Με τα σημερινά δεδομένα και εξελίξεις για την διευθέτηση του Ουκρανικού ζητήματος

05:15 17/2/2025 - Πηγή: militaire

Του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*

Ούτε θριαμβολογίες περί νίκης της Ρωσσίας-ήττα της Δύσης, ούτε το αντίθετο. Πρόκειται ουσιαστικά για αλλαγή τακτικής από την πλευρά των ΗΠΑ, στην μακρά διελκυστίνδα αντιπαράθεσης εντός του συστημικού πολέμου μεταξύ των μερών. Με άλλον τρόπο, επιβεβαιώνεται ότι το «Τέλος της Ιστορίας» δεν υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Πολύ περισσότερο η σωστή της πλευρά.

Η αλήθεια είναι, πως η έννοια του συστημικού πολέμου γίνεται αντιληπτή και κατανοητή πολύ περισσότερο από την πλευρά των ΗΠΑ

και πολύ λιγότερο ή και καθόλου από την πλευρά της Ρωσσίας. Η νίκη της όποιας  πλευράς σε ένα συστημικό πόλεμο, δεν μπορεί παρά να εδράζεται στην συντριβή του αντιπάλου. Στην κατάρρευση του συστήματος. Έτσι ακριβώς συνέβη σε όλους τους πολέμους που είχαν συστημικό χαρακτήρα, συμπεριλαμβανομένων των 2 παγκόσμιων. Μέσες λύσεις δεν υπάρχουν, ή δεν μακροημερεύουν.

Η αλλαγή τακτικής από τις ΗΠΑ, δεν υποκρύπτει βαθμούς συνθηκολόγησης. Αφορά την διαφοροποίηση στην έκφραση άσκησης του ιμπεριαλισμού, που γίνεται φανερότερος και ωμότερος έναντι των φίλων, πιεστικά δελεαστικότερος έναντι των εχθρών. Εγκειται όμως στο γεγονός ότι η πολυεπίπεδη κρίση στο δυτικό οικοδόμημα, εγκυμονούσε και εγκυμονεί τον σοβαρό κίνδυνο απώλειας της πλήρους εγκαθίδρυσης της παγκόσμιας ηγεμονίας της. Η τελευταία όχι μόνο δεν εγκαταλείπεται από το νέο ένοικο στον  Λευκό Οίκο, όχι μόνο δεν αμφισβητείται η εδραίωση και η άσκησή της αλλά επαναδιοργανώνεται στην βάση της απόλυτης κυριαρχίας της και της παγκόσμιας αποδοχής της, προς εχθρούς και φίλους, με νέους κυνικότερους όρους ισχύος.

Αν μή τι άλλο, αυτό το νόημα είχε και η σκόπιμη αναφορά του Τραμπ, ότι μεταξύ άλλων συζητήθηκε με τον Πούτιν και η δυναμική του δολαρίου. Και είναι αυτή η δυναμική, που καθορίζει τους όρους για την άσκηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Είναι επίσης η δυναμική, που δελεάζει και κάθε «εθνικό ολιγάρχη», να μετρά, να πιέζει και να διαμορφώνει κυβερνητικές πολιτικές.

Επί του πεδίου, κι επειδή όποιος νομίζει ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν την Ουκρανία, ή υπονομεύουν την συνοχή του ΝΑΤΟ είναι βαθιά νυχτωμένος, θέτω παρακάτω μερικούς προβληματισμούς υπό μορφή ερωτήσεων, αφού γνωστοποιήσω ευρύτερα, σταχυολογώντας  αυτά που είπε,  και δεν έτυχαν ευρείας δημοσιότητας, ο νέος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ κ. Χέγκσεθ στην πρώτη συνάντηση του με τους ευρωπαίους φίλους του.

Απ’ ευθείας από τον ιστότοπο του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ: https://www.defense.gov/.../opening-remarks-by-secretary.../

Η κατοχύρωση της ευρωπαϊκής ασφάλειας πρέπει να αποτελεί επιτακτική ανάγκη για τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό η Ευρώπη πρέπει να διαθέσει το συντριπτικό μερίδιο της μελλοντικής θανατηφόρας και μη θανατηφόρας βοήθειας προς την Ουκρανία.

Τα μέλη αυτής της Ομάδας Επαφής πρέπει να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών.

Αυτό σημαίνει ότι:

Η ομάδα αυτή θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη:

Δωρεά περισσότερων πυρομαχικών και εξοπλισμού. Αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Επέκταση της αμυντικής βιομηχανικής σας βάσης, και Κυρίως, να ενημερώσετε τους πολίτες σας για την απειλή που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Σε αυτά τα πλαίσια, θα πρέπει να εξηγήσετε ειλικρινά στους πολίτες σας ότι αυτή η απειλή μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με περισσότερες δαπάνες για την άμυνα.

Το 2% δεν είναι αρκετό- ο Πρόεδρος Τραμπ ζήτησε 5%, και προσωπικά συμφωνώ.

Η αύξηση της δέσμευσής σας για την ασφάλειά σας είναι μια επένδυση για το μέλλον. Μια επένδυση, όπως είπατε κ. Υπουργέ της ειρήνης μέσω της δύναμης. Από κοινού, μπορούμε να εφαρμόσουμε έναν καταμερισμό εργασίας που μεγιστοποιεί τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα στην Ευρώπη και τον Ειρηνικό αντίστοιχα.

Στις πρώτες εβδομάδες μου ως Υπουργός Άμυνας, της κυβέρνησης υπό την ηγεσία του Προέδρου Τραμπ, διακρίναμε ελπιδοφόρες ενδείξεις ότι η Ευρώπη αντιλαμβάνεται αυτή την απειλή, κατανοεί τι πρέπει να γίνει και αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις της.

Για παράδειγμα, η Σουηδία ανακοίνωσε πρόσφατα το μεγαλύτερο πακέτο βοήθειας που έχει ποτέ διαθέσει. Την επαινούμε για τη δέσμευση που ανέλαβε να διαθέσει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια σε αγορά πυρομαχικών και άλλων αναγκαίων υλικών.

Η Πολωνία δαπανά ήδη το 5% του ΑΕΠ για την άμυνα, γεγονός που αποτελεί πρότυπο για την ήπειρο.

Και 14 χώρες είναι συν-επικεφαλής Συνασπισμών (ενίσχυσης) Ικανοτήτων. Αυτές οι ομάδες κάνουν σπουδαίο έργο για να συντονίσουν τις συνεισφορές της Ευρώπης σε πολεμική βοήθεια σε οκτώ βασικούς τομείς ανάπτυξης ικανοτήτων.

Αυτά είναι τα πρώτα βήματα. Πρέπει όμως να γίνουν ακόμη περισσότερα.

Ζητάμε από κάθε μια από τις χώρες σας να εντείνει την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει.

Και προκαλούμε τις χώρες σας, και τους πολίτες σας, να εντείνουν τις προσπάθειές τους και να δεσμευτούν εκ νέου όχι μόνο για τις άμεσες ανάγκες ασφάλειας της Ουκρανίας, αλλά και για τους

μακροπρόθεσμους στόχους άμυνας και αποτρεπτικής ικανότητας της Ευρώπης.

Η διατλαντική μας συμμαχία αντέχει εδώ και δεκαετίες. Και αναμένουμε πλήρως ότι θα διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές. Αυτό όμως, δεν πρόκειται να συμβεί έτσι απλά.

Θα απαιτήσει από τους Ευρωπαίους συμμάχους μας να μπουν στην αρένα και να αναλάβουν την ευθύνη της συμβατικής ασφάλειας στην ήπειρό τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν προσηλωμένες στη συμμαχία του ΝΑΤΟ και στην αμυντική εταιρική σχέση με την Ευρώπη. Τελεία και παύλα.

Πλην όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ανεχθούν πλέον μια ανισόρροπη σχέση που ευνοεί την εξάρτηση. Αντίθετα, η σχέση μας θα δώσει προτεραιότητα στην ενδυνάμωση της Ευρώπης να αναλάβει την ευθύνη για τη δική της ασφάλεια.

Η ειλικρίνεια θα είναι η πολιτική μας στο μέλλον - αποκλειστικά στο πνεύμα της αλληλεγγύης.

Ο Πρόεδρος Τραμπ προσβλέπει στη συνεργασία, στη συνέχιση αυτής του ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ φίλων και στην επίτευξη - από κοινού - της ειρήνης μέσω της ισχύος.

Σας ευχαριστώ.»

Χρειάζεται κανείς να επιχειρηματολογήσει περισσότερο, μετά από τις σαφέστατες αυτές θέσεις της αμερικανικής πολιτικής; Σε ποιο ακριβώς σημείο; Στο ότι ο κ. Χέγκσεθ μας εξηγεί  πως η θανατηφόρα ή μη βοήθεια προς την Ουκρανία πρέπει να συνεχιστεί αταλάντευτη, με μόνη διαφορά να σηκώσει τα βάρη και η ΕΕ;

Στο ότι αποδέχεται την απειλή που επικρέμεται στην Ευρώπη, όπως ακριβώς μας λένε και οι ευρωπαίοι ηγέτες δείχνοντας με το δάχτυλο την Ρωσία αλλά και την ευχαρίστηση ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι το καταννοούν; Τα έχει γράψει κι ο Ντράγκι πριν λίγο καιρό, στην περίφημη εκείνη έκθεσή του.

Στο ότι η βορειοατλαντική συμμαχία και το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν κλονίζεται, αλλά ενισχύεται και βαθαίνει, με την προϋπόθεση οι λαοί των ευρωπαϊκών χωρών να φτωχοποιηθούν προκειμένου το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα να μοχλεύσει κι άλλο το άρμα του στις χρηματαγορές;

Τέλος, στο ότι η ειρήνη δεν μπορεί να διασφαλιστεί παρά μόνο δια μέσου της απόλυτης ισχύος, επικαιροποιώντας τον Θουκυδίδη στον λόγο των Αθηναίων έναντι των Μηλίων;

Μα η βασική επιδίωξη της Ρωσίας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία αδιαμφισβήτητη νίκη σ' αυτόν τον συστημικό πόλεμο  και απολύτως σωστή από την πλευρά της, είναι μια νέα αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφάλειας που δεν θα την απειλεί. Ακόμα κι αν η Ουκρανία δεν μπεί στο ΝΑΤΟ, που δεν θα μπεί, από που ακριβώς προκύπτει ότι επιτυγχάνεται η ασφάλεια για την Ρωσία; Από την συνθήκη σταματήματος των εχθροπραξιών και την παγίωση μιας νέας γραμμής συνόρων, ως προϋπόθεση για την έκβαση των διαπραγματεύσεων, μέσα στις άτυπες 90 ημέρες που της έδωσε ο Τραμπ;

Ας βάλουμε στο μυαλό μας ακόμα: Αποτελεί εγγύηση ασφαλείας για την Ρωσσία η εκποίηση της εναπομείνασας Ουκρανίας, σπάνιες γαίες κτλ, προς όφελος των ΗΠΑ; Με ποιο ακριβώς καθεστώς, διακυβέρνηση, μπορεί να επιτευχθεί αυτή η πολιτική; Ή μήπως στο παρασκήνιο το δελεαστικό τυράκι της συνεκμετάλλευσης, αποτελεί και την βασική παγίδα των ΗΠΑ;

Μερικές παρατηρήσεις για όσους ονειρεύονται νέες Γιάλτες:

Η Γιάλτα υπήρξε μεταξύ συμμάχων, ακριβώς επειδή ο συστημικός πόλεμος είχε σαφέστατο νικητή και οδήγησε αυτόματα στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, που ενίοτε πήρε και χαρακτηριστικά θερμού και  πυρηνικού ανά περιόδους και περιοχές. Δεν υπάρχουν ομοιότητες με το σήμερα.

Μια υποτιθέμενη διαμοίραση του κόσμου ανάμεσα στους ισχυρούς και τις σφαίρες επιρροής τους, δικαιώνει και χαρακτηρίζει μεν την πολυπολικότητα, αλλά δρομολογεί με μαθηματική ακρίβεια την σύγκρουση στο διηνεκές, διαρκείς πόλεμοι, ενισχύοντας περισσότερο τις διαδικασίες ολοκληρωτικών πολέμων.

Αν η διευθέτηση που επιχειρεί ο νέος σερίφης, φαίνεται να περιλαμβάνει και λύσεις πακέτο στα πεδία της Ουκρανίας, της Μέσης Ανατολής και του Ειρηνικού, χωρίς να απειλείται, αντίθετα να εδραιώνεται η παντοκρατορία του δολαρίου, είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει την υλική βάση για την παγίδα προς την καταστροφή που σπρώχνονται, διά του τυριού και της ισχύος, οι δυνάμεις που υποτίθεται πως κόπτονται για την ισότητα, τον σεβασμό της κυριαρχίας και της αρχιτεκτονικής που δεν υπονομεύει την ασφάλεια τους, αλλά επί της ουσίας ενδιαφέρονται μόνο για την αποδοχή τους στην παγκοσμιοποιητική τρέλα  των υπερκερδών που θα τους εξασφαλίσει ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ.

Κι εδώ γελάνε!

* Ο Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος είναι Β’ Αντιπρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ

The post Με τα σημερινά δεδομένα και εξελίξεις για την διευθέτηση του Ουκρανικού ζητήματος appeared first on Militaire.gr.