σε όποιες συζητήσεις Τραμπ0-Πούτιν.  «Σπόνσορες» του Κίεβου τους χαρακτηρίζει ο Πούτιν, και βέβαια δεν έχει άδικο.   

     Αυτός ο τελευταίος πάντως δεν έχασε την ευκαιρία να επαινέσει το «έξυπνο» όραμα του Τραμπ στα τεκταινόμενα στην Ουκρανία αναδεικνύοντάς τον ως τον μοναδικό άξιο συνομιλητή του.

     Έτσι πρέπει να περιμένουμε στο προσεχές χρονικό διάστημα μια νέα διπλωματική «αναζωπύρωση» με θέμα το ουκρανικό. Μια «αναζωπύρωση» η οποία σίγουρα ανησυχεί τον Ζελένσκι, τον οποίο ο Τραμπ κατηγόρησε που δεν είναι και «ένας άγγελος», που «θέλησε να πολεμήσει» αντί να υπογράψει μία συμφωνία ειρήνης και προπαντός που δεν θα έπρεπε να συνεχίσει έναν πόλεμο εναντίον «μιας οντότητας πολύ μεγαλύτερης και ισχυρότερης».

     Λόγια που πέφτουν σαν κοτρώνες βαριές στα «σχέδια» του Ζελένσκι και προσδιορίζουν μια διαδρομή κατά πολύ διαφορετική από εκείνη που φαντάστηκε ο Ουκρανός. Εάν βέβαια τα λόγια δεν είναι φάρσες.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

     Κατά βάθος όμως το φταίξιμο είναι όλο του Ζελένσκι διότι αμέσως μετά τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών έπρεπε να είχε καταλάβει πως ο «μπουναμάς» του  Biden  είχε τελειώσει και, εάν ήθελε να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, έστω και δευτερεύοντα, έπρεπε να πάψει το «μονοκόμματο» ύφος του και τις εξωπραγματικές απαιτήσεις του οι οποίες εάν μεν είχαν πέραση με τον  Μπάιντεν, καμία τύχη δεν μπορούσαν να είχαν δε με τον Τραμπ, όπως αυτός ο ίδιος προ πολλού είχε μεριμνήσει να το διαλαλήσει ποικιλοτρόπως.

    Οπότε μια τέτοια εξέλιξη ήταν αναμενόμενη, όχι μόνο στο ουκρανικό στρατόπεδο, αλλά και στο πιο ευρύ κοινοτικό ευρωπαϊκό.

    Εκείνο που αμφότερα μάλλον δεν περίμεναν ήταν το ότι τα «πράγματα» θα «έτρεχαν» πολύ πιο γρήγορα απ΄ ό, τι το υπολόγιζαν.

     Και πάλι, επομένως, Ουκρανοί και Κοινοτικοί έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους, και το φταίξιμο είναι πάλι δικό τους γιατί καθόλου, μέσα στην απερίσκεπτη έπαρσή τους, δεν σκέφτηκαν όλη την «προϊστορία» της πορείας του Τραμπ πριν από τις εκλογές της 5ης του Νοέμβρη 2024.   

     Νόμιζαν – και μάλλον ακόμη νομίζουν – πως και οι «άλλοι» είναι σαν αυτούς, σοφιστές και φαύλοι, συνέχεια προσκολλημένοι σε ατέρμονες «συζητήσεις» που δεν καταλήγουν πουθενά. Και τώρα που βλέπουν τα γεγονότα να παίρνουν ταχύτητα, χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και όσο το χάνουν τόσο γίνονται παράλογα απαιτητικοί και εριστικοί σε μια προσπάθεια «εκβίασης» της κατάστασης.

     Ή καχεκτικοί «γλύφτες» αναξιοπρεπείς και ανάξιοι εμπιστοσύνης.

    Το Κίεβο θέλει «να βάλει τα χέρια του μπροστά» για να μη πέσει άσχημα και, επειδή από μόνο του δεν διαθέτει αρκετή «πειθώ», χώνει στη συζήτηση και την «Ευρώπη», τώρα όλη την Ευρώπη, προσοχή, όχι την Ε.Ε., αλλά ολόκληρη την Ευρώπη, ευελπιστώντας με αυτόν τον τρόπο να προκαλέσει μια γενική ευρωπαϊκή απαίτηση να έχει λόγο στο «ουκρανικό ζήτημα» με το σκεπτικό – πάλι προσοχή! – ότι όλα όσα αφορούν δήθεν την Ουκρανία αφορούν και ολόκληρη την Ευρώπη, σαν να λένε δηλαδή Ουκρανία = Ευρώπη!

     Γι’ αυτό και ο  Andrji Yermak, ουσιαστικά ο ισχυρός άνδρας σήμερα, πρόεδρος της προεδρικής διοίκησης, λέει απερίφραστα, εμμέσως εκβιάζοντας – όπως άλλωστε είναι  και το διαχρονικό χούι του Ζελένσκι – τους ευρωπαίους κοινοτικούς ή μη: «ο Ρώσος πρόεδρος θέλει να διαπραγματευτεί τη μοίρα της Ευρώπης χωρίς την Ευρώπη. Θέλει να μιλήσει για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία. Αυτό δεν θα συμβεί», και είναι σαν να ακούς λέξη-λέξη τον Ζελένσκι!

    Έτσι, στη προσπάθεια να πείσει τους «μεγάλους» να δεχθούν τη παρουσία του «μικρού Ουκρανού», σκαρφίζεται μια «αναλογία - πραγματικότητα» που δεν υπάρχει: «εφευρίσκει»  μια «μοίρα» της Ουκρανίας κοινή με εκείνη όλων των κρατών της Ευρώπης!! Αγωνία με πονηριά, αλλά και αλαζονεία με προκλητή σύγχυση.

     Στην ορισμένη περίπτωση η λεπτομέρεια ποια είναι που περνάει απαρατήρητη; Η κολπαδόρικη «απουσία» του Τραμπ από τον συλλογισμό του Ουκρανού αξιωματούχου! Σόφισμα. Θέτει την Ουκρανία, αλλά και ολόκληρη την ήπειρο Ευρώπη (!), απέναντι μόνο στη Ρωσία, ενώ είναι και απέναντι στις ΗΠΑ του Τραμπ αφού και αυτός μόνο με τον Πούτιν θέλει να «διεκπεραιώσει» το θέμα-Ουκρανία!

     Σάμπως ο Τραμπ δεν εννοεί να διαπραγματευτεί για την Ουκρανία χωρίς την Ουκρανία!!

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

     Ο Ζελένσκι το γνωρίζει αυτό απ’ έξω κι ανακατωτά, αλλά πονηρά, μέσω του  Yermak, μιλάει μόνο για τον Πούτιν σαν μέρος του λόγου. Σόφισμα.

     Τελείως προσχηματική και εκβιαστική λοιπόν η εξίσωση Ουκρανία = Ευρώπη, μάλλον βασισμένη σε μια απολύτως αναπόδεικτη θεωρεία μιας ρωσικής επίθεσης σε όλη την Ευρώπη μετά από την Ουκρανία!!

    Μια θεματολογία που επανήλθε πρόσφατα στη προσκήνιο (21 του Γενάρη στο World Economic Forum  στο   Davos) όπου ο Ζελκένσκι επανέλαβε το τροπάριο του: «Κι όταν μετά απ’ την ειρήνη στην Ουκρανία ο Πούτιν επιστρέψει (με τον στρατό), γιατί θα επιστρέψει; Μα για να καταλάβει εντελώς όλες τις χώρες που κάποτε ήταν δημοκρατίες της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Εμείς είμαστε οι πρώτοι», υπονοώντας πως όλη η Ευρώπη μπορεί να βρεθεί σε μεγάλους κινδύνους.

    Λόγια που, mutatis mutandis,  σχεδόν ακριβώς αναπαράγουν ό, τι είπε ο  Mike Elviss, αντιστράτηγος, αρχηγός του αγγλικού στρατού σε ομιλία στη Διεθνή Διάσκεψη για τα τεθωρακισμένα οχήματα: «Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι, όταν τα όπλα σιγήσουν στην Ουκρανία, θα υπάρξει μια ρωσική αναγέννηση, μια ανασύσταση και μια μεγαλύτερη συμπαιγνία με ένα νέο άξονα επιτιθέμενων».

   Όλοι ανοίγουν το στόμα τους και λένε όλη τη παραπληροφόρηση που «κατεβαίνει» στα διαστρεβλωμένα μυαλά τους.

   Πάντως, αυτή η ουκρανική αναφορά στην Ευρώπη – γενικεύοντας και παραπλανώντας με την παράλειψη της ύπαρξης ωστόσο και της ΕΕ μέσα στην Ευρώπη! – έχει όλη την όψη μιας ακραίας, απέλπιδος προσπάθειας του Κίεβου να «αφυπνίσει» έμμεσα τις Βρυξέλλες που ακόμη δεν έχουν συνέλθει από την επέλαση του Τραμπ.

     Απ’ την άλλη, αποσκοπεί στο να μην «ερεθίσει» δυσμενώς πολύ τον Τραμπ με το να θέτει ως «αντισυμβαλλόμενη» μια ΕΕ την οποία  αυτός θεωρεί ως περίπου «εκλιπούσα» (κάτι παρόμοιο με τη Τουρκία για την Κυπριακή Δημοκρατία), γι’ αυτό και βάζει στο σακί ολόκληρη την Ευρώπη μέσα στην οποία «κρύβει» την ΕΕ, εκβιαστικά σαν να είναι ολόκληρη η Ευρώπη που ενδιαφέρεται να πάρει μέρος στις συνομιλίες! Σόφισμα.

     Στην ουσία ο Ζελένσκι «παίζει με τα λόγια», ένας τρόπος κι αυτός για να τύχει της επιθυμητής ευμένειας του Τραμπ και να τον πάρει με το μέρος του κόντρα στον θανάσιμο εχθρό Πούτιν.

    Πάλι εδώ όμως ο Ζελένσκι «πέφτει έξω». Μέσα στον πανικό του (ξέρει πως βρίσκεται στη κόψη του ξυραφιού) με ορατό το τέλος του ως ήδη πρώην πρόεδρος, δεν θέλει να αντιληφθεί πως για τον Τραμπ μόνο οι δυο μεγάλοι, ΗΠΑ και Ρωσία, έχουν λόγο στην ειρήνευση στην Ουκρανία (όπως είχαν και στον πόλεμο!): όλοι οι άλλοι οι Ευρωπαίοι δεν υπάρχουν, είναι μηδέν και απόντες, μικροί και πολιτικά ασήμαντοι Κοινοτικοί.

     Και ποιος ξέρει; Κατ’ επέκταση μήπως γίνει το ίδιο και όταν φτάσουμε στη φάση της ανασυγκρότησης της κατεστραμμένης Ουκρανίας; Είναι πολύ δυνατόν οι χώρες της ΕΕ να λάβουν μόνο μερικά ψίχουλα με κύριο «ευεργετημένο» τις ΗΠΑ και, ποιος ξέρει; ως ένα σημείο ως και την ίδια τη Ρωσία!

    Διόλου παράξενο τότε που ο Τραμπ μιλάει και για τις πολύτιμες σπάνιες γαίες της Ουκρανίας:  «Ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο να θέσει η Ουκρανία ως εγγύηση τις σπάνιες γαίες της σε αντάλλαγμα για όσα θα της δώσουμε εμείς», όταν επιβεβαιώνει πως οι «συνομιλίες» με Ρωσία και Ουκρανία είναι αρκετά προχωρημένες!

   Βεβαίως, αυτή η «εγγύηση» τίποτ΄ άλλο δε σημαίνει παρά  «αμερικανική «ιδιοκτησία», όπως καταλαβαίνουμε.

   Εξάλλου μη ξεχνάμε πως η αμερικανική  BlackRock κιόλας αγόρασε και κατέχει σχεδόν τα μισά ουκρανικά γεωργικά εδάφη! Ποιος της τα έδωσε; Μόνον ένας θα μπορούσε να το κάνει.

    Παράξενο;

                                                                                       

      

The post Ένα δίδυμο περιωπής (Τραμπ-Πούτιν) για την Ουκρανία; appeared first on Militaire.gr.