Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την διακλαδικότητα στις ΕΔ κι ένας Πτέραρχος εξηγεί γιατί

06:30 1/6/2021 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

Απτχος (Ι) ε.α. Ευάγγελος Γεωργούσης

Επίτιμος Δκτής ΔΑΕ

Τί είναι η Διακλαδικότητα για τον χώρο των Ε.Δ.;

Είναι το κάλλιστο πλαίσιο συνεργασίας των τριών Κλάδων των Ε.Δ. για να εξασφαλίσουν την Άμυνα της χώρας, όταν απαιτηθεί. Αυτό σημαίνει ότι, εκπαιδευόμαστε και οργανωνόμαστε από τον καιρό της ειρήνης, ώστε όταν απαιτηθεί, με διακλαδικό σχεδιασμό, αντίληψη και πνεύμα, οι Ε.Δ. να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.

Αυτό επιδιώκουν όλες οι Ε.Δ. των Κρατών που έχουν απειλή, ή σχετικούς εθνικούς στόχους.

Μία βασική παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη κατά την οργάνωση και την σχεδίαση λειτουργίας των Ε.Δ. υπό διακλαδικό πλαίσιο, είναι η διατήρηση και μη μείωση, όλων των πλεονεκτημάτων του κάθε Όπλου, που του προσδίδουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού.

Είναι αλήθεια ότι, στην ελληνική πραγματικότητα, όσο πάμε χρονικά πίσω, το Κλαδικό πνεύμα και σκέψη, αλλά και συμπεριφορά, στις Ε.Δ. είναι κυρίαρχα. Αφήνουμε εκτός σχολιασμού την ανωμαλία της περιόδου 1967-1974, όπου στην ουσία είχαμε την εξουσία ενός Όπλου, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα για το σύνολο του Ελληνισμού.

Ο Στρατός Ξηράς, αλλά και το Π.Ν., λόγω ιστορικών δεδομένων, θεωρούσαν το νέο Όπλο της Π.Α., Όπλο υποστήριξης των δικών τους σχδίων και επιδιώξεων. Και αυτό όχι μόνο στη χώρα μας. Στις Η.Π.Α. η Αεροπορία τους έγινε ανεξάρτητο Όπλο το 1947, μετά από αγώνες και συγκρούσεις σε κυβερνητικά και επιτελικά επίπεδα. Εδώ η διορατικότητα του Ελ.Βενιζέλου και η εργατικότητα του Αλ.Ζάνα, την κατέστησαν ανεξάρτητο Όπλο από το 1930. Φυσικά όλοι αναγνωρίζουμε ότι ο πυρήνας των στελεχών που δημιούργησαν το νέο Όπλο, είχαν προέλευση από τα άλλα δύο παλαιότερα.

Επανερχόμενος όμως στην οπτική γωνία υπό την οποία έβλεπαν και αντιμετώπιζαν οι αρχαιότεροι Κλάδοι το νέο Όπλο, η κατάσταση αυτή σταδιακά, κυρίως μετά το 1996 (Ίμια), εμπέδωσε την εντύπωση ότι, δεν υπάρχει αγαστή συνεργασία, σε επιχειρησιακό επίπεδο, μεταξύ των τριών Κλάδων και πως ο κάθε ένας επικέντρωνε την προσοχή και το ενδιαφέρον του, στην δική του κλαδική αποστολή.

Αυτό μπορεί να έχει βάση αλήθειας, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι η μισή. Η άλλη μισή έχει δύο παραμέτρους. Η πρώτη λέει πως η βασική αιτία αυτής της κατάστασης, ήταν η συνεχής προσπάθεια του «μεγαλυτέρου και παλαιοτέρου» να επιβάλει τις απόψεις του στους «μικρότερους» και όσον αφορά την Π.Α. και επί του «νεότερου». Η δεύτερη παράμετρος είναι πως και αυτή η πραγματικότητα που ίσως, έπρεπε να αλλάξει, χρησιμοποιήθηκε μεθοδικά για να αλλάξει ο τρόπος Διοίκησης των Ε.Δ, που για κάποιους, αυτός ήταν ο τελικός σκοπός, αντί να αναπτυχθεί το πλαίσιο και η ουσία της διακλαδικότητας. Δηλαδή να αποκτήσει η Στρατιωτική Ηγεσία διακλαδική γνώση,αντίληψη και συμπεριφορά.

Σήμερα ο Α/ΓΕΕΘΑ, μετά τις τροποποιήσεις που έγιναν στον Ν.2292/1995, μέχρι και το 2010, ασκεί την «Πλήρη Διοίκηση» των Ε.Δ. Τί σημαίνει αυτό; Από το Βασικό Δόγμα της Π.Α διαβάζουμε:

«Πλήρης Διοίκηση είναι η Στρατιωτική εξουσία και ευθύνη ενός Διοικητή να εκδίδει διαταγές, να αναθέτει έργα και εν γένει να διευθύνει, συντονίζει και ελέγχει υφιστάμενους Σχηματισμούς ή Μονάδες των Ε.Δ. Καλύπτει κάθε πλευρά των Στρατιωτικών Επιχειρήσεων, των Διοικητικών θεμάτων και της Υποστήριξης Διοικητικής Μέριμνας μέσα στα πλαίσια της αποστολής του Διοικητού που ασκεί Πλήρη Διοίκηση».

Να λάβουμε δε υπόψη ότι, Πλήρης Διοίκηση = Επιχειρησιακή + Διοικητική Διοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι οι Αρχηγοί των τριών Γ.Ε. είναι Επιχειρησιακά, υπεύθυνοι μόνο στο να εκτελούν εντολές του Α/ΓΕΕΘΑ, ή να λένε απλά τη γνώμη τους (και αν αυτή εισακουστεί έχει καλώς), χωρίς κατ’ ουσία να δύνανται να αυτενεργήσουν ή να λάβουν κρίσιμες αποφάσεις σε επιχειρησιακούς και διοικητικούς τομείς του Κλάδου τους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν σε βάθος και μπορούν να αξιολογήσουν τις δυνατότητες.

Και εννοούμε βέβαια με τα προαναφερθέντα, ότι οι Αρχηγοί των Κλάδων έχουν λίαν περιορισμένη ευθύνη Επιχειρησιακά, διότι ο νομοθέτης για να μη εξισώσει πλήρως το ΓΕΕΘΑ με το αλήστου μνήμης Α.Ε.Δ., βάζει στον νόμο μία παραδοξότητα, ελληνικής μάλλον επινόησης, δίνοντας στο Άθρο 11,παρ. 6α την Διοικητική Διοίκηση των Όπλων τους, στους Αρχηγούς των Γ.Ε.

Επειδή όμως γνωρίζει ότι αυτό που κάνει έρχεται σε αντίθεση με την Πλήρη Διοίκηση που έχει ήδη αναθέσει στον Α/ΓΕΕΘΑ, προσθέτει ότι ασκούν αυτήν, «…στο πλαίσιο των ενιαίων οδηγιών και διαταγών του Α/ΓΕΕΘΑ». Δηλαδή την ασκούν, αλλά όπως θέλει ο Α/ΓΕΕΘΑ.

Η παραδοξότητα όμως συνεχίζεται και στο άρθρο 11,παρ.6β που αναφέρεται στον επιχειρησιακό τομέα. Τους εντάσσει, «…στην αλυσίδα της Επιχειρησιακής Διοίκησης…» και λέει ότι, «..διοικούν τους Κλάδους τους σύμφωνα με τις οδηγίες και διαταγές του Α/ΓΕΕΘΑ…αναλαμβάνοντας τις αποστολές και τα έργα που τους ανατίθενται από αυτόν».

Αν όλα αυτά νομοθετήθηκαν για να προάγουν την διακλαδικότητα και την αποτελεσματικότητα των Ε.Δ, στην κοινή αποστολή και δράση, τότε εμείς κάτι δεν έχουμε καταλάβει. Η ουσία είναι ότι ο Α/ΓΕΕΘΑ ασκεί Πλήρη Διοίκηση επί των Ε.Δ από τον καιρό της ειρήνης, διότι η Κυβέρνηση και η Βουλή έτσι πίστευαν και πιστεύουν, ότι θα υπάρξει διακλαδικότης και η κάλλιστη αποτελεσματικότης αυτών. Τα άλλα είναι «χρυσόσκονη» που φαίνεται πως είναι αναγκαία στην ελληνική πραγματικότητα, για τόσο σοβαρά θέματα.

Η εκτίμησή μας είναι ότι, παρά την αλλαγή της νομοθεσίας περί της Διοίκησης των Ε.Δ., που από το 2010 έλαβε την σημερινή της μορφή, η επιδιωκόμενη διακλαδικότης δεν έχει επιτευχθεί στον βαθμό που θα έπρεπε, μετά από δέκα και πλέον χρόνια.

Και αυτό γιατί διακλαδικότης δεν είναι μόνο τρόπος διοίκησης των Ε.Δ. και στελέχωσης των επιτελείων με Αξιωματικούς και από τα τρία Όπλα. Είναι βέβαια και αυτά, αλλά κυρίως είναι οι βαθιές διακλαδικές γνώσεις και η ανάλογη σκέψη και συμπεριφορά που απαιτείται, σε επίπεδο Ηγεσίας οπωσδήποτε, αλλά και σε όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη.

Αυτά όλα απαιτούν ανάλογη εκπαίδευση η βάση της οποίας, νομίζουμε, πρέπει να ξεκινάει από το επίπεδο των ΑΣΕΙ και όχι μόνο στην ΑΔΙΣΠΟ που σίγουρα είναι μία αναγκαία και εξαιρετική επιτελική Σχολή των Ε.Δ. Οι αποφοιτούντες Αξιωματικοί από τα ΑΣΕΙ, θα πρέπει να έχουν «μπολιαστεί» με την ανάγκη και την αξία της διακλαδικής αποστολής, διότι θα έχουν διδαχθεί τα υπέρ και τα κατά κάθε Όπλου, δηλαδή, δυνατότητες και αδυναμίες εκάστου.

Επειδή ο αεροπόρος, για παράδειγμα, είναι αναγκασμένος από τη φύση των αποστολών του να αναλύει καταστάσεις και να πέρνει αποφάσεις γρήγορα, δεν πρέπει να θεωρείται ελάττωμα το αντίθετο για τους Αξιωματικούς των άλλων Όπλων.

Δείχνουμε δηλαδή να θέλουμε Διοίκηση που να ενισχύει την διακλαδικότητα και νομοθετούμε με βάση αυτή την αρχή και ανάγκη, αλλά από την άλλη κρατάμε ετεροβαρώς την πρόβλεψη ότι, Α/ΓΕΕΘΑ θα γίνονται κατ’ αναλογία δύο από τον Σ.Ξ., ενώ ένας από Π.Ν. και Π.Α. Συνεπώς φαίνεται ότι το μέγεθος και η αρχαιότητα των Όπλων καθορίζει ακόμα πολλά πράγματα στις ελληνικές Ε.Δ., ανεξάρτητα από το γεγονός ότι την Άμυνα της Χώρας θα την εξασφαλίσουν οι αεροπορικές και οι ναυτικές επιχειρήσεις, στα αρχικά τουλάχιστον στάδια της κρίσης, της έντασης ή της σύγκρουσης. Με άλλα λόγια αυτές,μάλλον, θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα.

Επίσης, έχουν υπάρξει και άλλα παραδείγματα που δείχνουν ότι δεν γίνονται και μεγάλες προσπάθειες από τους ασκούντες την «Πλήρη Διοίκηση» για εμπέδωση διακλαδικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς μεταξύ των Όπλων, κάτι που νομίζουμε ότι, τραυματίζει την εμπιστοσύνη του προσωπικού στις σχετικές νομικές προβλέψεις.

Προσπάθειες, στα όρια της νομιμότητας και εμμονές για αύξηση των εσόδων του Μ.Τ.Σ. σε βάρος των άλλων δύο Μετοχικών Ταμείων (Μ.Τ.Ν. – Μ.Τ.Α.), δείχνουν έντονη Κλαδική νοοτροπία που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί συγκυριακές καταστάσεις. Ο τραυματισμός της συναδελφικότητας και διακλαδικότητας, είναι δεδομένος.

Η διάθεση μόνο του Γ.Ν.Α στο Ε.Σ.Υ. και όχι αναλογικά των άλλων Στρατιωτικών Νοσοκομείων, για ενίσχυση των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας από την πανδημία, χωρίς βοήθεια από άλλο προσωπικό, αυτούς τους δύο μήνες, δείχνει, νομίζουμε, αδιαφορία για τις επιπτώσεις του αισθήματος αδικίας που δημιούργησε στο εν ενεργεία προσωπικό της Π.Α., με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Αλλά και εξ’ άλλης σκοπιάς, από απάντηση του ΥΠΕΘΑ, σε ερώτηση στη Βουλή για την κατανομή των ερευνητικών προγραμμάτων της Ε.Ε, διαβάζουμε ότι από τα 19-20 συνολικά, που έχει αναλλάβει αυτό, η κατανομή ήταν, ΓΕΑ/ΕΜΥ : 1 και άλλο ένα ΓΕΑ + ΓΕΣ. Όλα τα άλλα στα άλλα Γ.Ε. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί η Π.Α. να μην ενδιαφέρθηκε. Κάποιοι όμως λένε άλλα…

Δεν ξέρω αν πρέπει να επανεξετασθούν οι νομικές προβλέψεις περί «Πλήρους Διοίκησης». Εκείνο που φαίνεται είναι, πως το επιδιωκόμενο πνεύμα διακλαδικότητας δεν έχει εμπεδωθεί. Η φροντίδα για αυτό, στον τομέα των επιχειρήσεων, που πραγματικά λαμβάνεται, με διάφορες κινήσεις θα είναι ημιτελής, αν δε δοθεί και η ανάλογη έμφαση στην σχετική εκπαίδευση από πολύ ενωρίς.

Ακόμα, η «Διοικητική Διοίκηση» που έχει πολλές δράσεις τώρα στην ειρήνη, διότι έχει όλη την προετοιμασία των Ε.Δ., παίζει τεράστιο ρόλο στην εδραίωση του πνεύματος και της νοοτροπίας της διακλαδικότητας. Ας το προσέξουμε.

The post Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την διακλαδικότητα στις ΕΔ κι ένας Πτέραρχος εξηγεί γιατί appeared first on Militaire.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords

πτεραρχος, γεεθα, γεα, ΓΕΣ, γεεθα, γεα

Τυχαία Θέματα

qosmio f750-12e, δεκεμβριανα, καψης, aee.gr, shift 2 unleashed