Ευρώπη και Ρωσία : η ακατανόητη ευρωπαϊκή πολιτική-Νικήτας Χιωτίνης

05:20 26/11/2024 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

Νικήτας Χιωτίνης

Αναμφισβήτητα δεδομένα :

Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στον Ουκρανία, η Ρωσία συνεργαζόταν στενά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ευρώπη μόνο να κερδίσει είχε από αυτήν τη συνεργασία, ιδιαιτέρως η Γερμανία. Θα μπορούσαμε να πούμε πως η Ρωσία είχε κατ’ ουσίαν καταστεί Δύση, λειτουργικώς αλλά και εν πολλοίς πολιτικώς. Το πρώην κομμουνιστικό καθεστώς, που την

διαχώριζε από τη Δύση,  είχε καταρρεύσει και η Ρωσία οδηγείτο προς σταδιακή επικράτηση δημοκρατικής διακυβερνήσεώς της, παρόμοια με αυτήν των άλλων ευρωπαϊκών κρατών.  Η Ρωσία, κατά μέγα μέρος της, υπάγεται γεωγραφικώς στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Σε αυτό κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της,  βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας της και αυτό αποτελεί την κοιτίδα της ιστορίας της. Ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας προεκλήθη και εξ’ αιτίας -τουλάχιστον   και εξ’ αιτίας-  της επεκτατικής πολιτικής του ΝΑΤΟ. Του ΝΑΤΟ που  δεν είχε λόγο ύπαρξη, που ήταν «κλινικώς νεκρό» κατά την έκφραση του  Μακρόν, που μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία απέκτησε ρόλο και ο Μακρόν ανέκρουσε πρύμναν. Πολλές δεκαετίες πριν την εισβολή, πολλοί επεσήμαιναν την ανάγκη η Ρωσία να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ουδείς βεβαίως εισακούσθηκε.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Οι ΗΠΑ όμως -μάλλον και η Αγγλία, που δεν ανήκει πλέον στην Ευρώπη-  άλλα επιθυμούσαν. Μας επανέφεραν  βιαίως στις  επικρατούσες απόψεις των   Μάκιντερ και Χάντιγκτον, από τις οποίες ουδέποτε απομακρύνθηκαν. Όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης, δεν τόλμησαν και εξακολουθούν να μη τολμούν, να διατυπώσουν την οποιαδήποτε αντίρρηση, έστω και αν κινδυνεύουν να καταστραφούν. Σε προηγούμενα κείμενά μας στο φιλόξενο Militaire (https://www.militaire.gr/i-exelissomeni-sygkroysi-ton-politismon-kai-i-apoikiokratoymeni-ellas/ και )   https://www.militaire.gr/me-to-zori-aimatiri-sygkroysi-politismon/), είχαμε υποστηρίξει πως οι    ΗΠΑ  επανέφεραν  τις απόψεις του  Σ. Χάντινγκτον περί  «Σύγκρουσης των Πολιτισμών», εμμένοντας   κατά γράμμα στα γραφόμενα στο βιβλίο του. Η Ευρώπη ακολουθεί, ακολουθούμε και μείς, στέλνοντας στρατηγούς στο Άγιον Όρος.  Μας επαναφέρουν και στις γεωπολιτικές απόψεις του Μάκιντερ,  πως αυτός ο οποίος κυβερνά την Ανατολική Ευρώπη κυβερνά τον κόσμο όλο.   Προσπαθεί έτσι   η Ευρώπη να αποτρέψει κάτι τέτοιο, ακολουθώντας τις εντολές, ακρίτως όμως, γιατί αυτός μπορεί να είναι η ίδια,  σε   διευρυμένη μορφή.

Ο Μάκιντερ διατύπωσε τις απόψεις του στις αρχές του ΧΧου αιώνα. Οι απόψεις αυτές έρχονταν σε αντίθεση με την κατακτητική  στρατηγική της χώρας του, που επεκτεινόταν, κυριαρχικώς, μέσω της Θάλασσας, ήδη από τον 17ο αιώνα και έτσι μάλλον τον αγνόησαν.   Φαίνεται όμως πως στον ΧΧο αιώνα τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν και να κλίνουν προς τις απόψεις του Μάκιντερ και η Ρωσία   ενισχυόταν. Ανακόπηκαν όμως οι όποιες φιλοδοξίες της από τους δύο μεγάλους πολέμους. Η Δύση εγκαθίδρυσε ένα αδιαπέραστο για τη Ρωσία τοίχο και οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε αυτό ενεργώς.  Δεν προβαίνουμε σε περαιτέρω διερεύνηση των διαδικασιών που οδήγησαν στους πολέμους αυτούς,  απλώς διαπιστώνουμε την κύρια γεωπολιτική τους συνέπεια.

Ο σημερινός πόλεμος καταδήλως προσομοιάζει με τις προηγούμενες -και επιτυχείς- προσπάθειες περιορισμού της Ρωσίας, δηλαδή του μεγάλου και πλούσιου κράτους της Ανατολικής Ευρώπης, που μάλιστα κατέχει και τη Βόρεια Ασία. Το ερώτημα όμως εδώ, είναι προς τί η σημερινή σπουδή της Ευρώπης,  προς   διατήρηση του πολέμου αυτού. Ουδέποτε η σημερινή Ρωσία έδειξε, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, την πρόθεση να κυριαρχήσει  επί της υπόλοιπης Ευρώπης, ούτε πολιτικώς, ούτε στρατιωτικώς,  ούτε οικονομικώς.  Πέραν του ότι τα ευρωπαϊκά κράτη αιμορραγούν οικονομικώς υποστηρίζοντάς τον, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που κερδίζουν από αυτόν, χάνουν και τη δυνατότητα να συναποτελέσουν με τη Ρωσία, την πλέον μη κομμουνιστική Ρωσία, τη δυνατότητα να ενταχθούν σε μία   πραγματικώς Πανευρωπαϊκή Ένωση,  που θα είναι η νέα μεγάλη  παγκόσμια  δύναμη, κατά Μάκιντερ.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

Γι’ αυτό και την εξωτερική πολιτική της (δήθεν) Ενωμένης Ευρώπης, θεωρούμε τουλάχιστον ακατανόητη. Ακόμα και τώρα, που οποιοσδήποτε ευρωπαϊκό  κράτος μπορεί εύκολα να βληθεί από τους ανίκητους ρωσικούς πυραύλους, σκέπτονται να στείλουν στρατό προς συνέχισή του. Ουδέποτε άλλωστε τα ευρωπαϊκά κράτη   επεδίωξαν  να λειτουργήσουν ως διαμεσολαβητές,  για να λήξει αυτός ο πόλεμος, ούτε και τώρα το κάνουν, ίσως γιατί καταφανώς αποτελούν μέρος του.  Ανιδιοτελώς,  αν όχι βλακωδώς.

The post Ευρώπη και Ρωσία : η  ακατανόητη ευρωπαϊκή πολιτική-Νικήτας Χιωτίνης appeared first on Militaire.gr.