«Ή θα νικήσετε ή θα πεθάνετε»! Η εντολή Μουσολίνι στην Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου της Ιταλίας

06:06 27/1/2022 - Πηγή: militaire

Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα, αλλά ταυτόχρονα είναι και το «όπιο των λαών» που γίνεται επικίνδυνο εργαλείο δύναμης και επιρροής, αν το διαφεντέψουν άνθρωποι ασυνείδητοι με σκοτεινές προθέσεις!

Γράφει ο

Δημήτρης Σταυρόπουλος

Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενιτο Μουσολίνι για να χειραγωγήσει τις μάζες χρησιμοποίησε το φουτ-μπολ που του χάρισε εφήμερη δόξα με τις επιτυχίες του σε δυο μεγάλες διοργανώσεις και έφτασε στο σημείο να απειλήσει εγγράφως τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας της χώρας του με θάνατο, αν δεν νικήσουν στο Παγκόσμιο

Κύπελλο του 1938!

Ο τελικός αγώνας με την Ουγγαρία, έμεινε στην μαύρη σελίδα της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής ιστορίας…

Η ΡΩΜΑΙΚΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ 1934

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος άνοιξε βαθιές πληγές στην Ιταλία, η οποία χρειάστηκε πολύ καιρό για να συνέλθει. 

Ο φασίστας Μπενίτο Μουσολίνι, πολιτικός ηγέτης της χώρας από το 1922, είδε το ποδόσφαιρο ως ένα ιδανικό μέσο προβολής της «αναγεννημένης και δυνατής Ιταλίας», υπό το καθεστώς του βεβαίως.

Και η μεγάλη ευκαιρία του δόθηκε το 1934, όταν η χώρα του ανέλαβε να διοργανώσει το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας, μετά την απόσυρση της Σουηδίας.

Με εντολή του «Ντούτσε», τα γήπεδα κατασκευάστηκαν σε χρόνο ρεκόρ, για την πρώτη διοργάνωση στην οποία υπήρχε ζωντανή ραδιοφωνική μετάδοση, και μάλιστα, στις δώδεκα από τις 16 χώρες που πήραν μέρος στην τελική φάση. 

Τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής καλύφθηκαν εξ’ ολοκλήρου από το καθεστώς!

Η εθνική ομάδα είχε χτιστεί σε στέρεες βάσεις και διέθετε ταλέντο, το οποίο ανέβαινε επίπεδο χάρη στους oriundi, τους μετανάστες με ιταλικές ρίζες που έγιναν «Ιταλοί» με συνοπτικές διαδικασίες.

Όταν η χώρα του κέρδισε τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1934, ο Μουσολίνι τοποθέτησε τον Ακίλε Σταράτσε ως τον «εγκέφαλο της διοργάνωσης».

 Ποιος ήταν ο Σταράτσε;

 Ήταν ο γραμματέας του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος και επικεφαλής των μελανοχιτώνων στην Πορεία προς τη Ρώμη!

Αυτός ο άνθρωπος ήταν που θα κινούσε τα νήματα στο Μουντιάλ του 1934.

 Ο στόχος διπλός.

 Πρώτον να γίνει η απαραίτητη προπαγάνδα υπέρ του φασιστικού καθεστώτος και δεύτερον να καταλήξει η κούπα στα χέρια των Ιταλών ποδοσφαιριστών.

Στο τιμόνι της ομάδας ήταν ο Βιτόριο Πότσο, στρατιώτης στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εκφραστής των επιθυμιών του καθεστώτος προς την εθνική ομάδα. Ο προπονητής της «Σκουάτρα Ατζούρα» συνήθιζε να λέει πως «το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος και βρισκόμαστε στα χαρακώματα»!

Σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά ήταν ξεκάθαρη η θέληση του Μουσολίνι να φτάσει η Ιταλία στον τελικό και για τον λόγο αυτό δεν άφησε τίποτα στην τύχη του. 

Από αποφάσεις για… Ιταλοποιήσεις λατινοαμερικάνων ποδοσφαιριστών μέχρι και «τυχαία διαιτητικά σφάλματα» όλα έδειχναν πως η κούπα θα κατέληγε σε ιταλικά χέρια.

Ο τελικός ήταν η επιτομή του πολιτικού ποδοσφαίρου. 

Απέναντι στην φασιστική Ιταλία η κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία.

 Για τον Ντούτσε ήταν πλέον θέμα «τιμής». 

Μία μέρα πριν από τον τελικό, ο Μουσολίνι είχε επισκεφτεί την ιταλική ομάδα στέλνοντας το μήνυμα: 

«Καλή τύχη για τη νίκη αύριο παιδιά, αλλιώς θα συντριβείτε».

 Την επόμενη και συγκεκριμένα στο ημίχρονο του αγώνα με το σκορ στο μηδέν, ο Μουσολίνι είπε στον Πότσο: 

«Ο Θεός να σε βοηθήσει σε περίπτωση αποτυχίας»!

Τελικά η Ιταλία κέρδισε με 2-1 στην παράταση και οι καρδιές όλων πήγαν στη θέση τους. 

Αυτό, ωστόσο, ήταν μόνο η αρχή.

1938 Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο Μουσολίνι αφού πέτυχε τον σκοπό του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, γλυκάθηκε και ήθελε ξανά το τρόπαιο στο Μουντιάλ του 1938.

 Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο εύκολα για εκείνον και το καθεστώς του.

 Εκείνο το Μουντιάλ διοργανώθηκε από την Γαλλία, μόλις 15 μήνες πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Εθνική Ιταλίας πήγε στη Γαλλία για να κάνει… σαματά.

 Αυτό φάνηκε αρχικά στο πρώτο παιχνίδι με τους Νορβηγούς όπου παρά τις έντονες αποδοκιμασίες οι παίκτες της «Σκουάτρα Ατζούρα» χαιρέτισαν φασιστικά στη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού τους ύμνου και βέβαια στον προημιτελικό με τη Γαλλία.

 Εκεί, σε ένα γήπεδο όπου κόχλαζε από σχεδόν 58.500 χιλιάδες οπαδούς, η Ιταλία εμφανίστηκε με μαύρες εμφανίσεις και ένα τεράστιο Fascio Littorio (το σύμβολο του καθεστώτος Μουσολίνι) στο αριστερό μέρος του στήθους!

Η καλύτερη Ιταλία κέρδισε τη Γαλλία με 3-1 και πήγε στα ημιτελικά όπου αντιμετώπισε την Βραζιλία.

 Εκεί με μια… «αψυχολόγητη» ενέργεια ο προπονητής της Σελεσάο επέλεξε να παίξει με τους αναπληρωματικούς και έτσι η Ιταλία προκρίθηκε στον τελικό με 2-1. 

Προφανέστατα και τα σενάρια περί δωροδοκίας έδιναν και έπαιρναν εκείνο τον καιρό, αλλά οι αποδείξεις ποτέ δεν υπήρξαν.

Κάπως έτσι η Ιταλία έφτασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό του Μουντιάλ.

 Όλοι ήθελαν να κερδίσουν για δεύτερη συνεχόμενη φορά και το κύπελλο.

 Πρώτος απ’  όλους ο Μουσολίνι. 

Αυτό ήθελαν και οι παίχτες οι οποίοι, όμως, είχαν και έναν επιπλέον λόγο να αγχώνονται. 

Είχαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την πιθανότητα της ήττας, αλλά και τις απειλές του ηγέτη τους. 

Το βράδυ πριν από τον τελικό, ο Μουσολίνι έστειλε τηλεγράφημα σε κάθε έναν από τους παίκτες με το εξής μήνυμα: «Vincere or morire». 

Δηλαδή: «Νίκη ή θάνατος»!

«ΤΟΥΣ ΕΣΩΣΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ»

Τελικά η Ιταλία επικράτησε με 4-2 και ο Ούγγρος τερματοφύλακας, Άνταλ Σάμπο, φέρεται να δήλωσε μετά από τον αγώνα «μπορεί να δέχθηκα τέσσερα τέρματα, αλλά τουλάχιστον έσωσα τις ζωές τους»! Πρόκειται ξεκάθαρα για μια αναφορά στο μήνυμα του Μουσολίνι.

Οι Ιταλοί παίκτες, πάντως, διέψευσαν πως έλαβαν ένα τέτοιο τηλεγράφημα το οποίο δεν βρέθηκε ποτέ ούτε στα αρχεία του κράτους.

 Ίσως να είναι ένας αστικός μύθος.

 Ίσως, πάλι, η μεταφορά του απειλητικού μηνύματος να έγινε προφορικά.

 Ίσως, τέλος, ακόμα και αν το έστειλε το μήνυμα ο Μουσολίνι, να μην το εννοούσε. 

Ποτέ κανείς δεν θα μάθει την πλήρη αλήθεια.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, μετά από το 1934 και το 1938, το καθεστώς εποφθαλμιούσε ακόμα μία διάκριση στο Μουντιάλ του 1942, η οποία, όμως, δεν ήρθε ποτέ γιατί πλέον εκείνη τη χρονιά ο κόσμος βρισκόταν βυθισμένος στο χάος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1943 με την πτώση της κυβέρνησης Μουσολίνι, άρχισε η αποσύνθεση της εθνικής ομάδας. 

Ο Πότσο περιθωριοποιήθηκε, η ιταλική κοινή γνώμη άρχισε να αισθάνεται ντροπή για τον τρόπο που κατέκτησε τα δύο Παγκόσμια Κύπελλα (αν και ποτέ δεν αποδείχθηκε κάτι μεμπτό) και σταδιακά προσπάθησε να ξεριζώσει κάθε ίχνος φασισμού από το ποδόσφαιρο της χώρας.

Πληροφορίες

newsbeast

The post «Ή θα νικήσετε ή θα πεθάνετε»! Η εντολή Μουσολίνι στην Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου της Ιταλίας appeared first on Militaire.gr.